Inge Duine is docente Communicatie aan de Avans Hogeschool. Wie haar Linkedin profiel erop naleest, ziet dat ze ook veel met (top)sport heeft. Ideaal was dan ook de communicatie van het schrijven van een boek met daarin sportelementen. De laatste Tour was geboren en werd in 2016 goed ontvangen. Wij vonden het een 'heerlijke, snel vertelde en afwisselende sportthriller'. Lees de complete recensie hier. Het was dan ook logisch voor Duine om een nieuwe sportthriller te schrijven. Het resultaat is Op glad ijs. En het heeft iets te maken met...
Het is 2002. Salt Lake City organiseert de Winterspelen. 9/11 is nog een verse wond voor vele Amerikanen. Men is dan ook als de dood voor een nieuwe aanslag, wat de doodsteek voor het Amerikaanse optimisme zal zijn. In deze wereld is Jennifer Rose, een Amerikaane topschaatster die zwaar geblesseerd is geraakt, commentator bij een landelijke omroep. Ze wilde zelf meedoen aan de Spelen maar dat gaat niet. Haar vriend, Mike Parker, is dé vedette van het Amerikaanse ijshockeyteam. Haar schoonfamilie is een rare. Haar zwager is een door PTSS getekend wrak; haar schoonmoeder Sue een narcistische dame die het beste voor haar en haar familie wil. Jennifer krijgt de tip dat er een nieuwe aanslag wordt voorbereid. Zij blijkt de spil te zijn in het voorkomen van deze aanslag...
Duine heeft een fijne schrijfstijl. Het is to-the-point, geen gedoe. Dat bleek al in De laatste Tour en in Op glad ijs laat ze zien dat ze als schrijfster geevolueerd is. Waar De laatste tour nog echt om de sport draaide, is sport in dit boek meer bijzaak geworden. Het draait om het spanningselement en dat is de vraag 'wie de aanslag wil plegen' en het 'waarom'. Daarin is Duine meer dan geslaagd. Het is een spannend boek geworden, waarin tot het laatst onduidelijk blijft wie er nu precies achter de snode plannen schuilt. In de tussentijd weet Duine er een paar schijnbewegingen uit te persen als ware ze een schoonschaatsster. Dat maakt het verhaal interessant en onvoorspelbaar, al zal de doorgewinterde thrillerlezer ergens in het boek wel een vermoeden krijgen van de dader.
De uitwerking van de karakters is een ontwikkelpunt. Het zijn eendimensionale personen die niet echt tot leven komen. Ze dragen het boek daardoor niet. De lezer zal zich moeilijk identificeren met bijvoorbeeld het verdriet van Rose om het missen van de Spelen, omdat het over komt. Daar zou Duine nog op kunnen investeren in een nieuw boek.
Duine heeft er ook nu voor gekozen het verhaal af te laten spelen tegen een echt sportevenement. Salt Lake City organiseerde de Spelen in 2002 en daar weet Duine wel raad mee. Ze weet het post 9/11 gevoel goed weer te geven. Daarnaast verwerkt ze ook echte sportuitslagen in het verhaal. Je moet van de Spelen houden om dit te kunnen waarderen, maar dat is slechts een kleine hobbel. Het geeft Op glad ijs net dat vleugje authenticiteit mee.
Op glad ijs is een fijne thriller geworden met daarin authentieke sportelementen verwerkt, waarmee Duine heeft laten zien een goede thrillerauteur te zijn.
Het is 2002. Salt Lake City organiseert de Winterspelen. 9/11 is nog een verse wond voor vele Amerikanen. Men is dan ook als de dood voor een nieuwe aanslag, wat de doodsteek voor het Amerikaanse optimisme zal zijn. In deze wereld is Jennifer Rose, een Amerikaane topschaatster die zwaar geblesseerd is geraakt, commentator bij een landelijke omroep. Ze wilde zelf meedoen aan de Spelen maar dat gaat niet. Haar vriend, Mike Parker, is dé vedette van het Amerikaanse ijshockeyteam. Haar schoonfamilie is een rare. Haar zwager is een door PTSS getekend wrak; haar schoonmoeder Sue een narcistische dame die het beste voor haar en haar familie wil. Jennifer krijgt de tip dat er een nieuwe aanslag wordt voorbereid. Zij blijkt de spil te zijn in het voorkomen van deze aanslag...
Duine heeft een fijne schrijfstijl. Het is to-the-point, geen gedoe. Dat bleek al in De laatste Tour en in Op glad ijs laat ze zien dat ze als schrijfster geevolueerd is. Waar De laatste tour nog echt om de sport draaide, is sport in dit boek meer bijzaak geworden. Het draait om het spanningselement en dat is de vraag 'wie de aanslag wil plegen' en het 'waarom'. Daarin is Duine meer dan geslaagd. Het is een spannend boek geworden, waarin tot het laatst onduidelijk blijft wie er nu precies achter de snode plannen schuilt. In de tussentijd weet Duine er een paar schijnbewegingen uit te persen als ware ze een schoonschaatsster. Dat maakt het verhaal interessant en onvoorspelbaar, al zal de doorgewinterde thrillerlezer ergens in het boek wel een vermoeden krijgen van de dader.
De uitwerking van de karakters is een ontwikkelpunt. Het zijn eendimensionale personen die niet echt tot leven komen. Ze dragen het boek daardoor niet. De lezer zal zich moeilijk identificeren met bijvoorbeeld het verdriet van Rose om het missen van de Spelen, omdat het over komt. Daar zou Duine nog op kunnen investeren in een nieuw boek.
Duine heeft er ook nu voor gekozen het verhaal af te laten spelen tegen een echt sportevenement. Salt Lake City organiseerde de Spelen in 2002 en daar weet Duine wel raad mee. Ze weet het post 9/11 gevoel goed weer te geven. Daarnaast verwerkt ze ook echte sportuitslagen in het verhaal. Je moet van de Spelen houden om dit te kunnen waarderen, maar dat is slechts een kleine hobbel. Het geeft Op glad ijs net dat vleugje authenticiteit mee.
Op glad ijs is een fijne thriller geworden met daarin authentieke sportelementen verwerkt, waarmee Duine heeft laten zien een goede thrillerauteur te zijn.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Het is 2002. Salt Lake City organiseert de Winterspelen. 9/11 is nog een verse wond voor vele Amerikanen. Men is dan ook als de dood voor een nieuwe aanslag, wat de doodsteek voor het Amerikaanse optimisme zal zijn. In deze wereld is Jennifer Rose, een Amerikaane topschaatster die zwaar geblesseerd is geraakt, commentator bij een landelijke omroep. Ze wilde zelf meedoen aan de Spelen maar dat gaat niet. Haar vriend, Mike Parker, is dé vedette van het Amerikaanse ijshockeyteam. Haar schoonfamilie is een rare. Haar zwager is een door PTSS getekend wrak; haar schoonmoeder Sue een narcistische dame die het beste voor haar en haar familie wil. Jennifer krijgt de tip dat er een nieuwe aanslag wordt voorbereid. Zij blijkt de spil te zijn in het voorkomen van deze aanslag...
Duine heeft een fijne schrijfstijl. Het is to-the-point, geen gedoe. Dat bleek al in De laatste Tour en in Op glad ijs laat ze zien dat ze als schrijfster geevolueerd is. Waar De laatste tour nog echt om de sport draaide, is sport in dit boek meer bijzaak geworden. Het draait om het spanningselement en dat is de vraag 'wie de aanslag wil plegen' en het 'waarom'. Daarin is Duine meer dan geslaagd. Het is een spannend boek geworden, waarin tot het laatst onduidelijk blijft wie er nu precies achter de snode plannen schuilt. In de tussentijd weet Duine er een paar schijnbewegingen uit te persen als ware ze een schoonschaatsster. Dat maakt het verhaal interessant en onvoorspelbaar, al zal de doorgewinterde thrillerlezer ergens in het boek wel een vermoeden krijgen van de dader.
De uitwerking van de karakters is een ontwikkelpunt. Het zijn eendimensionale personen die niet echt tot leven komen. Ze dragen het boek daardoor niet. De lezer zal zich moeilijk identificeren met bijvoorbeeld het verdriet van Rose om het missen van de Spelen, omdat het over komt. Daar zou Duine nog op kunnen investeren in een nieuw boek.
Duine heeft er ook nu voor gekozen het verhaal af te laten spelen tegen een echt sportevenement. Salt Lake City organiseerde de Spelen in 2002 en daar weet Duine wel raad mee. Ze weet het post 9/11 gevoel goed weer te geven. Daarnaast verwerkt ze ook echte sportuitslagen in het verhaal. Je moet van de Spelen houden om dit te kunnen waarderen, maar dat is slechts een kleine hobbel. Het geeft Op glad ijs net dat vleugje authenticiteit mee.
Op glad ijs is een fijne thriller geworden met daarin authentieke sportelementen verwerkt, waarmee Duine heeft laten zien een goede thrillerauteur te zijn.