Steeds meer relaties komen tegenwoordig via internet tot stand. Dating- en chatsites zijn snelgroeiende portals om met elkaar in contact te komen en dit uit te laten groeien naar iets moois voor de toekomst. Voor Jan en Rachel van der Lee gold dit ook en inmiddels vormen ze niet alleen een hecht gezin maar schrijven al enkele jaren samen onder het pseudoniem Jara Lee misdaadromans. Met het onlangs verschenen Het testament schreef het duo hun zesde misdaadroman die zich allen voornamelijk in Zuid-Frankrijk afspelen. Voor Het testament kozen ze bij uitzondering voor Engeland omdat de Engelse wetgeving voor wat betreft erfrecht naadloos past over het verhaal. Eerder verschenen Eigen recht, Rechteloos, Recht gezet, Ruw verstoord en Echo uit het verleden.
George Wilton is een puissant rijke man en woont op een groot landgoed, Wilton Manor, dat al vele tientallen jaren eigendom is van de familie. De geschiedenis wil dat zijn oudste zoon te zijner tijd de nieuwe eigenaar zal worden van het volledige vermogen. Wilton sr. is al lang gescheiden van Joan, de moeder van zijn zoon William en dochter Christine die ze heeft meegenomen toen de scheiding een feit was. Maar Joan broedt op een plan om met haar nieuwe partner ooit nog eens terug te keren op de Manor en daar haar oude rol weer op te gaan nemen. Om dit allemaal werkelijkheid te laten worden zal er wel een drastische verschuiving plaats moeten gaan vinden in het eigenaarschap van de eigendommen van Wilson sr. maar Joan heeft daar wel een idee over.
Het echtpaar Van der Lee heeft met hun zesde misdaadroman wederom een ijzersterk verhaal op papier gekregen. In een interessant plot worden de belevenissen van de (ex-)familieleden in beeld gebracht. Daarbij komen de verschillende karakters en invloed van ouders op hun kinderen volledig en glashelder voor het voetlicht. Dat is enerzijds omdat er veel perspectiefwisselingen zijn maar voor het belangrijkste deel is het de verdienste van hun schrijfstijl. Alle personages die er toe doen worden naar behoren uitgediept en als levende wezens neergezet. Dat is tegelijk ook de kracht van het verhaal want de drive wordt gevormd door alle emoties die zich voor doen. Omdat de onderlinge belangen zo verschillend zijn en sommige worden gedragen door een grenzeloze hebzucht en andere meer voortkomen uit sociale bewogenheid is duidelijk dat de persoonlijke conflicten over elkaar heen buitelen.
Met een secuur afgewogen balans tussen spanning en romantiek kan het auteurs-duo dit zesde product met een gerust hart bij hun lezers achterlaten. Strak geregisseerd en vol met gebeurtenissen is het boek moeilijk weg te leggen zonder er oplossingen zijn gevonden voor de vele problemen die de spelers op hun weg ontmoeten. De inmiddels licht groeiende fanschare mag cupido dankbaar zijn dat deze twee mensen hun hart aan elkaar hebben toevertrouwd waardoor ook beider schrijverstalenten een ideale match blijken te zijn. Met een kleine opmerking naar het einde dat wel een beetje overdreven suikerzoet en happy end-achtig is geworden, bijna sprookjesachtig… Maar het past wel in dit verhaal, dat is een plausibel excuus.
George Wilton is een puissant rijke man en woont op een groot landgoed, Wilton Manor, dat al vele tientallen jaren eigendom is van de familie. De geschiedenis wil dat zijn oudste zoon te zijner tijd de nieuwe eigenaar zal worden van het volledige vermogen. Wilton sr. is al lang gescheiden van Joan, de moeder van zijn zoon William en dochter Christine die ze heeft meegenomen toen de scheiding een feit was. Maar Joan broedt op een plan om met haar nieuwe partner ooit nog eens terug te keren op de Manor en daar haar oude rol weer op te gaan nemen. Om dit allemaal werkelijkheid te laten worden zal er wel een drastische verschuiving plaats moeten gaan vinden in het eigenaarschap van de eigendommen van Wilson sr. maar Joan heeft daar wel een idee over.
Het echtpaar Van der Lee heeft met hun zesde misdaadroman wederom een ijzersterk verhaal op papier gekregen. In een interessant plot worden de belevenissen van de (ex-)familieleden in beeld gebracht. Daarbij komen de verschillende karakters en invloed van ouders op hun kinderen volledig en glashelder voor het voetlicht. Dat is enerzijds omdat er veel perspectiefwisselingen zijn maar voor het belangrijkste deel is het de verdienste van hun schrijfstijl. Alle personages die er toe doen worden naar behoren uitgediept en als levende wezens neergezet. Dat is tegelijk ook de kracht van het verhaal want de drive wordt gevormd door alle emoties die zich voor doen. Omdat de onderlinge belangen zo verschillend zijn en sommige worden gedragen door een grenzeloze hebzucht en andere meer voortkomen uit sociale bewogenheid is duidelijk dat de persoonlijke conflicten over elkaar heen buitelen.
Met een secuur afgewogen balans tussen spanning en romantiek kan het auteurs-duo dit zesde product met een gerust hart bij hun lezers achterlaten. Strak geregisseerd en vol met gebeurtenissen is het boek moeilijk weg te leggen zonder er oplossingen zijn gevonden voor de vele problemen die de spelers op hun weg ontmoeten. De inmiddels licht groeiende fanschare mag cupido dankbaar zijn dat deze twee mensen hun hart aan elkaar hebben toevertrouwd waardoor ook beider schrijverstalenten een ideale match blijken te zijn. Met een kleine opmerking naar het einde dat wel een beetje overdreven suikerzoet en happy end-achtig is geworden, bijna sprookjesachtig… Maar het past wel in dit verhaal, dat is een plausibel excuus.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
George Wilton is een puissant rijke man en woont op een groot landgoed, Wilton Manor, dat al vele tientallen jaren eigendom is van de familie. De geschiedenis wil dat zijn oudste zoon te zijner tijd de nieuwe eigenaar zal worden van het volledige vermogen. Wilton sr. is al lang gescheiden van Joan, de moeder van zijn zoon William en dochter Christine die ze heeft meegenomen toen de scheiding een feit was. Maar Joan broedt op een plan om met haar nieuwe partner ooit nog eens terug te keren op de Manor en daar haar oude rol weer op te gaan nemen. Om dit allemaal werkelijkheid te laten worden zal er wel een drastische verschuiving plaats moeten gaan vinden in het eigenaarschap van de eigendommen van Wilson sr. maar Joan heeft daar wel een idee over.
Het echtpaar Van der Lee heeft met hun zesde misdaadroman wederom een ijzersterk verhaal op papier gekregen. In een interessant plot worden de belevenissen van de (ex-)familieleden in beeld gebracht. Daarbij komen de verschillende karakters en invloed van ouders op hun kinderen volledig en glashelder voor het voetlicht. Dat is enerzijds omdat er veel perspectiefwisselingen zijn maar voor het belangrijkste deel is het de verdienste van hun schrijfstijl. Alle personages die er toe doen worden naar behoren uitgediept en als levende wezens neergezet. Dat is tegelijk ook de kracht van het verhaal want de drive wordt gevormd door alle emoties die zich voor doen. Omdat de onderlinge belangen zo verschillend zijn en sommige worden gedragen door een grenzeloze hebzucht en andere meer voortkomen uit sociale bewogenheid is duidelijk dat de persoonlijke conflicten over elkaar heen buitelen.
Met een secuur afgewogen balans tussen spanning en romantiek kan het auteurs-duo dit zesde product met een gerust hart bij hun lezers achterlaten. Strak geregisseerd en vol met gebeurtenissen is het boek moeilijk weg te leggen zonder er oplossingen zijn gevonden voor de vele problemen die de spelers op hun weg ontmoeten. De inmiddels licht groeiende fanschare mag cupido dankbaar zijn dat deze twee mensen hun hart aan elkaar hebben toevertrouwd waardoor ook beider schrijverstalenten een ideale match blijken te zijn. Met een kleine opmerking naar het einde dat wel een beetje overdreven suikerzoet en happy end-achtig is geworden, bijna sprookjesachtig… Maar het past wel in dit verhaal, dat is een plausibel excuus.