“Niets vertelt meer over hoe we in elkaar zitten dan de verhalen die we verzinnen.”

Slagschaduw is reeds het 17de verhaal met Thomas Berg in de hoofdrol. Hij gaat op verzoek van zijn buurvrouw Tine mee naar de film Slagschaduw. De film gaat over een uit de hand gelopen burenruzie over een boom in de tuin van de buren. Althans, dat is de eerste laag. Volgens de zus van Tine, Karlien, gaat de film over heel iets anders, namelijk haar huwelijkse leven en de gebeurtenissen die daarin en ook daarna hebben plaatsgevonden.

Jo Claes begon zijn Thomas Berg-reeks in 2008 en Slagschaduw is alweer, of pas, het 17de boek met deze rechercheur in de hoofdrol. Hij kan rekenen op een vaste en groeiende fanschare en na het lezen van Slagschaduw blijkt maar weer eens dat dit geheel terecht is.

Het verhaal komt wat traag op gang met een herhaling van zetten. Het duurt ook even voordat Thomas Berg opgevoerd wordt. Je kunt het verhaal typeren als een klassieke whodunit. Hierbij gaan de pijlen al in een vroeg stadium een bepaalde richting op. Vervolgens weet Claes het wel zo te schrijven dat er diverse plotwendingen plaatsvinden met een verrassend einde tot gevolg.

De spanning komt goed op gang in het tweede deel van het verhaal als het nodige speurwerk verricht moet gaan worden. Dit gaat op het randje van de wet en soms net eroverheen, typisch de eigenzinnige werkwijze van Thomas Berg. De tocht voert ons langs een pluimage van karakters die allemaal een bijdrage leveren aan de oplossing van het mysterie. Soms wat ver gezocht maar altijd ‘in dienst van’. Veel van de opgevoerde karakters zijn ook in zijn eerdere boeken terug te vinden. Je hoeft deze echter niet gelezen te hebben om het verhaal te kunnen volgen.

Slagschaduw speelt zich af in het begin van de Coronapandemie, vlak voor en tijdens de eerste lockdown. De frustratie van Berg, en misschien wel van de schrijver, over deze lockdown kun je tussen de regels door lezen. Niet storend, wel opvallend.

Lezers van actiethrillers komen niet aan hun trekken maar daar is deze reeks ook niet voor bedoeld. Zij die van gedegen speurwerk, cultuur en natuurlijk de stad Leuven houden wél. Met zijn levendige en onderhoudende schrijfstijl weet Jo Claes wederom een spannend verhaal te schrijven die in het genre whodunnit hoge ogen gooit. Hij laat nog maar eens zien dat Thomas Berg in de bloei van zijn leven staat en ons als thrillerliefhebbers nog vaker zal gaan vermaken.