Jo Claes (Hasselt, 1955) is een Vlaamse auteur die bekend is geworden met zijn thrillers rondom politie-inspecteur Thomas Berg. Maar wat weinigen weten, is dat zijn schrijverscarrière begon met proza waarin magische elementen werden verwerkt. Daarnaast was hij docent Nederlands en Engels op het voortgezet onderwijs. Ook is hij bekend rondom zijn kennis van de Bijbel. Samen met Alfons Claes en Kathy Vincke schrijf hij een drieluik over iconografie. Een veelzijdig man dus, maar wij kennen hem vooral rondom zijn in 2008 gestarte thrillerreeks over Thomas Berg. Want alles gaat voorbij, maar niets gaat over is de twaalfde in de serie. Claes ontving eerder De Gouden Strop alsook de Hercule Poirot Publieksprijs voor boeken in de Thomas Berg-reeks.

Berg is onderweg naar zijn oom en tante. Het regent pijpenstelen en de straten van Leuven staan blank. Op dat moment wordt hij aangereden door een donkere auto. De spiegel raakt zijn arm die daardoor breekt. Berg belandt in het ziekenhuis en daar moet hij werkloos toezien dat een bevriend stel van hem bruut vermoord wordt. Maar daar blijft het niet bij; al snel worden zijn verhuurder en diens partner ook gedood. Het lijkt erop dat iemand het op de vriendenkring van Thomas Berg heeft gemunt. Maar waarom?

Want alles gaat voorbij, maar niets gaat over is alweer het twaalfde deel rondom het leven van de Leuvense agent Thomas Berg. En toch kan het boek uitstekend los worden gelezen, want her en der doet Claes een boekje open over het eerdere leven van Berg. Toch zeggen de kenners dat je écht kunt genieten van de thrillers als je ze in chronologische volgorde leest. Wat direct opvalt, is de heerlijk lezende schrijfstijl van Jo Claes. Hij maakt van het lezen van Want alles gaat voorbij, maar niets gaat over een plezierige bezigheid. Claes speelt als het ware met de Nederlandse taal, die natuurlijk doorspekt is van een Vlaamse 'tongval'. Voor een thriller is dit een verademing, want Claes maakt werk van de woorden en zinnen. Hij lijkt over elke pagina nagedacht te hebben en dat is een traktatie voor de lezer.

De plot is interessant, maar her en der wel wat vergezocht. Iemand heeft het op Berg voorzien en het is niet mals wat deze dader in petto heeft voor de Leuvense inspecteur. Het gaat allemaal wat ver, maar dat is niet storend voor de voortgang van het boek. Alles wordt door Berg en consorten netjes in puzzelstukjes opgelost en aangeboden aan de lezer, die daardoor niet veel nadenkwerk hoeft te verrichten. En natuurlijk heeft ook Thomas Berg, net als veel collega agenten in andere thrillers, veel moeite met zijn direct leidinggevende. Zo erg zelfs, dat op een aantal momenten in het boek zijn carrière op de tocht staat. Dat klinkt wat afgezaagd, maar Claes weet hier een leuke draai aan te geven.

Leuven speelt naast Thomas Berg een tweede hoofdrol in de reeks. Ook in Want alles gaat voorbij, maar niets gaat over schittert de stad weer door zijn prachtige monumenten, klinkerstraatjes en biercafés. Het is een genot om met Berg in Leuven te vertoeven. Berg is de daadwerkelijke hoofdrolspeler en is eigenwijs, intelligent en erg non-conformistisch. Een fijn hoofdpersonage om over de schouder mee te mogen kijken tijdens het oplossen van deze zaak.

Alle ingrediënten voor een heerlijke politiethriller zijn aanwezig en Claes weet ze, wederom, goed te benutten. Ook al doet de plot soms wat vergezocht aan, dat is nergens echt storend. Een lekkere whodunnit en een mooie voortzetting van de reeks!

Lees hier alle recensies van Jo Claes.