Voor sommigen is De Test-trilogie bekende kost. Voor mij was de trilogie volledig onbekend, totdat ik een recensie-exemplaar ontving van De Studie, het tweede deel uit de trilogie. Onbekend in wat ik ging ervaren, begon ik aan het boek van Joëlle Charbonneau, die in Chicago woont.
De wereld ligt in puin. Een verschrikkelijke wereldoorlog, bestaande uit Zeven Fasen, heeft de aarde compleet verwoest. Biologische en atoomwapens hebben de aarde, lucht en water verontreinigd. De mensheid probeert al enkele decennia het normale leven weer op te pakken. Zo ook in het Verenigde Gemenebest, in wat ooit de Verenigde Staten van Amerika waren. Malencia Vale, een puber, is uitverkozen om te studeren aan de meest elitaire universiteit, daar waar de toekomstige leiders van de Gemenebest worden opgeleid. In deel één van de trilogie konden de lezers zien hoe Malencia -Cia voor vrienden- de Test moet doorlopen om toegelaten te worden tot de universiteit. Geen gesneden koek, want de uitdagingen waren groot en vaker dan eens stierven er mensen.
In deel twee treffen we Cia als ze begint aan de Studie. Haar geheugen, met name het gedeelte van de Test, is gewist. En Cia ziet zich gesteld voor een enorme uitdaging: als enige van de nieuwe studenten heeft ze negen vakken in haar pakket. En alsof dat nog niet genoeg is, begint ze zicht dingen uit de Test te herinneren. En daardoor wil ze vluchten want haar herinneringen zijn afschuwelijk. Maar vluchten is iets wat niet mogelijk lijkt. Dan wordt ze benaderd door ene Michal. Hij geeft aan dat er rebellen werkzaam zijn die de hersens achter de Test, dokter Barnes en dokter Holt, opzij willen zetten. Of ze hieraan wil deelnemen...ze ziet een opening.
Ik moet toegeven: er bestond enige scepsis toen ik aan dit boek begon. Het leek me een simpel 'young adult' trilogietje die weer snel wil scoren bij de volwassen jeugd. Maar niets is minder waar. Het plot is alleraardigst, de wereld waarin men leeft is uitstekend beschreven en er is zelfs een stuk spanning in het boek aanwezig waardoor je verder wilt lezen. En al deze elementen zijn in treffende schrijfstijl weergegeven die lekker weg leest.
Dus, toen ik de Studie uit had, was ik zeer aangenaam verrast, helemaal omdat Charbonneau een einde heeft geschreven waardoor je als lezer zeer benieuwd bent naar het vervolg. Eerste indrukken zijn dus niet altijd waar, of niet, Cia?
De wereld ligt in puin. Een verschrikkelijke wereldoorlog, bestaande uit Zeven Fasen, heeft de aarde compleet verwoest. Biologische en atoomwapens hebben de aarde, lucht en water verontreinigd. De mensheid probeert al enkele decennia het normale leven weer op te pakken. Zo ook in het Verenigde Gemenebest, in wat ooit de Verenigde Staten van Amerika waren. Malencia Vale, een puber, is uitverkozen om te studeren aan de meest elitaire universiteit, daar waar de toekomstige leiders van de Gemenebest worden opgeleid. In deel één van de trilogie konden de lezers zien hoe Malencia -Cia voor vrienden- de Test moet doorlopen om toegelaten te worden tot de universiteit. Geen gesneden koek, want de uitdagingen waren groot en vaker dan eens stierven er mensen.
In deel twee treffen we Cia als ze begint aan de Studie. Haar geheugen, met name het gedeelte van de Test, is gewist. En Cia ziet zich gesteld voor een enorme uitdaging: als enige van de nieuwe studenten heeft ze negen vakken in haar pakket. En alsof dat nog niet genoeg is, begint ze zicht dingen uit de Test te herinneren. En daardoor wil ze vluchten want haar herinneringen zijn afschuwelijk. Maar vluchten is iets wat niet mogelijk lijkt. Dan wordt ze benaderd door ene Michal. Hij geeft aan dat er rebellen werkzaam zijn die de hersens achter de Test, dokter Barnes en dokter Holt, opzij willen zetten. Of ze hieraan wil deelnemen...ze ziet een opening.
Ik moet toegeven: er bestond enige scepsis toen ik aan dit boek begon. Het leek me een simpel 'young adult' trilogietje die weer snel wil scoren bij de volwassen jeugd. Maar niets is minder waar. Het plot is alleraardigst, de wereld waarin men leeft is uitstekend beschreven en er is zelfs een stuk spanning in het boek aanwezig waardoor je verder wilt lezen. En al deze elementen zijn in treffende schrijfstijl weergegeven die lekker weg leest.
Dus, toen ik de Studie uit had, was ik zeer aangenaam verrast, helemaal omdat Charbonneau een einde heeft geschreven waardoor je als lezer zeer benieuwd bent naar het vervolg. Eerste indrukken zijn dus niet altijd waar, of niet, Cia?