In John le Carré's wereld is geen plek voor Supermannen, James Bonds of andere gespierde superhelden. Nee, in het werk van de Engelsman die in een ver verleden ook deel uitmaakte van Her Majesty's Secret Service, zijn het dikke, kalende en onzekere mannen en vrouwen die het geheime werk moeten uitvoeren. Dit doen ze in een wereld waarin ze op eieren moeten lopen en waarin onderlingen verhoudingen in de eigen gelederen net zo gevaarlijk kunnen zijn als de vijand. Die overigens allang niet meer bestaat uit de Rode Beer (al doet Mark Henshaw's De val van Moscow Station inmiddels weer anders vermoeden), maar uit terroristen en ander gespuis. Zo ook in Een broze waarheid uit 2013, die dikverdiend VN Thriller van het Jaar werd.

Op Gibraltar wordt jacht gemaakt op een wapenhandelaar. Twee groepen willen hem in de kraag grijpen; de Engelse geheime dienst en een groep huurlingen. Er gaat wat verkeerd. Een oudere medewerker van de Britse geheime dienst is onderdeel van de actie en blikt jaren later terug op deze actie, wanneer hij een ander ex-lid van de groep tegen het lijf loopt. Er blijken doden te zijn gevallen en er is vuil spel gespeeld. De gepensioneerde medewerker slaat de handen ineen met een jonge, ambitieuze inlichtingenmedewerker en gaat op zoek naar de waarheid. Kleine drempel: een minister is betrokken bij de actie op Gibraltar. Dat maakt de zaak nog wat glibberiger...

Le Carré debuteerde begin jaren zestig met zijn Spion aan de muur. Sindsdien is hij een soort godfather als het gaat om spionagethrillers. Hij heeft 21 bestsellers op zijn naam, waarvan de meeste met hoofdrolspeler George Smiley; een chagrijnige, kleine, mollige brildragende inlichtingenman. Zijn latere werk echter zijn op zichzelf staande thrillers, zoals Een broze waarheid.

We begonnen de recensie al met de opmerking dat in le Carré's boeken het inlichtingenwerk door doodnormale, overwerkte ambtenaren wordt gedaan. En dat is een van de grootste krachten van zijn werk; het hoge realiteitsgehalte zorgt ervoor dat de lezer meer dan eens zal denken dat dit ook bij hem of haar op de hoek van de straat kan plaatsvinden. In Een broze waarheid is dit ook weer het geval, waarbij ook nog eens de enorme stroperigheid van de ambtenarenmolen een grote rol van betekenis speelt. Een molen die soms soelaas, maar vaker problemen biedt. En in zo'n molen gaan lastige dossiers soms ook zomaar 'onder het tapijt', wat in Een broze waarheid van harte welkom blijkt. Twee simpele (ex-) inlichtingenmensen tegen een instantie als MI6 lijkt en blijkt onbegonnen werk.

Zoals altijd zijn de personages in het boek door John le Carré op meesterlijke wijze opgetekend. Meerlaags, onzeker en gewoon; alsof het je buurman is.

En dat alles in ogenschouw nemende, maakt van Een broze waarheid een briljante en in het genre ongeëvenaarde spionagethriller.