Het lied van Enora

• 31 augustus 2024
• Klassieke Fantasy
• Saskia Boree

Het lied van Enora

• Serie

  Het lied van Enora

• Auteur(s)

  Jordan Lent

• Uitgeverij(en)

  Houtekiet

• Jaar van uitgave

  2024

• Thrillzone score

  2
• Deel deze recensie

Jordan Lent wordt geïnspireerd door oude religies en magische rituelen. Hij is een digitale nomade die de wereld hiervoor rondreist om deze opmerkelijke interesses te doorgronden. De verhalen die daaruit voortvloeien weerspiegelen hoe het verleden onze toekomst vormgeeft. Het lied van Enora is het eerste boek van Lent in het Nederlands.

Een meisje verdwijnt spoorloos en wordt later doodgebloed teruggevonden. De rechercheur die op de zaak wordt gezet, komt om bij een brand. De moeder van Senn en Lynn, verdwijnt tijdelijk van de radar, terwijl hun vader wordt neergeschoten, en in het ziekenhuis belandt. En wie is die opmerkelijke blonde zwerver, die alleen zij kunnen zien? De politie lijkt weinig te doen, waardoor Senn en zijn beste vriend Bjorn zelf op onderzoek uitgaan. Hierbij schiet Lynn te hulp. Dan wordt hun vader uit het ziekenhuis ontvoerd, en stuiten ze op een duister complot. Al deze gebeurtenissen zet hun leven onverhoopt op de kop. Uiteindelijk zijn ze genoodzaakt om te vluchten voor een groep machtige mannen die hen willen doden. Het drietal vindt onderdak bij de Hoeders van Enora, maar wie zijn zij eigenlijk? Ze komen in aanraking met de waarheid: een oeroude voorspelling die hun lot onherroepelijk bepaald, blijkt een grote rol te spelen. Zal het Senn, Bjorn en Lynn lukken om de kracht te vinden het gevecht aan te gaan? En zal het leven op aarde nog een kans hebben?

Jordan Lent hanteert een opmerkelijk jeugdige manier van schrijven. Het voelt aan alsof het voor een jonge doelgroep is geschreven, ondanks dat dit boek de sfeer van het Urban Fantasy genre bevat. De verhaallijn begint dus op een vrij alledaagse manier, totdat het duidelijk wordt dat de karakters onderdeel van een opmerkelijke profetie lijken te zijn.

Bijzonder zijn de verschillen in achtergrondontwikkeling van de personages. Zo heeft Bjorn een Koreaanse achtergrond en is Lynn van Roemeense afkomst. Een bedachtzame zet van de auteur, want zo hoeft niemand zich buitengesloten te voelen, en wordt er geen sterk onderscheid gemaakt als het om afkomst of anders zijn gaat.

Er gebeurt meteen ook al opvallend veel, en dat kan nog weleens vragen bij de lezer oproepen. Hoe ontvoer je dan iemand uit het ziekenhuis, die nog maar net van de beademing is? Wat of wie is die mysterieuze, excentrieke blonde zwerver, die alleen de hoofdpersonages kunnen zien? Sommige gebeurtenissen zijn eerst nog erg ongeloofwaardig omdat de antwoorden, het hoe en waarom nog ontbreken. Zo komt er een agent om bij een brand, wordt er een meisje leeggebloed aangetroffen, en één van de personages wordt neergeschoten. Alles bij elkaar voelt dit erg onsamenhangend, en er komt nog weinig schot in al dat bovennatuurlijke dat lijkt plaats te vinden.

Ineens krijgen lezers het gevoel dat er met het verhaal een hele andere kant op lijkt te gaan, want de karakters worden door tovenaars op paarden achtervolgd, waarbij op een predikende manier wordt gepraat. Het voelt dus plotseling bizar en eeuwenoud aan, iets waar lezers maar moeilijk de vinger op kunnen leggen.

Het voelt tevens alsof de auteur in de eerste plaats een jeugdthriller wilde schrijven, maar na honderd bladzijden lastminute heeft besloten om er toch een religieuze fantasy van te maken, waardoor de samenhang zich moeilijk heeft laten lijmen. Heel jammer dat het zo rommelig, en daardoor op sommige punten lastig te volgen is.

De schrijver probeert nog wel moderne problematiek zoals klimaat en complottheorieën aan de kaak te stellen, al gaat dat voor een jeugdverhaal wel de doelgroep te boven. Daarnaast hebben de karakters te maken met verdriet, angst, rouw en seksualiteit. Verslavingen en puberale strubbelingen lijken ook ter sprake te komen, al wordt dit niet heel diep besproken. Het lijkt erop dat de auteur niet bijster goede research heeft gedaan. Lent doet namelijk nog weleens uitspraken die berust zijn op aannames: “Heksen zijn eigenlijk volgers van de wicca, een natuurreligie.” Nogal kort door de bocht ook, omdat de meeste moderne heksen zich niet altijd als wiccan zien, en deze beoefening eerder als een levensstijl ervaren. Als men het dan toch nodig vindt om uit te wijken naar bijzaken, die bijster weinig met het verdere thema te maken hebben, was een reality- en feitencheck dus op zijn plaats geweest. Sporadisch wordt het onderwerp sekten ook even aangekaart, wat opnieuw voor enige verwarring zorgt, gezien er eerst op een profetie werd gehamerd. De vaak onvolledige informatie die lezers voorgeschoteld krijgen, zorgen voor weinig goede lering. 

De verhaallijn is dan ook nogal vaag, en het is een boek dat zeer zeker niet voor iedereen is weggelegd. Conclusie: Het lied van Enora is een boek waar wellicht meer uitgehaald had kunnen worden.