Ter promotie van zijn nieuwe boek, De Katharinacode, kreeg de schrijver Jorn Lier Horst de gelegenheid om vijf aan hem gestelde vragen voor Standaard Uitgeverij, de uitgever van zijn boek in België, te beantwoorden. De derde vraag aan de Noorse auteur was, waarom hij had besloten om een Cold Case serie te gaan schrijven. Hij antwoorde;

“De Katharinacode en de vervolgdelen zijn geïnspireerd op een oude zaak uit mijn tijd als rechercheur. Om 18.00 uur op 5 augustus 1999 stapte de twaalf jaar oude Kristin Juel Johannessen op haar fiets om een rondje te fietsen. Ze kwam nooit terug. Net voor middernacht werd Kristin vermoord gevonden langs de weg. De jaren die volgden spendeerde ik bijna elk uur aan het vinden van de moordenaar. In 2001 arresteerden we een vierentwintigjarige man in Stockholm, maar er was niet genoeg bewijs om hem te vervolgen en zodoende werd hij weer vrijgelaten.

De zaak kwam in 2015 opnieuw in de belangstelling doordat nieuwe analysemethodes het mogelijk maakten om een DNA-profiel op Kristin’s nagels te vinden en dit te matchen met een man. Dezelfde man die veertien jaar eerder verdacht werd. In de zomer van 2016 ontmoette ik die man voor de tweede keer, in de rechtbank. Hij was schuldig bevonden en kreeg zestien jaar celstraf.

De Katharinacode is geen verhaal over de moord op Kristin. Toen de zaak verjaarde, dacht ik niet alleen aan haar en haar familie, maar ook aan de moordenaar. Wat gebeurt er met een mens die jarenlang leeft met een geheim, en een masker op heeft, omgeven met leugens?”

En juist dat is het gegeven wat het boek van Jorn Lier Horst zo sterk maakt. Hij weet zijn personages zo te beschrijven dat je als lezer constant in het ongewisse wordt gelaten over de ware aard van deze personages. En zeker omdat Horst heel goed weet hoe hij karakters van mensen weet te maskeren.

Toch is dit niet het enige wat De Katharinacode zo bijzonder maakt. Vooral de manier waarop William Wisting, het hoofdpersonage in het boek, het geduld en ook een vorm van genegenheid en medelijden kan opbrengen om achter de vermoedelijke moordenaar aan te gaan is prachtig beschreven.

Maar het echte orgelpunt van dit boek is de onwerkelijke samenwerking tussen de aan Fisherman’s Friend verslaafde Adrian Stiller, rechercheur van de Landelijke Recherche, die belast is met landelijke cold cases en alles via een bepaald stramien probeert op te lossen en de veel meer vastbijtende rechercheur William Wisting. Een duo die elkaar als een magneet aantrekken maar ook direct weer afstand proberen te houden.

Het is weer de tijd van het jaar: voor de vierentwintigste keer pakt William Wisting het dossier van de verdwijning van Katharina Haugen. De zaak werd nooit opgelost en elk jaar belt Wisting met Katharina’s echtgenoot, Martin Haugen. Het terugkerende contact tussen de politie- inspecteur en de weduwnaar is in de loop van jaren uitgegroeid tot een vriendschap.

Maar dit jaar is het donker in het huis van Haugen als Wisting arriveert. Hij is spoorloos verdwenen…dan lijkt er opeens een verband te zijn met een andere cold case en de zaak van Katharina Haugens verdwijning. Zelfs met de samenwerking tussen de Adrian Stiller en William Wisting lijkt het oplossen van beide zaken een onmogelijke opgave.

Jorn Lier Horst is een voormalig inlichtingenofficier en Hoofd inlichtingen van de Noorse politie. Hij maakt zijn auteursdebuut in 2004 en direct is dat een boek waarmee hij eigenlijk ook zal doorbreken. Want in dat jaar verscheen zijn eerste boek met Wisting als hoofdpersonage. Inmiddels heeft hij veertien boeken geschreven met deze Noorse rechercheur. Op dit moment zijn er slechts zeven van de veertien boeken in het Nederlands verschenen.

Dat Horst een veelschrijver is kan men wel stellen. Vanaf 2004 zijn er maar liefst 45 boeken van zijn hand verschenen. En zeker niet alleen thrillers. Samen met tekenaar Hans Jorgen Sandness creëerde hij de succesvolle kinderboekenserie Detective Agency No. 2, bedoeld voor de leeftijd van 6-9 jaar. Hij is tevens ook de auteur van de CLUE-jeugdserie en dat zijn verhalen voor de jeugd van 9 – 12 jaar. Deze twee series zijn overigens wel verhalen met een hoog thrillergehalte maar dan gebaseerd op de verschillende leeftijdscategorieën. Vanaf 2018 is hij samen met Thomas Enger begonnen aan een nieuw schrijfproject, waarvan Nulpunt als eerste boek eerder dit jaar is verschenen.

De Katharinacode is het eerste deel van het Cold Case Kwartet en het tweede deel is in 2018 reeds in Noorwegen verschenen. Eigenlijk past dit soort onderzoek Wisting als een maatpak. Hij lijkt gemaakt voor het degelijke speurderswerk en als hij zijn tanden in een zaak zet laat hij niet meer los, hoelang het ook moet duren.

Een bijzondere verhaallijn wat Horst aan zijn boek heeft toegevoegd is dat Adrian Stiller de dochter van Wisting vraagt, om in haar hoedanigheid als freelancejournalist, een podcast te maken over de vermissing die gelinkt wordt aan de door van Katharina Haugen. Doordat deze drie elkaar niet alles vertellen wat ze individueel weten over deze zaak, maakt deze verhaallijn die als rode draad door het boek loopt, een uitermate interessante. Omdat er een vrij aparte werksituatie wordt gemaakt schaken ze eigenlijk onbewust op drie verschillende borden.

De Katharinacode ademt een rust uit die je van een thriller uit Scandinavië kan verwachten. Jorn Lier Horst blinkt niet uit in spectaculaire acties of bloederige taferelen. Dat heeft hij ook in het geheel niet nodig. Hij heeft het vermogen om een hele serene omgeving te creëren, waarin zijn hoofdpersonages volledig tot recht komen.

Er zijn een aantal redenen waarom De Katharinacode een uitmuntende thriller is. En de meeste zijn hierboven ook vernoemd, maar de combinatie van opgebouwde spanning en het realisme waarmee dit verhaal is geschreven geeft aan dat Jorn Lier Horst een schot in de roos heeft geplaatst. Jorn Lier Horst werkt zich op deze manier steeds verder op in de uitdijende wereld van de Scandithriller!