Eén raam, geen sleutel

• 15 april 2024
• Scandinavisch
• Guy Doms

Eén raam, geen sleutel

• Serie

  Serie Q

• Auteur(s)

  Jussi Adler-Olsen

• Uitgeverij(en)

  Uitgeverij Prometheus

• Jaar van uitgave

  2024

• Thrillzone score

  4
• Deel deze recensie

Eén raam, geen sleutel is het tiende - en tevens laatste – deel van de immens populaire Q-serie. Voortaan kan de Deense thrillerschrijver Jussi Adler-Olsen op zijn lauweren gaan rusten. Of niet? Afdeling Q is een onderdeel binnen de Deense politie, belast met obscure, onopgeloste cold cases. Dit clubje bestaat uit een aantal markante speurneuzen. 

Tweede kerstdag 2020. Carl Mørck is lid van Q; hij is onderweg naar de gevangenis. Deze keer niet om een misdadiger op te zoeken, de speurder is zelf in de boeien geslagen. Vijftien jaar na een beestachtige spijkerpistoolzaak, is hij aangeklaagd wegens drugssmokkel en moord. Zelfs achter slot en grendel, verkeert hij in acuut levensgevaar. Ei zo na wordt hij neergestoken. Een onbekende heeft een beloning van een miljoen kronen op zijn hoofd gezet. Wie en waarom?

De Kopenhaagse politie laat hem eveneens in de steek. Uitgezonderd drie van zijn vertrouwde teamleden; Rose, Assad en Gordon vechten fel terug. Het trio zet alles op alles om de oude en complexe spijkerpistoolzaak op te helderen. Slagen zij erin om Carl weer vrij te krijgen? 

‘Carls gewonde hand klopte en de rest van de nacht sliep hij helemaal niet. Dat was dus al de tweede nacht en het slaapgebrek begon nu al aan hem te vreten.’

In dit ultieme Q-verhaal graaft de auteur heel diep in het verleden en heden. Door middel van veelvuldige perspectiefwisselingen en een groot aantal personages, zet hij een stevige structuur op. Telkens geeft hij duidelijk aan wie aan zet is en wanneer de passages zich afspelen. Vaak verwijst hij naar de inhoud van de vorige boeken, toch volstaat dergelijke informatie niet om alle gebeurtenissen op de achtergrond te verhelderen. Twee prologen, respectievelijk in 2005 en 2020, helpen je ietwat op weg. Voorkennis van de vorige negen delen is in ieder geval aangewezen. Pas na meer dan tweehonderd pagina’s komt het misdaadverhaal goed onder stoom en wordt de spanningsboog strakker. 

In Eén raam, geen sleutel legt Adler-Olsen deels de focus op Carls psychische en emotionele toestand. De opgesloten hoofdpersoon voelt zich zowel bedreigd als machteloos. In de gevangenis beleeft hij zijn grootste levenscrisis. Het toekomstperspectief van deze held ziet er niet echt rooskleurig uit. Gelukkig kan hij rekenen op drie trouwe, excentrieke leden van zijn divisie. Rose, Assad en Gordon krijgen hier afdoend aandacht, iets wat ze elk afzonderlijk ruimschoots verdienen.   

‘Wanneer kwam de volgende aanval? En zou het de volgende keer wel lukken? Het zorgde er bijna voor dat zijn benen onder hem begonnen te wankelen.’

De apotheose levert een verrassende dader op, na een heftige krachtmeting. Dat heet afsluiten met een onvervalste knaller. Over de honingzoete epiloog kun je wellicht discussiëren. Hiermee is de Q-cirkel evenwel helemaal rond. De sleutel gaat definitief in het slot; over en uit. Amen.