Ik schreef het al eens eerder in een bericht: de vrijheid die je als blogschrijver hebt, moet je soms nemen. Deze blog heet niet voor niets ThrillZone aangezien we voor -zeg eens- 95% over thrillerboeken schrijven. Soms lees je echter een boek, waarover je iets móét schrijven. Dit overkwam me met HhhH van de Franse auteur Laurent Binet. Zelfs de titel is al mysterieus zullen we maar zeggen.
HhhH staat voor Himmler's hersens heten Heydrich. Wie zijn geschiedenis een beetje kent, weet dat Heinrich Himmler in de Tweede Wereldoorlog onder andere chef van de beruchte Duitse SS was. Heydrich was zijn rechterhand en wordt gezien als een van de bedenkers van de Endlösung, de vernietiging van de Joodse gemeenschap. Tijdens de Wannsee-conferentie waar over dit lugubere onderwerp werd gesproken, schijnt Reinhard Heydrich een van de drijfkrachten achter het onderwerp te zijn geweest. Heydrich was chef van de geheime dienst Gestapo en zeg maar landheer van Bohemen en Moravië. Hij zetelde in Praag en stond daar bekend als "Het blonde beest". Dat laat niets aan de verbeelding over zullen we maar zeggen. De geallieerden wilden van hem af en bedachten een aanslag in Praag. Deze werd uitgevoerd door een Tsjech, Jan Kubis en Josef Gabcik (hij was een Slowaak). De aanslag lukt, niet geheel zonder improvisatie, en daarop vluchten de twee aanslagplegers met de Duitsers op de hielen. De aanslag blijft niet zonder represailles: de Duitsers vermoorden duizenden onschuldige burgers en branden twee dorpen plat.
Wat maakt HhhH dan zo'n bijzonder boek? Nou, Laurent Binet heeft het boek ingenieus in elkaar gezet. Zo lezen we over Heydrich, zijn opkomst in het Duitse Rijk. Maar ook over de planmakers van de aanslag en de achtergrond van de twee aanslagplegers. Maar daar houdt het niet op, want Binet heeft het stuk geschiedenis verweven met zijn eigen strijd: die van feit en fictie. Hoe schrijf je een roman terwijl je niet alles weet wat er precies is gebeurd? Wat is aannemelijk en wat kun je eigenlijk niet schrijven? Deze tweestrijd maakt het een uitzonderlijk boeiend en goed geschreven boek. We kijken als het ware in het hoofd van Binet terwijl hij het verhaal schrijft en maken ook kennis met het privéleven van Binet. HhhH is naast een zeer interessant stukje geschiedschrijving ook een ingenieus verhaal geworden.
HhhH staat voor Himmler's hersens heten Heydrich. Wie zijn geschiedenis een beetje kent, weet dat Heinrich Himmler in de Tweede Wereldoorlog onder andere chef van de beruchte Duitse SS was. Heydrich was zijn rechterhand en wordt gezien als een van de bedenkers van de Endlösung, de vernietiging van de Joodse gemeenschap. Tijdens de Wannsee-conferentie waar over dit lugubere onderwerp werd gesproken, schijnt Reinhard Heydrich een van de drijfkrachten achter het onderwerp te zijn geweest. Heydrich was chef van de geheime dienst Gestapo en zeg maar landheer van Bohemen en Moravië. Hij zetelde in Praag en stond daar bekend als "Het blonde beest". Dat laat niets aan de verbeelding over zullen we maar zeggen. De geallieerden wilden van hem af en bedachten een aanslag in Praag. Deze werd uitgevoerd door een Tsjech, Jan Kubis en Josef Gabcik (hij was een Slowaak). De aanslag lukt, niet geheel zonder improvisatie, en daarop vluchten de twee aanslagplegers met de Duitsers op de hielen. De aanslag blijft niet zonder represailles: de Duitsers vermoorden duizenden onschuldige burgers en branden twee dorpen plat.
Wat maakt HhhH dan zo'n bijzonder boek? Nou, Laurent Binet heeft het boek ingenieus in elkaar gezet. Zo lezen we over Heydrich, zijn opkomst in het Duitse Rijk. Maar ook over de planmakers van de aanslag en de achtergrond van de twee aanslagplegers. Maar daar houdt het niet op, want Binet heeft het stuk geschiedenis verweven met zijn eigen strijd: die van feit en fictie. Hoe schrijf je een roman terwijl je niet alles weet wat er precies is gebeurd? Wat is aannemelijk en wat kun je eigenlijk niet schrijven? Deze tweestrijd maakt het een uitzonderlijk boeiend en goed geschreven boek. We kijken als het ware in het hoofd van Binet terwijl hij het verhaal schrijft en maken ook kennis met het privéleven van Binet. HhhH is naast een zeer interessant stukje geschiedschrijving ook een ingenieus verhaal geworden.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
HhhH staat voor Himmler's hersens heten Heydrich. Wie zijn geschiedenis een beetje kent, weet dat Heinrich Himmler in de Tweede Wereldoorlog onder andere chef van de beruchte Duitse SS was. Heydrich was zijn rechterhand en wordt gezien als een van de bedenkers van de Endlösung, de vernietiging van de Joodse gemeenschap. Tijdens de Wannsee-conferentie waar over dit lugubere onderwerp werd gesproken, schijnt Reinhard Heydrich een van de drijfkrachten achter het onderwerp te zijn geweest. Heydrich was chef van de geheime dienst Gestapo en zeg maar landheer van Bohemen en Moravië. Hij zetelde in Praag en stond daar bekend als "Het blonde beest". Dat laat niets aan de verbeelding over zullen we maar zeggen. De geallieerden wilden van hem af en bedachten een aanslag in Praag. Deze werd uitgevoerd door een Tsjech, Jan Kubis en Josef Gabcik (hij was een Slowaak). De aanslag lukt, niet geheel zonder improvisatie, en daarop vluchten de twee aanslagplegers met de Duitsers op de hielen. De aanslag blijft niet zonder represailles: de Duitsers vermoorden duizenden onschuldige burgers en branden twee dorpen plat.
Wat maakt HhhH dan zo'n bijzonder boek? Nou, Laurent Binet heeft het boek ingenieus in elkaar gezet. Zo lezen we over Heydrich, zijn opkomst in het Duitse Rijk. Maar ook over de planmakers van de aanslag en de achtergrond van de twee aanslagplegers. Maar daar houdt het niet op, want Binet heeft het stuk geschiedenis verweven met zijn eigen strijd: die van feit en fictie. Hoe schrijf je een roman terwijl je niet alles weet wat er precies is gebeurd? Wat is aannemelijk en wat kun je eigenlijk niet schrijven? Deze tweestrijd maakt het een uitzonderlijk boeiend en goed geschreven boek. We kijken als het ware in het hoofd van Binet terwijl hij het verhaal schrijft en maken ook kennis met het privéleven van Binet. HhhH is naast een zeer interessant stukje geschiedschrijving ook een ingenieus verhaal geworden.