Als niet lang na haar moeder ook de vader van Anna de Kee overlijdt, moeten zij en haar broer beslissen wat ze met de mooie vakantievilla van hun ouders op Ibiza doen. Anna besluit erheen te gaan om het huis klaar te maken voor de verhuur. Terwijl haar ex hun zoontje een week meeneemt naar Texel, gaat Anna met haar beste vriendin Ciska naar het eiland waar ze zo veel herinneringen heeft. Ze zijn druk met het huis, maar nemen ook de tijd voor de heerlijke strandjes, het lekkere eten en natuurlijk de feesten op Ibiza.

Tijdens het opruimen vindt Anna een ketting die ze niet kent. Die blijkt van Yara te zijn, haar zusje dat op haar negende verdronk in het zwembad van het vakantiehuis. De vondst brengt een stroom herinneringen teweeg en Anna zit ineens met vragen, die ze niet meer aan haar ouders kan stellen. In plaats daarvan komt ze terecht bij een oud-politieman die destijds betrokken was bij het onderzoek. Maar waar ze eigenlijk hoopt op geruststelling en antwoorden, leidt een serie vreemde gebeurtenissen alleen maar tot meer vragen.

Linda van Rijn wordt gepresenteerd als een vrouw uit 1974 die literatuurwetenschappen heeft gestudeerd en in de reisbranche werkt. Maar net als Suzanne Vermeer is Linda van Rijn een pseudoniem. Haar ‘auteursfoto’ is van een fotosite geplukt en haar zomer- en winterthrillers zijn zeer succesvol.

Casa Ibiza telt 235 pagina’s min in totaal 28 witpagina’s voor ieder nieuw hoofdstuk. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Anna. Ze laat zoontje Sem (7) achter bij zijn vader Pieter, waarvan ze gescheiden is. In de BMW van haar ouders, die op het eiland staat, rijdt ze naar het luxe vakantiehuis met zwembad. Daar maakt ze met haar vriendin Ciska het huis klaar om te gaan verhuren. Erg emotioneel is het allemaal niet. De dames werken hard, maar er is ook tijd voor ontspanning. Ze sluiten zich aan bij een groepje vrienden die feesten en rondvaren op een jacht. Tussen de markt- en strandbezoeken en de feesten is er in het begin van het verhaal af en toe kort iets te lezen over Yara, het zusje van Anna dat verdronken is. Pas als Anna een fotoalbum van Yara vindt, dat ze nooit eerder heeft gezien en dat is vreemd, wil ze meer weten over haar dood. Als haar broer Vincent ook zeker weet dat hij een ketting van Yara op het terrein van de buren vond, bijt Anna zich vast in de zaak. Met nauwelijks aanknopingspunten. Net als het verhaal spannend begint te worden weet je als lezer al wie er bij betrokken zijn. De schrijfster gaat uit van het principe dat als zij het niet vertelt de lezer het niet weet. Als Anna op onderzoek gaat is dat tenenkrommend, want hoe dom kan je zijn?

Op pagina 123 heeft Anna haar vriend Emilio net van alles over zichzelf verteld en vraagt ze hem waar hij opgegroeid is. ‘Overal en nergens’, zegt hij en loopt weg. Ze blijft dan achter met het fijne gevoel alsof ze hem al langer kent.

Ik heb meer boeken van Linda van Rijn gelezen en ook dit vakantieverhaal leest weer lekker vlot. In vergelijking tot andere boeken zit Casa Ibiza goed in elkaar. Waar de spanning in het begin nog ver te zoeken is, wordt je uiteindelijk meegesleept in het verhaal en wil je weten wat er is gebeurt. Al blijft het vreemd dat de ouders van Anna dit nooit hebben uitgezocht. Waarom had haar vader dan altijd contact gehouden met de politieman? En wat gebeurde er later met Antonio? Jammer van de losse eindjes. Maar, resumé: Casa Ibiza is een leuk vakantieverhaal dat je een paar uur ongecompliceerd leesplezier bezorgt!