Lara van Dam verheugt zich op het jaarlijkse vriendenweekend met haar vriend Yves, zus Caroline, beste vriendin Rianne en vriendinnen Janneke en Elke met hun partners. Ze hebben een huisje gehuurd in de Brabantse bossen en er zijn geen andere plannen dan eten, drinken en bijkletsen bij de open haard. Maar het verloopt totaal anders dan ze van tevoren had gedacht, als ze er op de eerste avond achter komt dat haar vriend Yves is vreemdgegaan met haar vriendin Rianne. Lara is woedend en loopt het donkere en ijskoude bos in. Het maakt haar niet uit, als ze maar niet terug hoeft naar het huisje. Maar zonder rijbewijs en openbaar vervoer komt ze niet ver. Wanneer vervolgens ieder spoor van Lara ontbreekt, worden de vrienden ongerust. Yves, Rianne en Caroline gaan haar zoeken. Maar dat loopt uit op een nachtmerrie...

Wie achter de auteursnaam Linda van Rijn zit, is niet duidelijk. Ze wordt gepresenteerd als een vrouw uit 1974 die een studie literatuurwetenschappen heeft gevolgd en in de reisbranche werkt. Haar foto is echter die van een fotosite. Linda van Rijn is geïnspireerd op Suzanne Vermeer, het pseudoniem van de in 2011 overleden schrijver Paul Goeken. Beide ‘dames’ brengen een zomer- en een winterthriller uit en zijn daar zeer succesvol in.

Het verhaal in Winterwereld wordt verteld vanuit het perspectief van Lara. Dat is overzichtelijk, maar geeft je als lezer anderzijds wel een eenzijdig beeld. Je weet nu niet hoe de anderen van de groep alles ervaren, waardoor het verhaal te oppervlakkig blijft. In simpele bewoordingen vertelt de schrijfster het verhaal, al had ik wel eens willen turven hoe vaak ze knikten, hun hoofd schudden en hun ogen samenknepen. Waarom Lara het gesprek met Caroline op het terras voerde is me niet helemaal duidelijk, hun verhouding leek toch goed? Anders zit je als zussen niet in dezelfde vriendengroep. Ze had er ook geen enkele wroeging over. Wat wel goed naar voren komt is dat vrouwen vriendschappen anders beleven dan mannen.

Het boek leest vlot en, mede door het grote lettertype, heb je de 203 bladzijden in een paar uur uit. Erg ingewikkeld is het allemaal niet en de spanning ontbreekt soms ook. Wat niet wegneemt dat Winterwereld een leuk boek is om op een donkere winterdag te lezen. Heerlijk ongecompliceerd genieten dus.

Lees hier alle recensies van Linda van Rijn.