Lineke Breukel (1961) is een Nederlandse schrijfster die thrillers, fictie en non-fictie romans schrijft. In 2013 schreef ze haar eerste boek over Zweden, waar ze naar toe is geëmigreerd. Ze schreef 2 thrillertrilogieën en een biografie. Een van de trilogieën ging over een stalker, een thema waar ze zelf mee te maken heeft gehad. Met een groep mensen schreef ze 2 ‘verzoekboeken’, waarmee ze beginnende schrijvers op weg wil helpen. De opbrengst van deze boeken gaat naar een goed doel ter ondersteuning van het lezen. Enkele titels van haar hand zijn: Vluchtspel, Het verbond en Rare jongens, die Zweden.

Naast het schrijven werkt Lineke parttime als behandelaar en coach in een tehuis voor probleemjongeren in Zweden.

Boeman is het eerste deel van een serie over Ras Mus, die misdaadjournalist en schrijver is. Op de voorkant ligt een dood vogeltje op een strand, met daarboven een meisjes-/vrouwengezicht van heel dichtbij. Dit beeld roept al veel op…

Voorin staat een door Lineke zelf geschreven indringend gedicht ‘Stalker’. De beklemming die in dit gedicht naar voren komt is tekenend voor het hele boek. Ze draagt het boek op aan

“alle vrouwen die overlevers zijn geworden, net als ik. Het is een wetenschap dat we sterker zijn dan onze uitdagingen.”

Drie personen spelen een hoofdrol in dit verhaal: Een onbekende, die je wel leert kennen doordat zijn gedachtes, gevoelens en handelingen worden weergegeven, maar zijn naam blijft lang verborgen. Duidelijk is dat hij geobsedeerd is door Raven, de 2e hoofdpersoon. Een jonge vrouw, die ten tijde van het verhaal alleen is in een grote villa aan de rand van een Zweeds meer. Zij heeft in haar jeugd een familiedrama meegemaakt, wat nog een grote rol speelt in haar leven. Dan is er Ras Mus, de misdaadjournalist, die naar Zweden is gegaan omdat hij een verhaal op het spoor is. Al 10 jaar lang verdwijnt in dit dorp op dezelfde datum een jonge vrouw. Hij was hier al eerder, maar is vastbesloten dit jaar verder te zoeken naar wat er gaande is.

Steeds wordt het verhaal verteld gezien vanuit een van deze drie personen. Lineke schrijft heel beeldend:

“Dan haalt ze een paar keer diep adem en vermant zich. Wat er ook gebeurt, ze kan haar situatie alleen verbeteren door hieruit weg te komen, weg uit dit betonnen hol zonder uitgang. Agressief steekt ze daarna de punt van haar mes schuin naar voren en zonder verdere aarzeling rukt ze met een zwaai de zware deur open.”

Het is daardoor spannend en als lezer zit je zo in het verhaal. De beklemming die al in het gedicht voorin werd aangegeven is voelbaar door het hele boek. Je wilt zo graag weten wat er gebeurt dat het lastig is om te stoppen met lezen!

Tijdens het lezen krijg je als lezer ideeën wat er gaande zou kunnen zijn in dit dorpje, maar die mag je herhaaldelijk bijstellen! Ook als je door gaat krijgen hoe het werkelijk zit, dan blijft het spannend of het goed gaat aflopen met Raven.

Dit boek is prettig leesvoer voor mensen die tegen psychologische druk en spanning kunnen en tijd hebben om door te lezen…