Lucy Foley (1986) studeerde Engelse literatuur en is naast schrijve, redacteur bij een uitgeverij. Ze woont in Londen. Haar eerste boek kwam in 2015 uit; Het boek van gevonden voorwerpen. Ze schreef ook meerdere boeken die niet vertaald zijn naar het Nederlands, zoals The invitation en Last letter from Istanbul. In 2019 kwam haar thrillerdebuut De jachtpartij in Nederland uit. Wij waren hierover gematigd de te spreken (lees hier onze recensie). Met De gastenlijst gaat ze voor de herkansing.

Over de omslag; het is een eenvoudige, maar wel krachtige cover: een witte voorkant, met in reliëf in het zwart het silhouet van een eiland. In roodzwarte letters groot de titel. Met als extra zinnen voorop: ‘Het feest van het jaar.’ En ‘Wie zou er geen moord doen voor een plekje op..’ Op de achterkant een foto van de zee en een eiland en eet een stukje toelichting op het verhaal.

De opzet van De gastenlijst lijkt erg op die van De jachtpartij. Meerdere mensen zijn om een reden, in dit geval de bruiloft van Jules en Will, uitgenodigd om naar een afgelegen plek te komen. Op het eiland voor de Ierse kust zal dit gezelschap een aantal dagen verblijven, afgesloten van de buitenwereld. Iedereen neemt zijn eigen verhaal mee, al dan niet gedeeld met een andere bruiloftsgast. In de loop van de bruiloft slaat de stemming om van feestelijk naar grimmig. Bovendien komt er een storm en kan niemand meer weg. Ellende gegarandeerd. Foley maakt dankbaar gebruik van deze kaders. De gastenlijst mag met deze uitgangspunten gerekend worden tot het subgenre van de 'locked room thriller'.

Ook de vorm van het verhaal is vergelijkbaar met De jachtpartij. Het boek start met de avond van de bruiloft, de tijd die als ‘nu’ wordt aangegeven. De storm is op zijn hoogtepunt en voor de zoveelste keer valt de stroom uit. In de verwarring die ontstaat horen de gasten een afschuwelijke gil…

Elk hoofdstuk heeft de naam van een aanwezige op de bruiloft, aangevuld met zijn of haar rol, zoals bruid, getuige of weddingplanner. Ook wordt de tijd aangeven waarin het hoofdstuk zich afspeelt. Qua tijd wordt er heen en weer gesprongen tussen het nu, een dag eerder en eerder op de dag. Ook worden er door gasten dingen uit hun verleden gedeeld, waardoor ook dit een plek krijgt in het verhaal. Doordat het duidelijk aangegeven wordt, blijft het wel helder en is het goed te lezen. Door deze tijdsprongen wordt het lang spannend gehouden wat er zich nu precies heeft afgespeeld.

Lucy Foley weet in een paar zinnen een sfeer goed neer te zetten. Hierdoor word je echt meegenomen naar het eiland.

‘En dan hoor ik gekakel boven me, alsof mijn woorden worden bespot. Hoe vaak ik dat geluid ok hoor, het verkilt mijn bloed elke keer weer. Ik kijk op en zie hem zitten: een grote aalscholver op het hoogste punt van de verwoeste kapel, zijn gekromde zwarte vleugels uitgespreid om te drogen, als een kapotte paraplu. Een aalscholver op een torenspits: dat is een slecht voorteken. In deze streken wordt hij ‘de duivelsvogel’ genoemd. De cailleach dhubh, de zwarte heks, de brenger des doods. Het is te hopen dat de bruid en bruidegom dat niet weten… of niet bijgelovig zijn.’

Door dit wisselen van oogpunt wordt steeds een andere gast benadrukt. Je leert ze door dit verspringen, allemaal goed kennen. De lezer wordt meegenomen in hun verleden en ervaart hoe zij daar op terugblikt. Hoe verder het verhaal komt, hoe meer je ontdekt dat er veel meer gasten verbonden waren in het verleden, dan op het eerste gezicht leek. Bovendien ontdek je dat er veel gasten met nare herinneringen zijn, die wellicht een motief vormen om een moord te plegen.

‘Het ergste is verdomme nog dat het voor Will zo ontzettend simpel moest hebben geleken. Stomme Johnno.. zo gemakkelijke voor de gek te houden. Nu begrijp ik waarom ik hem de laatste tijd zo moeilijk te pakken kreeg, waarom ik het gevoel had dat hij me ontliep. Waarom ik hem praktisch moest smeken zijn getuige te zijn.’

Lang blijft spannend wie het slachtoffer is. En als dit is onthuld, dan heb je als lezer nog het gevoel dat er minstens vijf mogelijke daders kunnen zijn. Tot het eind aan toe blijft ook dit verborgen. Foley zet met dit boek een psychologische thriller van jewelste neer, waarbij ze de sfeer van het eiland, de natuur en zelfs het weer inzet om je als lezer mee te nemen in het spannende verhaal. Een schot in de roos! Bovendien is De gastenlijst vlot geschreven en vloeiender verteld dan haar debuuttriller. Foley laat met De gastenlijst zien dat ze een serieuze kracht is om rekening mee te houden. Wij kijken uit naar haar volgende thriller!