Zingen is Maria Boonzaaijer al op jonge leeftijd met de paplepel ingegeven en je stem voor andere doeleinden gebruiken volgt daar naadloos op. Dat stemgebruik lukt nagenoeg niet zonder effectief gebruik van woorden en dan kom je al dicht in de buurt van het geschreven woord. Die associaties heeft ze wellicht ontdekt tijdens haar periode als stem/presentatiecoach en tijdens de door haar gedoceerde trainingen in; spreken in het openbaar, persoonlijke presentatie en ademhaling/ontspanning. In 2009 verscheen haar eerste roman Papa Tango waarin voor muziek en zang een grote rol was weggelegd.
Onlangs verscheen haar vijfde roman onder de titel; Het litteken van Vossensteyn.
Het familiehuis Vossensteyn is een imposant landhuis dat is gelegen in De Lutte in Twente. Het behoort toe aan de familie Bosselaer. Het wordt bewoond door Clara Bosselaer en haar Hongaarse pleegdochter Veronika. Omdat ‘oma’ Clara stervende is, moet Veronika haar kleindochter Constance Croon benaderen en haar vragen naar Vossensteyn te komen. De 35-jarige Constance heeft 15 jaar eerder volledig afstand genomen van haar familie omdat ze voortdurend werd verweten schuldig te zijn aan de handicap van haar broer Arthur. Ook is Constance nooit door haar moeder, Dorothea Bosselaer, geaccepteerd; een standpunt dat haar oudere zus Titia, volledig heeft overgenomen. Constance is uitgegroeid tot een succesvol auteur en haar laatste roman Abigaïl ontvangt zeer positieve recensies. Als ze op Vossensteyn is gearriveerd vertelt haar oma een verrassend verhaal en heeft een onverwacht verzoek aan haar…
De auteur spreekt uit zich hard te maken voor het schrijven van psychologische romans die je ziel raken. Daar is ze met Het litteken van Vossensteyn ruimschoots in geslaagd. Voornamelijk vanuit het perspectief van Constance tuimelen veel gebeurtenissen de verhaallijn binnen. Omdat deze gebeurtenissen steeds zijn gelinkt aan meerdere personages, is het vooraf neerzetten van de karakters van essentieel belang om de plot succesvol te laten zijn. Ook daar is weinig tot niets op aan te merken omdat bepaalde reacties direct te herleiden zijn naar de juiste personages en hun diversiteit aan emoties. Het getuigt van veel inlevingsvermogen en de kennis en kunde om die te bundelen in karaktereigenschappen van de volledig tot leven komende personages.
Schrijfstijl is afwisselend en prettig en in overeenstemming met de sfeer van het moment. Protagonisten en antagonisten krijgen alle ruimte om hun rol met verve te spelen. De gevarieerde psychologische spanning geeft het verhaal kleur en daagt de lezer uit tot verder lezen omdat de nieuwsgierigheid al snel wint.
Samengevat is Het litteken van Vossensteyn een inhoudelijk goed verhaal met alle ingrediënten van een roman ruimschoots in zich, over diverse tijdlijnen heengaat, dat interessant start en dit doorzet tot de laatste pagina. Dus deze Boonzaaijer-missie kan weer als geslaagd worden beschouwd.
Het familiehuis Vossensteyn is een imposant landhuis dat is gelegen in De Lutte in Twente. Het behoort toe aan de familie Bosselaer. Het wordt bewoond door Clara Bosselaer en haar Hongaarse pleegdochter Veronika. Omdat ‘oma’ Clara stervende is, moet Veronika haar kleindochter Constance Croon benaderen en haar vragen naar Vossensteyn te komen. De 35-jarige Constance heeft 15 jaar eerder volledig afstand genomen van haar familie omdat ze voortdurend werd verweten schuldig te zijn aan de handicap van haar broer Arthur. Ook is Constance nooit door haar moeder, Dorothea Bosselaer, geaccepteerd; een standpunt dat haar oudere zus Titia, volledig heeft overgenomen. Constance is uitgegroeid tot een succesvol auteur en haar laatste roman Abigaïl ontvangt zeer positieve recensies. Als ze op Vossensteyn is gearriveerd vertelt haar oma een verrassend verhaal en heeft een onverwacht verzoek aan haar…
‘Redigeren is een vorm van vertalen, dacht ze. Je moet in het hoofd van die andere schrijver gaan zitten, zodat je denkt en ziet zoals hij denkt en ziet. Zodat je hem begrijpt, liefst beter dan hij zichzelf begrijpt’Boonzaaijer gebruikt de eerste honderd pagina’s om, als inleiding naar het hoofdthema, de situatie van de gebrouilleerde familie Croon uiteen te zetten. Gelijktijdig gebruikt ze deze inleiding om de karaktereigenschappen van haar personages goed neer te zetten en te verdiepen. Ook wordt teruggekeken naar de levensperiode van Clara Bosselaer en dan in het bijzonder de gebeurtenis die haar leven tot op de dag van vandaag sterk heeft beïnvloed en nooit uit haar geheugen is verdwenen. Hier wordt de basis gelegd voor een verhaal waarin meerdere tijdlijnen een rol spelen en de persoonlijkheden van de personages een meer dan belangrijke rol gaan spelen.
De auteur spreekt uit zich hard te maken voor het schrijven van psychologische romans die je ziel raken. Daar is ze met Het litteken van Vossensteyn ruimschoots in geslaagd. Voornamelijk vanuit het perspectief van Constance tuimelen veel gebeurtenissen de verhaallijn binnen. Omdat deze gebeurtenissen steeds zijn gelinkt aan meerdere personages, is het vooraf neerzetten van de karakters van essentieel belang om de plot succesvol te laten zijn. Ook daar is weinig tot niets op aan te merken omdat bepaalde reacties direct te herleiden zijn naar de juiste personages en hun diversiteit aan emoties. Het getuigt van veel inlevingsvermogen en de kennis en kunde om die te bundelen in karaktereigenschappen van de volledig tot leven komende personages.
Schrijfstijl is afwisselend en prettig en in overeenstemming met de sfeer van het moment. Protagonisten en antagonisten krijgen alle ruimte om hun rol met verve te spelen. De gevarieerde psychologische spanning geeft het verhaal kleur en daagt de lezer uit tot verder lezen omdat de nieuwsgierigheid al snel wint.
Samengevat is Het litteken van Vossensteyn een inhoudelijk goed verhaal met alle ingrediënten van een roman ruimschoots in zich, over diverse tijdlijnen heengaat, dat interessant start en dit doorzet tot de laatste pagina. Dus deze Boonzaaijer-missie kan weer als geslaagd worden beschouwd.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Het familiehuis Vossensteyn is een imposant landhuis dat is gelegen in De Lutte in Twente. Het behoort toe aan de familie Bosselaer. Het wordt bewoond door Clara Bosselaer en haar Hongaarse pleegdochter Veronika. Omdat ‘oma’ Clara stervende is, moet Veronika haar kleindochter Constance Croon benaderen en haar vragen naar Vossensteyn te komen. De 35-jarige Constance heeft 15 jaar eerder volledig afstand genomen van haar familie omdat ze voortdurend werd verweten schuldig te zijn aan de handicap van haar broer Arthur. Ook is Constance nooit door haar moeder, Dorothea Bosselaer, geaccepteerd; een standpunt dat haar oudere zus Titia, volledig heeft overgenomen. Constance is uitgegroeid tot een succesvol auteur en haar laatste roman Abigaïl ontvangt zeer positieve recensies. Als ze op Vossensteyn is gearriveerd vertelt haar oma een verrassend verhaal en heeft een onverwacht verzoek aan haar… Boonzaaijer gebruikt de eerste honderd pagina’s om, als inleiding naar het hoofdthema, de situatie van de gebrouilleerde familie Croon uiteen te zetten. Gelijktijdig gebruikt ze deze inleiding om de karaktereigenschappen van haar personages goed neer te zetten en te verdiepen. Ook wordt teruggekeken naar de levensperiode van Clara Bosselaer en dan in het bijzonder de gebeurtenis die haar leven tot op de dag van vandaag sterk heeft beïnvloed en nooit uit haar geheugen is verdwenen. Hier wordt de basis gelegd voor een verhaal waarin meerdere tijdlijnen een rol spelen en de persoonlijkheden van de personages een meer dan belangrijke rol gaan spelen.
De auteur spreekt uit zich hard te maken voor het schrijven van psychologische romans die je ziel raken. Daar is ze met Het litteken van Vossensteyn ruimschoots in geslaagd. Voornamelijk vanuit het perspectief van Constance tuimelen veel gebeurtenissen de verhaallijn binnen. Omdat deze gebeurtenissen steeds zijn gelinkt aan meerdere personages, is het vooraf neerzetten van de karakters van essentieel belang om de plot succesvol te laten zijn. Ook daar is weinig tot niets op aan te merken omdat bepaalde reacties direct te herleiden zijn naar de juiste personages en hun diversiteit aan emoties. Het getuigt van veel inlevingsvermogen en de kennis en kunde om die te bundelen in karaktereigenschappen van de volledig tot leven komende personages.
Schrijfstijl is afwisselend en prettig en in overeenstemming met de sfeer van het moment. Protagonisten en antagonisten krijgen alle ruimte om hun rol met verve te spelen. De gevarieerde psychologische spanning geeft het verhaal kleur en daagt de lezer uit tot verder lezen omdat de nieuwsgierigheid al snel wint.
Samengevat is Het litteken van Vossensteyn een inhoudelijk goed verhaal met alle ingrediënten van een roman ruimschoots in zich, over diverse tijdlijnen heengaat, dat interessant start en dit doorzet tot de laatste pagina. Dus deze Boonzaaijer-missie kan weer als geslaagd worden beschouwd.