De echte ouderwetse spionagethriller is een beetje op zijn retour. Er zijn nog weinigen die zich in deze genre roeren. Ooit was het befaamd en berucht. Met name John le Carré heeft ervoor gezorgd dat de spionagethriller veel aandacht en volgers kreeg. En ook de grote Robert Ludlum deed zijn duit in het zakje. Tegenwoordig echter schrijft le Carré niet veel meer, is Ludlum overleden en moet hun erfenis door anderen worden ingevuld. Daniel Silva, David Ignatius en tegenwoordig ook Mark Henshaw doen dit met verve maar zij zijn eenzame strijders aan het front. Henshaw schreef, na zijn formidabele Red Cell, De val van Moscow station. Weet hij zijn hoge niveau door te zetten en daarmee de spionagethriller toekomst te geven?

Kyra Stryker en Jonathan Burke zijn respectievelijk veldagent en analist voor de CIA. Ze behoren tot de beruchte Red Cell, een kleine eenheid die wordt ingezet om alternatieve adviezen te geven. Oftewel, te denken als de vijand. De CIA bevindt zich in een lastig parket wanneer Alden Maines naar de Russen overloopt. Deze CIA agent heeft de namen van alle informanten én agenten van de CIA in Rusland. Generaal Lavrov maakt hier dankbaar gebruik van en begint de CIA informanten een voor een op te pakken. Desastreus voor de inlichtingenoperaties van de Amerikanen, terwijl hijzelf geheime wapentechnologiëen aan bijvoorbeeld China en Venezuela verkoopt. Een potentieel explosieve situatie, die Stryker en Burke naar Berlijn leidt. Hun operatie loopt fout en ze kunnen net ontsnappen. Hierna wordt Stryker naar Moskou gestuurd, om in het hol van de leeuw te proberen enkele informanten te helpen ontsnappen. Ze komt tegenover Lavrov en kornuiten te staan en moet gebruikmaken van oude vijanden...

Mark Henshaw is een ex-CIA analist die aan het schrijven is geslagen. Zijn ervaring gebruikt hij om spannende spionagethrillers te schrijven en het genre daarmee nieuw leven in te blazen. Met zijn Red Cell lukte dit uitstekend. Zelfs zo goed, dat ThrillZone hem vergeleek met wijlen Tom Clancy. En ook in De val van Moscow station is Henshaw bijzonder goed op dreef.

De val van Moscow station is een ouderwetse opgezette, bijzonder spannende spionagethriller. Henshaw gebruikt hiervoor enkele stevige pijlers. De eerste is de setting van de locatie. Berlijn is een stad die in de Koude Oorlog floreerde in spionageoperaties. Met name John le Carré maakte graag gebruik van de grijze straten van de Duitse stad. Henshaw doet dit nog eens dunnetjes over en voegt daar ook andere spannende locaties aan toe. Zo moeten Burke en Stryker naar een verlaten Sovjetbasis bij het plaatsje Vogelsang gestuurd. Het voelt desolaat aan, vooral door de gedetailleerde wijze hoe Henshaw de plek beschrijft. Wat naslag via internet doet weten dat Vogelsang daadwerkelijk heeft bestaan en tijdens de Koude Oorlog plaats bood aan ruim 15000 militairen en zelfs nucleaire raketten.

Na Vogelsang volgt Moskou, de kers op de taart voor spionageliefhebbers. Stryker wordt hier achtervolgd en moet onder de radar van de Russen Lavrov zien tegen te houden. De spanning hierbij is steeds voelbaar, want de vijandigheid in Moskou is overal aanwezig. Henshaw gebruikt zijn eigen spionage-ervaring om de operatie in Moskou vorm te geven en geeft bekende locaties een plekje. De auteur schrijft gedetailleerd, maar ook vlot wanneer het verhaal dit vraagt. Zo worden uitstekend en minutieus voorbereide operaties afgewisseld met schietpartijen en achtervolgingen. Deze afwisseling zorgt ervoor dat De val van Moscow station geen moment verveelt. De lezer bevindt zich als het ware naast Stryker en dat zorgt voor onvergetelijke leeservaringen: als een eenzame spion in een vijandelijk land, dat voelt nergens gemakkelijk. De intelligente plot die Henshaw hierbij gebruikt draagt bij aan deze leeservaring.

Ook de ouderwetse boef die generaal Arkadi Lavrov is, is genieten geblazen. Lavrov zorgt ervoor dat Rusland in dit boek (en wellicht ook in het echt) weer een beetje 'ruikt' naar de Sovjet-Unie van weleer, een demografie die le Carré zo goed gebruikte in zijn boeken. Een plek waar corruptie hoogtij viert en de FSB en GRU (de oude KGB) op elke straathoek lijken te prijken. Daarmee schurkt Henshaw aan tegen klassieken als bovengenoemde en doet oude tijden herleven. Kritiekpunt hierin is wel dat Henshaw op het spoor moet blijven van spionagepraktijken en niet zozeer die van actie. Hiermee onderscheidt de schrijver zich van actiethrillerauteurs die ook 'iets met spionage doen'. Daarnaast wordt het in deel drie ook tijd om de karakters van Burke en Stryker meer uit te diepen. In De val van Moscow station blijven ze nog teveel op de vlakte. Mocht Henshaw deze kritiek ter harte nemen, dan kon hij weleens de grootste spionage-auteur van deze tijd worden. En dat is het grootste compliment van een spionageauteur kan krijgen!