Als Gomroin op het dagboek van de oude held Tungdil Goudhand stuit, raakt hij ervan overtuigd dat de oude held nog altijd leeft. Vastbesloten om de oeroude held terug te vinden besluit hij op een queeste te gaan om hem terug te brengen. Als simpele gemmensnijder draagt zijn stem niet heel veel gewicht met zich mee en wordt hij al snel voor gek verklaard en zijn queeste als onzin bestempeld. Teleurgesteld maar vol goede moed dat ‘De Derden’ hem wel zullen helpen trekt hij eropuit om de grote held Goudhand te vinden én het dwergenvolk opnieuw te verenigen en zo terug te veroveren wat oorspronkelijk van hun is.
Markus Heitz heeft inmiddels zo’n dertig fantasyboeken op zijn naam staan. Verdeeld in verschillende series maar wel op enige manier te herleiden naar een centraal verhaal. De in Duitsland geboren auteur verwierf echte naam en faam nadat zijn boeken naar het Engels vertaald werden en de internationale fantasyfans bekend raakten met zijn werk. Het laatste deel in De dwergen-serie is inmiddels 7 jaar geleden uitgebracht. Toen bekend werd dat er een vervolg zou uitkomen, stonden de fans dan ook te springen om hieraan te beginnen.
** Opmerking **
De terugkeer van de dwergen is het zesde deel in de serie over de dwergen van Markus Heitz. Voor fans zal het ongetwijfeld een feest van herkenning zijn, echter hebben wij de voorgaande boeken niet gelezen. Het is zodoende mogelijk dat de rest van de recensie onbedoelde spoilers bevat voor wie de eerste vijf boeken nog wil lezen.
In De terugkeer van de dwergen maken we kennis met een aantal bijzondere karakters. Gomroin de dwerg, die opzoek is naar Tungdil Goudhand. Kyael, de mens die op expeditie is om geld te verdienen en bijvoorbeeld Rodana, een poppenspeelster die samen met haar assistent alle dorpen en steden bezoekt om de mooiste verhalen aan de kinderen te vertellen. Dit kleurrijke palet aan karakters vormt de basis voor een schitterende fantasy-epos maar is tegelijkertijd de oorzaak van een stroeve start. Zoals vaker in de start van een nieuwe serie, wat ‘De terugkeer van de dwergen’ in feite is, wordt er enorm veel tijd besteed aan introducties van verschillende karakters en de omliggende wereld. in de eerste helft van het boek is de temporisering daardoor af en toe zeer moeizaam. Er wordt continue heen en weer gesprongen tussen de verschillende personages maar de hoofdstukken zijn vrij lang. Hierdoor ontstaat de situatie dat je je net hebt vastgebeten in een personage om vervolgens weer naar de volgende gebracht te worden. Daarnaast zijn er zo nu en dan flinke sprongen in tijd waardoor iemand waar je op de ene pagina over leest op de volgende al enige tijd dood blijkt te zijn zonder dat je over de dood hebt gelezen.
Wanneer het verhaal dan echter op gang komt en de eerste verhaallijnen in elkaar geweven worden blijft er een daadwerkelijk fantastisch epos over. De strijd tussen de dwergen, mensen, alfen en de orcs wordt in uitgebreide vorm beschreven waarin Heitz niet verzandt in de standaard fantasy tropes maar er echt zijn eigen draai aan geeft. Hoe inventief de dwergen zijn, hoe ze een duikklok ontwerpen en wat die uiteindelijk bijdraagt in het verhaal is slechts een klein voorbeeld van de geniale ingevingen die in het boek gestalte krijgen.
Ondanks dat uw recensent persoonlijk niet de voorgaande boeken heeft gelezen, was het verhaal goed om mee te krijgen en ervan te genieten. Ongetwijfeld haalt de ‘echte’ fan van de serie nog veel meer uit het boek. Maar ook nieuwe lezers krijgen hier een fantastisch verhaal voorgeschoteld die ze niet mogen overslaan.
Markus Heitz is een fantastische auteur en wij kijken met smart uit naar eind september als het finale deel in De dwergen-serie verschijnt.
