Gomroin heeft gelijk gekregen. Goudhand leefde nog en hij heeft hem gevonden. Sterker nog, Gomroin is de vertrouweling van de oude dwerg, die door Alfen-gif steeds slechter functioneert. De last op de schouders van Gomroin groeit, zeker wanneer blijkt dat de famulus zich drukker maakt om roem en rijkdom dan met de belegering helpen. Gomroin wordt gedwongen om in een rol te stappen die hij niet wil. Maar welke keus heb je als je het machtigste artefact van het rijk in je broekzak draagt?

** Opmerking **

Indien je De terugkeer van de dwergen 1 niet hebt gelezen dan zijn zowel dit boek als deze recensie onmogelijk om te volgen. We raden je ten zeerste aan om eerst het voorgaande deel te lezen voordat je aan deze begint.

De terugkeer van de dwergen II gaat verder waar we in deel 1 eindigden. Goudhand heeft erg veel last van het Alfen-gif en Gomroin speelt een steeds belangrijkere rol in de besluitvorming van het rijk. Gomroin wilt echter niet in de belangstelling staan en kiest ervoor om te laveren tussen raadgever en simpele dwerg. Alle ‘slechte’ beslissingen vallen zodoende ook van hem af. In de kenmerkende stijl van Markus Heitz volgen we niet enkel het verhaal van Gomroin, maar ook bekende karakters als Kyael en Rodana.

Ook worden er nieuwe verhaallijnen gecreëerd aan de hand van bekende karakters. Zo introduceert Barbandor een nieuwe Orc legende en leren we door Stemna over een heel nieuw volk: de Douali. Ook Xanomir keert terug met z’n werkzaamheden aan de duikboot en speelt een erg vervelende famulus een zeer belangrijke rol in het vervolg van de belegering.

We worden wederom overstelpt met verschillende verhaallijnen; de meesten goed uitgewerkt, maar lang niet allemaal even interessant voor het grote verhaal van Gomroin. Want uiteindelijk draait het daarom; Gomroin en de belegering van Brigantia. De ontwikkeling van zijn krachten als Magus en de liefdesdriehoek tussen hem, Gata en Rodana. Als lezer besef je dan ook al snel dat het boek niet dik genoeg is om alle verhaallijnen tot een bevredigend einde te brengen. En dit blijkt helaas (?) dan ook de waarheid, want waar de verhaallijn van Gomroin eindigt, blijf je als lezer achter met een hoop vragen. Hoe gaat het verder in de oorlog met de Alfen, waar blijft de legendarische Orc en waren twee boeken over Xanomir die een onderzeeër bouwt echt alleen maar bedoelt voor dat ene moment?

Uiteindelijk lees je in het nawoord van Markus Heitz dat er bewust veel is open gelaten, omdat hij er naar uitkijkt om verder te gaan met verschillende karakters en dat dit waarschijnlijk niet lang meer op zich laat wachten. Voor die tijd ben je echter flink gefrustreerd achter gebleven, omdat het verhaal bij lange na niet af voelt. Dit neemt echter niet weg dat het verhaal over Gomroin, Gata en de andere dwergen een uitstekend en boeiend epos is die je niet zomaar weglegt.

Voor liefhebbers van De dwergen-serie is dit deel ongetwijfeld een groot succes. Zowel karakters als de wereld worden verder uitgewerkt en we maken een hoop mee. We hopen dan ook dat we snel het volgende deel in de serie mogen verwachten. Als Markus Heitz zich dan alleen iets meer toespitst op een specifieke verhaallijn weten we zeker dat we intens kunnen genieten van het mooie en indrukwekkende verhaal wat hij heeft neergezet binnen zijn gecreëerde wereld. We kijken specifiek uit naar de verdere avonturen van Stemna en haar wraak op de moordenaar van haar meesteres, dus Markus, laat ons niet te lang wachten!