‘De gemiddelde mens slaapt drieëndertig jaar van zijn leven. […] De slaap is een universeel gegeven, en de nacht is evenzeer een constante als de dag.’

Naar aanleiding van bovenstaande besloot de Britse speechschrijver Matthew Blake onderzoek te doen naar de theorie achter dit gegeven. Hij stuitte op het berustingssyndroom, een psychische stoornis, vaak veroorzaakt door een traumatische gebeurtenis, die een apathische, vegatieve staat tot gevolg heeft. Blake kwam tot de interessante vraagstelling in hoeverre je schuldig bent aan moord als je deze pleegt tijdens zo’n onbewuste toestand. Als fan van Agatha Christie en spannende boeken, besloot hij deze kwestie om te vormen tot een thriller: Anna O.

De titeldrager is Anna Ogilvy, een vijfentwintigjarige schrijfster. Vier jaar geleden stak ze om onduidelijke redenen haar twee jeugdvrienden dood, tijdens een outdooractiviteit met Anna’s familie. Niemand heeft het zien gebeuren, en ze vonden Anna met een bebloed mes naast de door veel messteken geteisterde lichamen van haar vrienden. Vragen stellen kon men niet, want Anna bevond zich in een onbewuste toestand, dat sterk lijkt op slaapwandelen. Sinds die fatale nacht verkeert Anna in een diepe slaap, de bizarre moord onopgelost.

Het OM vindt de vier jaar nu wel erg lang duren en schakelt de hulp in van dr. Benedict Price. Ben is forensisch psycholoog en de uitgelezen persoon om zaak-Anno O te helpen oplossen. In een beveiligde instelling, om pers en nieuwsgierige mensen buiten de deur te houden, hanteert Ben enkele opzienbarende methodes om Anna wakker te krijgen. Hij bouwt daardoor een band met haar op, waardoor de vraag rijst of de waarheid wel boven water moet komen. Voor zowel Ben als Anna zal dat grote gevolgen hebben, positieve en negatieve… 

Wat is er precies gebeurd, vier jaar geleden? Wat heeft de ambitieuze Anna tot een moordenares gemaakt? En hoe komt het dat ze nu al zo’n periode in slaap verkeert? Er wordt lang bij alle mogelijke scenario’s rondom Anna stilgestaan. Blake werkt dit nauwkeurig uit en neemt de tijd om de zeldzame aandoening te beschrijven. Resultaat hiervan is dat de vaart eruit wordt gehaald. Alle theorieën, uitleg en naslagwerk vanuit soortgelijke zaken remmen het leestempo, ondanks de boeiende thematiek. Bijgevolg is Anna O. geen thriller om te lezen op dromerige momenten, want door alle materie bestaat de kans dat je ogen dichtvallen en het slechts een herinnering is. Al valt Blake’s research zeker te prijzen.

Het verhaal laveert middels flashbacks uit Anna’s dagboek naar de ontknoping. Rode draad is het voorval tijdens het familie-uitje van de Ogilvy’s, maar ook de gebeurtenissen daaromheen vormen mogelijke motieven voor de moordlustige daad. Zowel de familieleden van Anna, als haar vrienden, zijn personages die knap zijn neergezet. Het ambitieuze circuit waarin ze zich begeven, biedt volop redenen om de moord niet teveel ruchtbaarheid te geven. Blake werpt meerdere lijntjes uit waarlangs de drijfveren kunnen worden gevonden, maar uiteindelijk breit hij er alsnog een verrassend eind aan.

Het geweldige slotstuk is waar het verhaal opveert en wat het onderscheidend maakt ten opzichte van andere thrillers. De laatste hoofdstukken doen de lezers niet één, maar twee keer verbluft staan. Alle gedetailleerd uitgewerkte mogelijkheden en de voortkabbelende plot daargelaten; Matthew Blake breit er een verrassend eind aan. Zodoende is Anna O. een kundig, maar langdradig opgebouwd verhaal, met een zeer interessant vraagstuk als basis. Uniek in meerdere opzichten, maar het ontbreekt aan een spannend verteltempo om echt onder de huid door te dringen.