Het verkeerde kind is een thriller van de bekende thrillerauteur M.J. Arlidge en de iets minder fameuze Julia Crouch. Arlidge kennen we natuurlijk van de zeer succesvolle Helen Grace-reeks. Het idee achter het co-schrijverschap komt vanuit de Crime Writer’s Room van Arlidge, een manier om nieuwe auteurs in de schijnwerpers te zetten. Eerder deed Arlidge dit al met De laatste steen.

De lezer volgt twee grote verhaallijnen en een kleintje in het boek. De twee belangrijkste zijn die van moeder Sarah wiens kind ontvoerd wordt en die van Jenna en Willow waar blijdschap is over de komst van een baby, weer een broertje voor Willow. 

De tegenstellingen tussen de twee verhaallijnen kunnen niet groter zijn. Aan de ene kant heb je Sarah, een zeer vermoeide moeder van drie kleine kinderen getrouwd met Jake, plaatsvervangend rector op een school. Dit is een typisch huisje-boompje-beestje verhaal. Aan de andere kant zien we Jenna, een vrijgevochten traveller, die samen met haar vriend en drie kinderen een losbandig bestand leidt. Een bestaan wat gekenmerkt wordt door vrijzinnigheid, geen binding met de maatschappij én er wordt voorzien in het levensonderhoud door diefstal en drugshandel.

Tussen dit alles door maken we kennis met Joan, een oudere eenzame dame die haar beide kinderen verloren heeft. Een is overleden en haar dochter is 21 jaar geleden weggelopen…

Het verhaal wat M.J. Arlidge en Julia Crouch geschreven hebben heeft even tijd nodig om op gang te komen. Maar naarmate je vordert in de beide verhaallijnen en je de karakters beter kunt plaatsen, neemt de spanning ook exponentieel toe. Je merkt dat er een ‘bom’ op barsten staat. De vraag is alleen wanneer en hoe. De dochter van Jenna, Willow, speelt hier een grote rol in want zij wordt min of meer gedwongen om keuzes te maken. Keuzes die verstrekkende gevolgen hebben voor haar, maar ook voor haar broertjes. De worsteling en het besef van de gevolgen van haar daden wordt heel goed vertaald door de auteurs en je voelt de beklemming als lezer.

Het is een proces wat elke puber door zal gaan maken. Alleen is het hier allemaal net even wat heftiger, spannender en met heel verstrekkende gevolgen. Deze uitvergroting is heel goed gedaan en het wekt ook heel veel sympathie voor Willow op. De lezer zal de snelle pen van Arlidge herkennen en ook de stijl van hoofdstukken opdelen -kort, bondig en rap- doet aan de Grace-reeks denken. Het verhoogt het leesplezier alleen maar.

Als lezer ga je in Het verkeerde kind heen en weer van Sarah naar Jenna. De verweving wordt steeds duidelijker. Naast Willow zie je ook Sarah een proces doorlopen; van dood vogeltje tot tijgerin die zich door niets of niemand meer iets aan laat praten en het heft in eigen handen neemt. Omdat je dit proces van haar van dichtbij meemaakt is het einde van het boek een beetje een dooddoener, maar de plot is zo sterk dat dit de auteurs gemakkelijk vergeven wordt.

We wisten het al: M.J. Arlidge is echt de koning van de rappe thriller. En als dit soort boeken het niveau is van wat eruit zijn Crime Writer’s Room blijft komen, dan staat ons nog heel veel spannends te wachten. Arlidge lijkt met dit idee goud in handen te hebben, bring it on!