Nadine Barroso begon met schrijven vanaf het moment ze pen op papier kon zetten. Schrijven werd al snel haar manier om de wereld te verwerken en dat is iets dat nooit is veranderd. Haar liefde voor boeken mondde uit in een studie Engelse taal en literatuur. In 2016 debuteerde ze met een roman,  maar ze kon zichzelf niet weghouden van de duistere kant van de mens en kwam zo terug bij haar ware liefde: spannende boeken. Ze kwam met een verrassende thriller Ken mij niet en met deze thriller wist ze een trouwe schare lezers aan te spreken. Wanneer ze schrijft put ze inspiratie uit eigen ervaringen, emoties en ‘rauwe menselijkheid’. Ze schuwt het ook niet om maatschappelijke thema’s te gebruiken. Haar nieuwste boek is Dodelijke cocktail. 

In haar nieuwste thriller betreedt Barroso een intrigerend terrein van tijd en herinneringen. Het verhaal weeft zich behendig tussen het heden en een verleden dat twintig jaar teruggaat. 

In Dodelijke cocktail stelt ze vijf vrijgezelle vriendinnen centraal, die een zomer vol opwinding in Italië beleven. Wat begint als een idyllisch avontuur, mondt uit in een angstaanjagende nachtmerrie waar slechts vier van hen terugkeren. 

De plot neemt een cruciale wending wanneer Charlie, twee decennia later, een oude ansichtkaart ontvangt. Deze kleine handeling slingert haar genadeloos terug naar het verleden dat twintig jaar teruggaat. Twintig jaar lang heeft ze een duister geheim met zich meedragen, samen met haar eens zo hechte vriendengroep. Maar wie tracht hen nu te ontwrichten en hen terug te sturen naar de plek waar hun leven voorgoed veranderde? 

Dodelijke cocktail is een sublieme samensmelting van heden en verleden, waarbij Barroso meesterlijk de kunst van intrige beheerst. De weloverwogen afwisseling tussen de actuele gebeurtenissen en de belevenissen van twintig jaar terug ontrafelt gestaag een web van mysteries en spanning dat de lezer continu op het puntje van de stoel houdt. 

De temporele verschuivingen creëren een constante stroom van vragen tijdens het lezen en leiden de lezer regelmatig naar een verkeerd spoor. Dit tactische spel met de verwachtingen houdt de plot ondoorgrondelijk en versterkt alleen maar de al aanwezige nieuwsgierigheid van de lezer. De cadans van het verhaal, versterkt door Barroso’s scherp inzicht in herkenbare thematiek, veroorzaakt een meeslepende ervaring die onontkoombaar aandringt op het lezen van het volgend hoofdstuk, en nog een, en nog een. 

De diepgang van de personages in Dodelijke cocktail voegt een extra dimensie toe aan het verhaal. Elk personage is minutieus uitgewerkt, met innerlijke conflicten en goed bewaarde geheimen. Barroso neemt de lezer mee op een intrigerende reis door de donkere kronkels van hun psyche wat de spanning en het mysterie nog eens extra vergroten. Als lezer vraag je je hierdoor steeds af wie je nu eigenlijk echt kunt vertrouwen. 

Wat Dodelijke cocktail werkelijk onderscheidt van andere Nederlandstalige thrillers, is dat het verder reikt dan louter oppervlakkige spanning en dieper graaft in menselijke emoties en gedachten. De complexiteit van de relaties tussen de personages, gecombineerd met de interessante ontwikkeling van de plot, resulteert in een leeservaring die nog lang na het dichtslaan van het boek blijft nazinderen. De term psychologische thriller lijkt daarmee speciaal voor dit boek te zijn uitgevonden.

Barroso weeft een web van een suspense en paranoia dat je als lezer voortdurend op het puntje van je stoel houdt. De onvoorspelbaarheid van de plot, de geleidelijke onthullingen en de onderliggende thema’s van menselijke zwakheden en duistere geheimen maken dit boek een onmiskenbaar meesterwerk binnen het genre.