Het gebeurt regelmatig. Een auteur schrijft een boek, maar de uitgever ziet er geen heil in. Omdat het niet spannend genoeg is, of omdat het ongeloofwaardig lijkt. Dat laatste overkwam de Britse auteur Peter May met zijn manuscript Lockdown. De naam zegt het al; tegenwoordig weet iedereen waar het dan waarschijnlijk over zal gaan. En dus wordt het boek nu wel uitgegeven.
In Lockdown maken we kennis met politierechercheur Jack MacNeil. Hij werkte bij de Londense politie en heeft nog 24 uur te gaan voordat zijn dienst er voorgoed op zit. Maar dan wordt er op een bouwplaats een zak met botten gevonden. Menselijke botten, welteverstaan. En dus wordt MacNeil er nog voor een laatste keer op uit gestuurd. Hij kan niet bevroeden dan de zaak een aantal heel bijzondere wendingen neemt.
Bovenstaande verhaallijn lijkt redelijk conventioneel en dat is het ook. Ware het niet dat de omstandigheden die in Londen heersen, niet alledaags zijn. De stad is na het uitbreken van een zeer dodelijke variant van het H5N1 vogelgriepvirus in een complete lockdown. De stad is op slot, mensen blijven verplicht binnen en iedereen is wel familie of vrienden aan het virus verloren. De mortaliteit is namelijk hoog; 80% overlijdt aan de ziekte en de ziekenhuizen hebben geen oplossing. De sfeer die Peter May met deze omstandigheden weet op roepen, zijn zeer beklemmend én realistisch. Want inmiddels weten we een beetje hoe het werkt met een (ok, intelligente) lockdown. Het is bizar en tegelijkertijd fascinerend om te zien hoe ‘spot on’ de beschrijvingen van May zijn. Afstand houden, geen handen schudden, mensen verplicht binnen; May heeft destijds een visionair inzicht gehad.
De verhaallijn is enorm interessant. De zak met botten lijkt MacNeil en zijn gehandicapte collega Amy naar een allesomvattend complot waarin ze hun eigen leven niet zeker niet. Het is steeds de vraag; pakt het virus ze, of doet een kogel dat? Deze angstaanjagende setting kruipt onder je huid en blijft daar een lange tijd zitten. Want de sfeerbeschrijvingen van May zijn enorm realistisch en goed beschreven. May heeft een vlotte pen en beschrijft de omstandigheden gedetailleerd, zonder daarbij de vaart uit het verhaal te halen.
De personages die Lockdown bevolken, zijn goed uitgediept. MacNeil is een van oorsprong Schotse inspecteur die zijn vrouw is kwijtgeraakt. Zijn zoon is ook ziek en dat drukt zwaar op de man. collega’s mogen hem graag, maar anderen noemen hem een ‘neanderthaler’. Voor zijn baas is MacNeil een luis in de pels, want hij neemt niet snel genoegen met een antwoord. In Lockdown werkt hij samen met collega Amy, die door een ongeluk verlamd is geraakt. Tussen de twee speelt iets, en May weet beiden goed tot leven te roepen.
Eigenlijk heeft Lockdown alles wat een thriller moet hebben; een spannende verhaallijn, goed uitgediepte personages en een angstaanjagende setting. Dat laatste is een schot in de roos, want tegenwoordig weten we een beetje hoe het is om in een lockdown te zitten. Dat maakt Lockdown tot een boek dat onder de huid kruipt en daar een hele tijd blijft zitten!
In Lockdown maken we kennis met politierechercheur Jack MacNeil. Hij werkte bij de Londense politie en heeft nog 24 uur te gaan voordat zijn dienst er voorgoed op zit. Maar dan wordt er op een bouwplaats een zak met botten gevonden. Menselijke botten, welteverstaan. En dus wordt MacNeil er nog voor een laatste keer op uit gestuurd. Hij kan niet bevroeden dan de zaak een aantal heel bijzondere wendingen neemt.
Bovenstaande verhaallijn lijkt redelijk conventioneel en dat is het ook. Ware het niet dat de omstandigheden die in Londen heersen, niet alledaags zijn. De stad is na het uitbreken van een zeer dodelijke variant van het H5N1 vogelgriepvirus in een complete lockdown. De stad is op slot, mensen blijven verplicht binnen en iedereen is wel familie of vrienden aan het virus verloren. De mortaliteit is namelijk hoog; 80% overlijdt aan de ziekte en de ziekenhuizen hebben geen oplossing. De sfeer die Peter May met deze omstandigheden weet op roepen, zijn zeer beklemmend én realistisch. Want inmiddels weten we een beetje hoe het werkt met een (ok, intelligente) lockdown. Het is bizar en tegelijkertijd fascinerend om te zien hoe ‘spot on’ de beschrijvingen van May zijn. Afstand houden, geen handen schudden, mensen verplicht binnen; May heeft destijds een visionair inzicht gehad.
De verhaallijn is enorm interessant. De zak met botten lijkt MacNeil en zijn gehandicapte collega Amy naar een allesomvattend complot waarin ze hun eigen leven niet zeker niet. Het is steeds de vraag; pakt het virus ze, of doet een kogel dat? Deze angstaanjagende setting kruipt onder je huid en blijft daar een lange tijd zitten. Want de sfeerbeschrijvingen van May zijn enorm realistisch en goed beschreven. May heeft een vlotte pen en beschrijft de omstandigheden gedetailleerd, zonder daarbij de vaart uit het verhaal te halen.
De personages die Lockdown bevolken, zijn goed uitgediept. MacNeil is een van oorsprong Schotse inspecteur die zijn vrouw is kwijtgeraakt. Zijn zoon is ook ziek en dat drukt zwaar op de man. collega’s mogen hem graag, maar anderen noemen hem een ‘neanderthaler’. Voor zijn baas is MacNeil een luis in de pels, want hij neemt niet snel genoegen met een antwoord. In Lockdown werkt hij samen met collega Amy, die door een ongeluk verlamd is geraakt. Tussen de twee speelt iets, en May weet beiden goed tot leven te roepen.
Eigenlijk heeft Lockdown alles wat een thriller moet hebben; een spannende verhaallijn, goed uitgediepte personages en een angstaanjagende setting. Dat laatste is een schot in de roos, want tegenwoordig weten we een beetje hoe het is om in een lockdown te zitten. Dat maakt Lockdown tot een boek dat onder de huid kruipt en daar een hele tijd blijft zitten!
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
In Lockdown maken we kennis met politierechercheur Jack MacNeil. Hij werkte bij de Londense politie en heeft nog 24 uur te gaan voordat zijn dienst er voorgoed op zit. Maar dan wordt er op een bouwplaats een zak met botten gevonden. Menselijke botten, welteverstaan. En dus wordt MacNeil er nog voor een laatste keer op uit gestuurd. Hij kan niet bevroeden dan de zaak een aantal heel bijzondere wendingen neemt.
Bovenstaande verhaallijn lijkt redelijk conventioneel en dat is het ook. Ware het niet dat de omstandigheden die in Londen heersen, niet alledaags zijn. De stad is na het uitbreken van een zeer dodelijke variant van het H5N1 vogelgriepvirus in een complete lockdown. De stad is op slot, mensen blijven verplicht binnen en iedereen is wel familie of vrienden aan het virus verloren. De mortaliteit is namelijk hoog; 80% overlijdt aan de ziekte en de ziekenhuizen hebben geen oplossing. De sfeer die Peter May met deze omstandigheden weet op roepen, zijn zeer beklemmend én realistisch. Want inmiddels weten we een beetje hoe het werkt met een (ok, intelligente) lockdown. Het is bizar en tegelijkertijd fascinerend om te zien hoe ‘spot on’ de beschrijvingen van May zijn. Afstand houden, geen handen schudden, mensen verplicht binnen; May heeft destijds een visionair inzicht gehad.
De verhaallijn is enorm interessant. De zak met botten lijkt MacNeil en zijn gehandicapte collega Amy naar een allesomvattend complot waarin ze hun eigen leven niet zeker niet. Het is steeds de vraag; pakt het virus ze, of doet een kogel dat? Deze angstaanjagende setting kruipt onder je huid en blijft daar een lange tijd zitten. Want de sfeerbeschrijvingen van May zijn enorm realistisch en goed beschreven. May heeft een vlotte pen en beschrijft de omstandigheden gedetailleerd, zonder daarbij de vaart uit het verhaal te halen.
De personages die Lockdown bevolken, zijn goed uitgediept. MacNeil is een van oorsprong Schotse inspecteur die zijn vrouw is kwijtgeraakt. Zijn zoon is ook ziek en dat drukt zwaar op de man. collega’s mogen hem graag, maar anderen noemen hem een ‘neanderthaler’. Voor zijn baas is MacNeil een luis in de pels, want hij neemt niet snel genoegen met een antwoord. In Lockdown werkt hij samen met collega Amy, die door een ongeluk verlamd is geraakt. Tussen de twee speelt iets, en May weet beiden goed tot leven te roepen.
Eigenlijk heeft Lockdown alles wat een thriller moet hebben; een spannende verhaallijn, goed uitgediepte personages en een angstaanjagende setting. Dat laatste is een schot in de roos, want tegenwoordig weten we een beetje hoe het is om in een lockdown te zitten. Dat maakt Lockdown tot een boek dat onder de huid kruipt en daar een hele tijd blijft zitten!