Petra Doom (1980) groeide op aan de Belgische kust en studeerde kunst- en cultuurwetenschappen. Ze las als kind al alles dat los en vast zat, maar werd pas echt boekengek toen ze fantasy ontdekte. Haar debuut Overstekers draait rond Mirabel: zij bemiddelt tussen mensen en magische wezens. Bij Uitgeverij Hamley verscheen eerder het eerste boek in de Kinderen van Orpheus-serie, Het Lied van Ariane. De kracht van Elena is het tweede boek in deze muzikale YA-reeks.
Colin, een voormalig lid van Elena’s strijdgroep, werd in bezit genomen door een Sirene, een mysterieus wezen uit de onderwereld. Hoe kan Elena zichzelf opnieuw bewijzen als leider? Zeker nu de jacht op het onderwereldwezen dat hij is geworden is geopend. Wie is Colin nu echt, zichzelf of toch zijn duistere alter ego? Welk dubbelleven lijkt hij te leiden? Ariane heeft ondertussen haar Lied van Kracht gevonden, een gave dat al eeuwen vervloekt wordt. Ook zij worstelt met de consequenties van de eerder geleverde strijd, echter zonder haar zou Lorcans Lied nooit zo'n fatale gevolgen gehad hebben. Kan ze, al dan niet met behulp van haar orfeïsche vrienden, hem bewijzen dat een Zanger het tij ook ten goede kan laten keren? Kan Elena’s strijdgroep als een muzikaal geheel uiteindelijk de vloek van de zeven Sirenen voorkomen?
Aan het begin van dit tweede boek in de Kinderen van Orpheus heeft Petra Doom een woordenlijst en een lijst van De liederen van Kracht opgenomen. Heel handig voor als men het eerste boek nog niet heeft gelezen. Daarnaast is het boek voorzien van enkele citaten van onder andere Rainer Maria Rilke. Tevens bevat het een sterke connectie, het is dus sterk symbolisch, met het insect de bij.
In De kracht van Elena volgt de lezer de strijdgroep van Elena, waarvan een lid is opgeëist door een Sirene. Ondertussen worstelt Ariane nog altijd met haar Lied van Kracht, en vraagt ze zich af of haar gave het tij voor hun medestrijder kan doen laten keren. Een strijdgroep bestaat uit een muzikaal gezelschap van Schreeuwers, Luisteraars, Fluisteraars, Stemmers, Dempers en Helers, welke kwaadaardige wezens bestrijden met hun muzikale talenten, wezens waar de lezer soms niet helemaal de vinger op kunnen leggen wat die wezens precies zijn. Er wordt in ieder geval gepraat over gebeten worden door zo’n wezen, wat de indicatie wekt dat het dus ook iets van een vampier heeft. Het doet daarom vermoeden dat het hierbij om een kruising gaat, want de wezens verschijnen en verdwijnen erg snel, wat weer doet denken aan geestverschijningen. Deze wezens verdedigen op hun beurt zich ook door middel van muziek, geluid en klank. Het levert hoe dan ook een spannende strijd tussen de wezens en de strijdgroep op, welke de missie heeft gekregen deze Sirenen niet tot een aantal van zeven te laten uitdijen.
De verhaallijn heeft een fijn ritme dat mooi bij het thema past. De boodschap is in deze dat muziek doet leven, dat muziek je heelt. Petra Doom weet het verhaal sereen te brengen. Gepassioneerd weet ze muziek met magie te combineren. Haar karakters stralen emotie uit, want muziek in deze verhaallijn is overduidelijk ook emotie. Dit weet ze goed te omschrijven en sterk uit te beelden. De auteur laat dus zien dat ze een uitgesproken muziekkennis en passie voor muziek heeft. Ze weet dan ook deze keer haar karakters in alle opzichten te laten slagen. De invalshoek is daarnaast ook heel uniek en goed gevonden.
Hoewel het allemaal voor dit moment tenminste goed komt, voelt de lezer instinctief aan dat dit verhaal nog niet helemaal ten einde is. Opnieuw de ontdekking van een reeks met een ronduit originele insteek en eigen ritme. Het tweede deel van De kinderen van Orpheus is een intrigerende, muzikale reis, waar de lezer geen genoeg van gaat krijgen.
