Toen het eerste boek van de serie rond Madame Le Commissaire uitkwam was al duidelijk dat de volgende delen snel zouden volgen. En dat klopte. Het tweede deel van deze serie, Madame Le Commissaire en de uitgestelde wraak, lag vrij snel na deel 1 in de winkels. Onze recensie daarvan lees je door hierboven op de link ‘serie’ te klikken.

Dat deze delen elkaar snel opvolgen heeft er ook mee te maken dat de boeken al uit 2015 stammen en dat de uitgever de zomer wil gebruiken om deze Madame Le Commissaire in Nederland te introduceren. De schrijver Pierre Martin is overigens het pseudoniem voor een tot nu toe niet bekende naam in de Duitse literatuur. De uitgeverij heeft deze boeken als cosy crime omgedoopt. Als het beestje maar een naam heeft.

Dit tweede deel borduurt verder op waar het eerste deel een aanzet voor is geweest. Een stevige vleug feel good, wat romantiek en vooral veel fijne plekken in Frankrijk. En daarbovenop het sausje van een wat gebutste Madame Le Commissaire, die voor haar heling naar haar geboorteplaats terugkeert. Gooi er daarnaast nog wat heerlijk Frans eten en wijn tegenaan en het vakantiegevoel is compleet. Missie geslaagd, toch?

Na het oplossen van een moordzaak denkt Isabelle eindelijk een rustig leventje te kunnen leiden. In haar geboortedorp Fragolin, aan de Côte d’Azur, probeert ze te herstellen van trauma’s uit het verleden.

Als haar assistent Apollinaire een moord uit de archieven opduikelt waarbij een man zwaar is toegetakeld met een mestvork, gaan bij Isabelle de alarmbellen rinkelen. Dit gevoel wordt nog sterker als er een naakt lichaam wordt gevonden op het nabijgelegen strand. De details van de twee moorden lijken namelijk erg veel op elkaar. Is de dader echt weer terug?

Wat met name van belang is voor boeken die in een serie worden geschreven, is dat er groei in zit. Groeit de schrijver in een tweede deel ten opzichte van het vorige? Zijn de personages beter uitgewerkt en evolueren ze? En waarschijnlijk het belangrijkste; gaat het niveau in zijn algemeenheid omhoog?

Toegegeven, het lezen van de Madame Le Commissaire-boeken geeft een heerlijk vakantiegevoel. Men waant zich in het zuiden van Frankrijk nabij de Côte d’Azur. Maar dat is niet voldoende om als men dit boek dichtslaat, met een tevreden gevoel achter te blijven. Daarvoor laat Pierre Martin net even wat teveel de feel good prefereren.

De schrijver heeft een hoofdpersonage gevormd welke nog niet voldoende overtuigt. Isabelle Bonnet is zonder opsmuk in het verhaal gezet. In dit deel wordt wel wat meer op haar personage ingegaan maar het blijft vrij abstract en wat vlak. Dat is op zich niet erg maar dan verwacht men in deel drie wel meer van dit personage.

Dit geldt ook voor haar assistent, de atypische Apollinaire. Deze curiositeit is ook nog niet tot volle bloei gekomen in Madame Le Commissaire en de uitgestelde wraak en dat is een gemiste kans.

Ook de zaken die met elkaar in verband staan zijn wat ver gezocht. Het is ook vaag hoe men deze zaken aan elkaar weet te knopen. Met name de vondst van het lijk op het strand is vergezocht en hangt van toeval aan elkaar. Dit maakt het geheel niet echt geloofwaardig.

Daarentegen is de opbouw van het verhaal wel prima. Daar waar het verhaal zich toespitst op de moorden is dit boek prima leesvoer. Maar het niveau van het tweede deel gaat niet significant vooruit en dat hadden we stiekem wel gehoopt.

Madame Le Commissaire en de uitgestelde wraak is dan ook niet de verwachte doorgroei van het eerste deel maar vooral een voortzetting van het feelgood idee wat Pierre Martin wil oproepen. Dat is overigens wel goed gelukt. Prima voor een paar uurtjes aan het strand of zwembad, maar het geheel blijft vrij mager als thriller.