De Scandi-thriller blijft in onze Lage Landen onverminderd hot. Elke zichzelf serieus nemende uitgever heeft een of meerder auteurs uit het noorden in het fonds. We kennen ze uit Zweden, Noorwegen, Denemarken en zelfs Finland. Natuurlijk mag IJsland in dat rijtje niet ontbreken, want dat land bracht hoogheden als Arnaldur Indridason voort. Sinds drie jaar mogen we in Nederland ook Ragnar Jonasson verwelkomen. Deze jonge auteur brak internationaal door met zijn Duister IJsland-reeks, waarin politieagent Ari Thor de hoofdrol speelt. Voor zijn debuut, Sneeuwblind, ontving de IJslander de ThrillZone Award voor Beste Vertaalde Debuutthriller in 2020. Inmiddels zijn we alweer aanbeland bij deel vier, Ademloos.

Ari Thor moet op weg naar het hoge noorden. Normaliter werkt hij in Siglifjordur, maar zijn oud-collega Tomas heeft een klus te klaren nóg verder naar boven. Daar is een vrouw van een klif gevallen, of geduwd… het dorpje dat nu uitgestorven is, was vroeger een levendige vissersmaatschappij. Nu is daar weinig van over, maar het kent nog steeds wel duistere geheimen.

Wanneer Ari en Tomas arriveren, blijkt er meer aan de hand. Want ook in het verleden zijn er al vrouwen van het klif ‘gevallen’. Terwijl de Kerst nadert en het slechte weer toeneemt, moeten de twee agenten de waarheid zien te vinden…

Zoals gezegd, is Ademloos het vierde vertaalde deel dat hier verschijnt. In slechts 250 pagina’s loodst de IJslandse Jonasson de lezer door het verhaal. Qua karakteropbouw is er dan ook niet heel veel gaande ten opzichte van eerdere delen. Wel is het interessant te lezen dat de vriendin van Ari, Kristin, op het punt van bevallen staat. Liefhebbers van de reeks weten dat hun relatie er eerder heel anders voorstond.

Jonasson staat erom bekend sober en doelmatig te schrijven, en daardoor de lezer direct aan zich te binden. Geen opsmuk, maar duidelijke taal. Dat is in Ademloos wederom een van de sterke punten, want hierdoor zit je vanaf de eerste pagina in het verhaal. Niet doordat er zoveel gebeurt, maar door de manier hoe de jonge IJslander zijn verhaal beschrijvend opbouwt.

De zaak die Ari en Tomas voorgeschoteld krijgen, doet echter ook een flinke duit in het zakje als het gaat om de kwaliteit van Ademloos. Een -op het oog- simpele zaak, die uiteindelijk na graven, een stuk complexer blijkt. Familiebanden, zaken uit het verleden die niet verteerd zijn, jaloezie en ook misbruik; al deze facetten krijgen een plek in de plot. Omdat er slechts vier verdachten zijn, voelt het boek ook echt als een whodunnit in de sfeer van Agathie Christie. Deze zaak vindt echter plaats in een onheilspellend oord, met sneeuwstormen die ondertussen de hoofdpersonen geselen en dat maakt de boeken van Jonasson zo uniek; de afgelegen plek waar de verhalen zich afspelen. Het zorgt voor een afgesloten gevoel, dat sterk door de auteur wordt uitgespeeld. Tegelijkertijd geldt dat ‘afgesloten gevoel’ ook voor de inwoners van het dorp. Iedereen heeft een geheim, niemand laat het achterste van de tong niet en al helemaal niet aan buitenstaanders.

Jonasson flikt het weer; met zijn unieke schrijfstijl, de spannende plot en prachtige sfeerbeschrijvingen presenteert hij zichzelf als een topper in het Scandi-genre.