Rebecka Edgren Aldén is een Zweedse journaliste en auteur. Ze heeft bij verschillende tijdschriften gewerkt voordat in 2009 haar debuut een feit was: een non-fictie boek. Het duurde tot 2013 voordat haar eerste thriller verscheen, die in Nederland werd uitgebracht onder de titel De achtste doodzonde. Inmiddels ligt haar tweede thriller De laatste zomer in de Nederlandse boekwinkels. Aldén woont met haar man, drie kinderen èn een Jack Russell in Nacka.
Hoofdpersoon in De laatste zomer is Gloria. In haar tienerjaren heeft Gloria een aantal zomers doorgebracht op een eiland in de Zweedse archipel. Haar moeder had hier samen met een paar andere vrouwen een woongroep opgericht. Twintig jaar later keert ze terug naar het eiland, naar het luxe zomerhuis van de familie van haar nieuwe vriend Adam. Steeds keren haar gedachten terug naar het verleden en als ze de inmiddels verlaten villa van de vroegere woongroep bezoekt, doet ze daar een gruwelijke ontdekking…
Het eerste wat opvalt aan dit boek zijn de vele personages: Gloria en Adam natuurlijk, maar ook de broer, schoonzus, moeder en neefjes en nichtjes van Adam. Verder leren we de eilandbewoners allemaal bij naam kennen en ondanks dat ze regelmatig genoemd worden, spelen ze maar een zijdelingse rol in het verhaal. Het is voor de lezer best lastig om al deze namen uit elkaar te houden en te onthouden wie ook alweer bij wie hoort. Wat betreft Gloria: heel erg sympathiek is ze niet. Ze moddert maar wat aan in het leven, weet niet of ze een serieuze relatie met Adam wel ziet zitten en is zelfs niet ongevoelig voor de charmes van zijn knappe broer.
Het grootste minpunt van dit boek is het gebrek aan spanning. Zelfs als Gloria de gruwelijke ontdekking bij de leegstaande villa heeft gedaan komt er weinig vaart in het boek. Pas tegen het einde van het verhaal komt er iets van spanning om de hoek kijken, maar dan is het eigenlijk al te laat. Bovendien voelen alle onthullingen aan het einde van het boek een beetje geforceerd aan: alsof de schrijfster zich op het laatste moment realiseerde dat ze een aantal dingen nog moest verklaren.
Uiteindelijk lees De laatste zomer wel uit, omdat je toch wilt weten hoe een en ander in elkaar zit en Aldén wel een prettige schrijfstijl heeft. Ook het eiland is goed neergezet: de beschrijving van de huizen op het eiland, de zee, de zonnige en warme omstandigheden dragen allen bij aan een zomers gevoel. Helaas is dat niet genoeg om het boek te redden. Vooral het gebrek aan spanning leidt ertoe dat dit boek eigenlijk geen thriller mag heten.
Hoofdpersoon in De laatste zomer is Gloria. In haar tienerjaren heeft Gloria een aantal zomers doorgebracht op een eiland in de Zweedse archipel. Haar moeder had hier samen met een paar andere vrouwen een woongroep opgericht. Twintig jaar later keert ze terug naar het eiland, naar het luxe zomerhuis van de familie van haar nieuwe vriend Adam. Steeds keren haar gedachten terug naar het verleden en als ze de inmiddels verlaten villa van de vroegere woongroep bezoekt, doet ze daar een gruwelijke ontdekking…
Het eerste wat opvalt aan dit boek zijn de vele personages: Gloria en Adam natuurlijk, maar ook de broer, schoonzus, moeder en neefjes en nichtjes van Adam. Verder leren we de eilandbewoners allemaal bij naam kennen en ondanks dat ze regelmatig genoemd worden, spelen ze maar een zijdelingse rol in het verhaal. Het is voor de lezer best lastig om al deze namen uit elkaar te houden en te onthouden wie ook alweer bij wie hoort. Wat betreft Gloria: heel erg sympathiek is ze niet. Ze moddert maar wat aan in het leven, weet niet of ze een serieuze relatie met Adam wel ziet zitten en is zelfs niet ongevoelig voor de charmes van zijn knappe broer.
Het grootste minpunt van dit boek is het gebrek aan spanning. Zelfs als Gloria de gruwelijke ontdekking bij de leegstaande villa heeft gedaan komt er weinig vaart in het boek. Pas tegen het einde van het verhaal komt er iets van spanning om de hoek kijken, maar dan is het eigenlijk al te laat. Bovendien voelen alle onthullingen aan het einde van het boek een beetje geforceerd aan: alsof de schrijfster zich op het laatste moment realiseerde dat ze een aantal dingen nog moest verklaren.
Uiteindelijk lees De laatste zomer wel uit, omdat je toch wilt weten hoe een en ander in elkaar zit en Aldén wel een prettige schrijfstijl heeft. Ook het eiland is goed neergezet: de beschrijving van de huizen op het eiland, de zee, de zonnige en warme omstandigheden dragen allen bij aan een zomers gevoel. Helaas is dat niet genoeg om het boek te redden. Vooral het gebrek aan spanning leidt ertoe dat dit boek eigenlijk geen thriller mag heten.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Hoofdpersoon in De laatste zomer is Gloria. In haar tienerjaren heeft Gloria een aantal zomers doorgebracht op een eiland in de Zweedse archipel. Haar moeder had hier samen met een paar andere vrouwen een woongroep opgericht. Twintig jaar later keert ze terug naar het eiland, naar het luxe zomerhuis van de familie van haar nieuwe vriend Adam. Steeds keren haar gedachten terug naar het verleden en als ze de inmiddels verlaten villa van de vroegere woongroep bezoekt, doet ze daar een gruwelijke ontdekking…
Het eerste wat opvalt aan dit boek zijn de vele personages: Gloria en Adam natuurlijk, maar ook de broer, schoonzus, moeder en neefjes en nichtjes van Adam. Verder leren we de eilandbewoners allemaal bij naam kennen en ondanks dat ze regelmatig genoemd worden, spelen ze maar een zijdelingse rol in het verhaal. Het is voor de lezer best lastig om al deze namen uit elkaar te houden en te onthouden wie ook alweer bij wie hoort. Wat betreft Gloria: heel erg sympathiek is ze niet. Ze moddert maar wat aan in het leven, weet niet of ze een serieuze relatie met Adam wel ziet zitten en is zelfs niet ongevoelig voor de charmes van zijn knappe broer.
Het grootste minpunt van dit boek is het gebrek aan spanning. Zelfs als Gloria de gruwelijke ontdekking bij de leegstaande villa heeft gedaan komt er weinig vaart in het boek. Pas tegen het einde van het verhaal komt er iets van spanning om de hoek kijken, maar dan is het eigenlijk al te laat. Bovendien voelen alle onthullingen aan het einde van het boek een beetje geforceerd aan: alsof de schrijfster zich op het laatste moment realiseerde dat ze een aantal dingen nog moest verklaren.
Uiteindelijk lees De laatste zomer wel uit, omdat je toch wilt weten hoe een en ander in elkaar zit en Aldén wel een prettige schrijfstijl heeft. Ook het eiland is goed neergezet: de beschrijving van de huizen op het eiland, de zee, de zonnige en warme omstandigheden dragen allen bij aan een zomers gevoel. Helaas is dat niet genoeg om het boek te redden. Vooral het gebrek aan spanning leidt ertoe dat dit boek eigenlijk geen thriller mag heten.