Wie is Stephen Lawrence Sutler? En waarom is iedereen op zoek naar de beste man? Het mysterie rondom deze naam is zelfs zo groot, dat men hem op wel drie plekken heeft gezien. De eerste persoon is net doodgereden door twee treinen in Rome, de tweede is gezien in Grenoble en de derde Sutler is zwaar verbrand aangetroffen in de Syrische woestijn. Hij wordt overgebracht naar de brandwondenkliniek op Cyprus. Wie van de drie is ‘hem’?

Tegen deze achtergrond maakt de lezer kennis met Rike, een Duitse die op Cyprus Engelse les doceert aan een zonderlinge man. Haar zus Isa staat op het punt van bevallen en is gehuwd met Henning Bastian, een diplomaat van de Duitse ambassade die ook in de zaak Sutler is gezogen. De drie hebben een bijzondere relatie, die door de zaak Sutler nog meer onder druk komt te staan. Temeer wanneer de broer van Isa en Rike opeens op de stoep staat. En die is er nooit zonder een bedoeling.

Bovenstaande klinkt wellicht een beetje vaag en misschien wel saai, maar de uitwerking van Richard House is dat geenszins. Met die vierde deel in de Kills-reeks houdt hij de lezers lang aan een lijntje. De doorzetters onder ons zullen uiteindelijk verrast worden met een bijzondere en heftige climax, maar de weg ernaartoe is minstens zo bizar.

House lijkt zich een stijl á la Tarantino aan te hebben gemeten, maar gedurende het boek neigt het meer naar The usual suspects van Bryan Singer, een geniale film. Toch zal de lezer die niet eerder de Kills-reeks las, echt moeten inkomen. Je mist een deel van de –toch wel belangrijke- voorgeschiedenis. Bijvoorbeeld de organisatie HOSCO, of de voorgeschiedenis van Sutler; in eerdere delen van de reeks is deze informatie door House gedeeld. Degenen die voor het eerst kennismaken met de Kills-reeks, zullen zich het verhaal gedurende Berens eigen moeten maken en dat gaat niet gemakkelijk.

De plot is goed neergezet. House laat het verhaal lang in mist gehuld en geeft maar mondjesmaat informatie aan de lezer. Hierdoor duurt het lang voordat pas echt duidelijk wordt hoe het verhaal in elkaar zit. En dat moet ook in een thriller als deze. Hierdoor krijg je als lezer het gevoel dat House de touwtjes stevig in handen heeft en zelfs met je speelt. Daarbovenop komt nog een uitstekende schrijfstijl; al met al een Singer-achtig aandoende thriller.