Na veelbelovende recensies te hebben gelezen van de boeken Zusje en Later, keken wij met smart uit naar Dochter. Voor ons een eerste kennismaking met het werk van Rosamund Lupton, wij zijn erg benieuwd!

Als Matt telefonisch contact zoekt met zijn vrouw Yasmin, weet zij het zeker. Ze moet zo snel mogelijk naar Alaska om hem onder vier ogen te spreken. Een week later vertrekken Yasmin en haar dove dochter Ruby voorzien van de noodzakelijk kleding, naar het ijskoude Alaska. Op het vliegveld aangekomen treffen ze in plaats van Matt, een politieagente aan. Ze mag nog niets los laten, maar neemt hen mee naar het bureau. Daar krijgt Yasmin te horen dat haar man, Matt, verongelukt is bij een ramp in het dorp Anaktue. Yasmin weigert dit te geloven. Ze gaat op onderzoek uit met Ruby en zet alles op alles om Matt te vinden. Naast het extreem slechte weer, lijkt het ook dat Yasmin en Ruby achtervolgd worden. Zullen Ruby en Yasmin deze barre tocht overleven en worden ze herenigt met de man waar ze zielsveel van houden of stranden ze tijdens deze zware sneeuwstorm?

Lupton maakt in Dochter gebruik van verschillende vertelperspectieven. Het verhaal schakelt tussen de perspectieven van Yasmin, dove dochter Ruby en flashbacks uit het verleden. Deze laatste vertellen de lezer hoe Yasmin en Matt elkaar hebben leren kennen. De schakelingen volgen elkaar in rap tempo op, waardoor het voor de lezer noodzakelijk is om bij de les te blijven. Het vraagt de nodige concentratie en is in het begin wellicht even wennen.

Het verhaal begint spannend met de zoektocht naar Matt. Door het noodweer vliegen er geen vliegtuigen en is Yasmin er van overtuigd dat Matt is gestrand met de hondenslee of een sneeuwscooter. Yasmin en Ruby kunnen hun reis voortzetten, doordat ze worden meegenomen door een behulpzame truckbestuurder. Het drietal trotseert de gladde wegen, maar als ze een stop hebben gemaakt raakt de chauffeur onwel en kan zijn weg niet vervolgen. Yasmin aarzelt geen moment en gaat samen met Ruby verder. Het verhaal wordt op dit punt ongeloofwaardiger, iets wat ik als lezer erg jammer vond.

Ondanks dat weet Lupton met haar gedetailleerde schrijfstijl de omgeving kraakhelder te schetsen. De lezer wordt meegenomen door weer en wind en de kou is voelbaar aanwezig. Door deze gedetailleerde beschrijving van de lange en barre tocht, verloopt het verhaal wel wat traag.

Was ik in het begin van het verhaal in de veronderstelling dat ik een thriller voorgeschoteld zou krijgen, bleek al snel dat het overging naar een roman, wat mij verbaasde. Het verhaal leende zich uitstekend voor een thriller, desalniettemin heeft Lupton er voor gekozen in romanstijl te schrijven. Dat betekent dat er voor de thrillerliefhebber weinig spannends te beleven valt.

Erg mooi geschreven in het verhaal vond ik de band tussen moeder en dochter. Moeder wil graag dat Ruby haar vocale stem laat horen, maar hier kan Ruby niet mee omgaan omdat ze niet hoort wat ze zelf zegt. Ze praat met haar handen en via de computer, dat is haar stem. Prachtig om te lezen hoe moeder en dochter naar elkaar toegroeien gedurende het verhaal.

De ontknoping was deels bevredigend en deels wat een uitdieping van de draad die al door het verhaal heen liep over het 'fraccen' naar olie. Dit kwam onder het vergrootglas te liggen. Het verhaal eindigde in mijn ogen vrij abrupt. Jammer, want waar het verhaal eerst vrij uitgebreid werd verteld miste ik dit nu wel een beetje. Al met al is Dochter een boek met een fijn verhaal, maar waar je wel even de tijd voor moet nemen, omdat het niet zo vlot wegleest.

Dochter is een zeer gedetailleerde en daardoor ietwat trage roman, waarin de omgeving zeer realistisch is geschetst én waarin de groeiende band tussen moeder en dochter prachtig verwoord is.