In het leven van Amy hebben zich twee grote tragedies afgespeeld. Haar zus is verongelukt en later plegen haar beide ouders zelfmoord. Ze hangen zich samen op, Amy alleen achterlatend. Twee intens verdrietige gebeurtenissen, twee grote drama’s. Helaas komt onheil altijd in drievoud…
Sam Ripley debuteert met De regel van drie. Ripley is overigens een pseudoniem. Op de achterflap staat dat het zelfs een pseudoniem is van een bekende Britse bestseller die meer dan een half miljoen verkochte exemplaren op zijn naam heeft staan. Een korte research brengt ons bij Andrew Wilson. Mocht dit inderdaad zo zijn dan hebben we het over een awardwinnende succesvolle biografieschrijver. Naast biografieën schreef hij ook een verhaal over overlevenden van de Titanic.
In De regel van drie volgen we drie hoofdpersonages. Allereerst is daar Amy, zij komt erachter dat ze vervloekt is. Ze is er volledig van overtuigd dat er onheil op haar wacht omdat volgens de urban legend onheil altijd in drieën komt. Wanneer ze het rijmpje onder ogen komt weet ze het absoluut zeker:
“De regel van drie wacht
geduldig en trouw
Eerst kwam hij voor mij
Nu komt hij voor jou.”
Amy begint een dagboek bij te houden en hierin probeert ze op zoek te gaan naar wat haar dan uiteindelijk de das om zal doen. De strijd die ze voert moet ze helemaal alleen doen. Uiteraard omdat haar gezin niet meer in leven is, maar ook mensen om haar heen niet geloven in het raadsel. Toch zal Amy het niet overleven…
En dan volgen we Ila. Ook bij haar zijn er al twee grote tragedies voorafgegaan. En ook zij krijgt het raadsel voor ogen. Sterker nog; ze komt achter het dagboek van Amy en gaat zo op zoek naar wat er aan de hand kan zijn. Want het zal toch niet…
Uiteindelijk volgen we Eve, niet verbazingwekkend ook een getroebleerd personage. Ook bij haar heeft het leven zich in twee drama´s getekend. Zij gaat verder op de weg die Amy is ingeslagen en komt langzaam maar zeker achter de echte waarheid.
Ripley heeft een interessant thema te pakken met de urban legend. Niet voor niks gaan er al geluiden op dat het boek wel eens verfilmd kan gaan worden. Horrormakers zien wel wat in dit gegeven en daar kunnen we ze geen ongelijk in geven. Ripley kiest slim voor de ik-vorm en kiest er ook voor niet vanuit een hoofdpersonage een boek te schrijven.
Al met al is het een fijne thriller die je vlot kunt lezen. Hier en daar is het allemaal wat dun, zo gelooft Amy wel heel snel na het horen van de regel dat deze ook voor haar zal gelden. Het komt wel het tempo van het boek ten goede, maar zorgt dat het verhaal iets aan geloofwaardigheid verliest.
Ripley kiest er bovendien voor om vanaf het begin duidelijk te zijn, een van de hoofdrolspelers overleeft het niet. Dat gegeven staat al vanaf het begin vast. Toch weet hij de spanning er wel in te houden. Daarnaast weet hij alsnog te verrassen in het plot.
Al met al een uitstekend thrillerdebuut van een ervaren schrijver. De regel van drie is een zeer geslaagde poging om vanuit pseudoniem te schrijven. Zo geslaagd dat we hopen dat er meer zal volgen, want met Ripley hebben we een nieuwe ster aan het thrillerfirmament.
De regel van drie
Recensie van:
De regel van drie
Als je dit leest, ben jij de volgende
Auteur:
Sam Ripley
is het pseudoniem van een bekende Britse bestsellerauteur van meer dan een half miljoen exemplaren.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar gewonnen via Best of Thrillers en ontvangen van uitgeverij Boekerij in ruil voor mijn recensie.
Uitgeverij: Boekerij
Genre: thriller
Cover:
Een indrukwekkende cover. Op een houten tafel met donkerblauw hout ligt een oud uitziend boek met donkerblauwe cover met daarop twee gele bladeren. Daarover heen touw dat deels besmeurd is met bloed.
Het zet gelijk de toon. Ik wil dit boek lezen.
Flaptekst:
Alsof er rechtstreeks tegen je gesproken wordt. Dat je de waarschuwende toon serieus moet nemen. Knap gedaan.
Quote:
Binnenkant:
Ten eerste: haal diep adem. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het i dat je blijft ademen. Doe het maar. Nu, ja. Adem langzaam in. Even wachten. En adem dan nog langzamer uit. Zie je? Je bent al rustiger. Ik wil dat je rustig bent, want je moet goed luisteren. Ik ken je en ik weet dat je doodsbang bent. Doodsbang en in de war. Ik weet dat niemand je gelooft, dat je wanhopig bent, dat je denkt dat je gek wordt. Ik ken je omdat ik jou was. Ik dacht dat ik alles wist. Dat ik het allemaal doorhad. Maar niets was minder waar. Ik zal je alles vertellen wat er gebeurd is, tot in details. Ik zal precies vertellen wat er gebeurd is en hoe het gebeurd is. Want misschien merk jij iets op wat ik over het hoofd heb gezien. Ik weet dat het antwoord hier ergens moet zijn. Ik heb het zelf alleen niet kunnen vinden. Dus concentreer je op wat ik te zeggen heb. Let op elk detail. Maar voordat we beginnen, wil ik dat je één ding goed onthoudt. Wat je gaat lezen, heeft mij niet kunnen redden. Maar misschien kunnen we, als we samenwerken, jou redden.
Veel geluk,
Mooie tekst:
De regel van drie
wacht geduldig en trouw
Eerst kwam hij voor mij
nu komt hij voor jou
Het verhaal:
‘Daar, zie je haar? Dat was Amy. Dat is het meisje dat is gestorven.'
Eerst geloofde ik niet in De Regel van Drie. Niet meteen. Het was gewoon een verhaal waar iedereen het over had. Een gerucht dat mijn vriend had gehoord over een meisje genaamd Amy. Zij was geobsedeerd geraakt door het getal drie. Ze was een jonge student met een leven vol ongeluk: haar ouders hadden zelfmoord gepleegd nadat haar zus was omgekomen bij een ongeval. Amy was ervan overtuigd dat dit betekende dat zij óók gedoemd was te sterven. Want volgens De Regel van Drie volgen drie tragedies elkaar altijd op. Niemand gelooft zoiets natuurlijk. Maar het ergste van alles is dat ze echt is overleden.
Mijn vriend zei lachend: ‘Ila, slechte dingen gebeuren altijd in drieën,’ en hij heeft gelijk. Want deze keer komt De Regel van Drie achter mij aan, ook al doe ik er alles aan om het te voorkomen. En het ergste van alles? Als je dit leest, ben jij de volgende.
Mijn leesbeleving:
Zodra ik begon te lezen had het verhaal mij in de greep. Door de gehanteerde ik-vorm en de beeldende schrijfstijl kreeg ik het gevoel dat er rechtstreeks tegen mij gesproken werd. De verteller zat als het ware tegenover me en hield mijn blik gevangen zodat ik geen detail zou missen. Dit verhaal is psychologisch zeer sterk. Waarom? Het kruipt onder je huid. Al mijn zintuigen stonden voortdurend op scherp. Alsof ik langzaam laag voor laag ergens van afpelde om tot de kern de clou te komen.
Wat ik las gaf me afwisselend ijskoude rillingen, een opgejaagd gevoel, een kijk over je schouder want je weet niet wie het op je gemunt heeft, een verdrietig of een gefrustreerd boos gevoel. Telkens als ik dacht nu weet ik het dan kwam er weer een plot wending. Dit alles zorgde dat ik geconcentreerd door las. Ook zei een stem in mijn hoofd je kunt de personages toch niet in de steek laten door niet te lezen en mee te puzzelen?
De spanningsopbouw is sluimerend, kabbelend en vervolgens explosief en kolkend. Het niet weten van hoe, wat, wie, waar of waarom houd je klemvast in de greep. Ondanks de gruwelijke en rauwe hartverscheurende gebeurtenissen fascineerde dit verhaal mij intens. Qua perspectief, dialoog tussen de personages, de gedachten en gevoelens, de oneindige zoektocht vond ik dit verhaal geslaagd.
De weg naar de plot zit vol hobbels, adembenemende en nagelbijtende spanning en door de twists word je voortdurend op het verkeerde been gezet. De plot is subliem. Dan komt de tekst die ik als quote gebruikt heb ook snoeihard binnen.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Ik vind dat Sam Ripley er meer dan in geslaagd is om een ijzersterke psychologische thriller neer te zetten. Die qua spanningsniveau kan meten met de boeken van Cody MacFadyen
Die auteur bezit hetzelfde talent: in je hoofd gaan zitten en een psychologisch kat en muis spelletje op top niveau met de lezer spelen.
Ik ben fan van Sam Ripley. In de toekomst lees ik graag meer van hem
Best of Thrillers en uitgeverij Boekerij hartelijk dank dat ik dit boek mocht lezen en recenseren.