Een mondiaal miljardenpubliek, een even grote schare fans, talloze onderscheidingen en de opkomst van een nieuwe groep lezers; Suzanne Collins kreeg het allemaal voor mekaar met het gigantische succes van De Hongerspelen. De drie boeken bleken een schot in de roos en voorzag het YA-genre van een enorme boost. Het unieke concept van tieners die vechten in een gemaakte arena om uiteindelijk tot één winnaar te komen, legde de lat in het genre op een ongekende hoogte. De verfilmingen – de drie boeken opgedeeld in vier films – deden hetzelfde voor het filmgenre en zette de standaard voor alles wat daarna kwam. Nu, tien jaar nadat de laatste film in de bioscopen verscheen, wordt getracht het succes te continueren. Lion Gates, de producent van de films, vroeg Suzanne Collins om een nieuw verhaal binnen hetzelfde concept te bedenken, zodat zij daar weer een kaskraker van konden maken. Collins ging akkoord, ongetwijfeld met een verdubbeling van haar bankrekening tot gevolg, en schreef een prequel op de eerdere delen, getiteld The Ballad of Songbirds & Snakes. Ze besloot het verhaal van Coriolanus Snow te vertellen en hoe deze latere president geworden is tot het meedogenloze karakter zoals men hem kent. 

De achttienjarige Coriolanus is de laatste hoop op roem en succes van de ooit zo machtige familie Snow. In het naoorlogse Capitool vielen ze echter in ongenade en zijn ze afgegleden tot de armoedegrens. Enkel hij kan de familienaam in ere herstellen. Met de jaarlijkse Hongerspelen in aantocht, wordt hij aangeduid als mentor van Lucy Gray Baird, een tribuut uit District 12. Wanneer Lucy met haar charme het publiek van Panem verovert, ziet Snow een kans om zijn lot te keren. Hij overtuigt haar om hun krachten te verenigen. Hij wint het vertrouwen van de zelfverzekerde Lucy en er ontstaat een band tussen de twee. Maar waar ligt de grens tussen het goede en het kwade, en hoe ver kan Snow gaan om zijn tribuut te beschermen? Kiest hij voor macht om zijn familienaam te zuiveren, of kiest hij partij voor de strijd tegen het onrecht dat de tributen wordt aangedaan?

Als een auteur door een filmmaatschappij wordt gevraagd een nieuw boek te schrijven, is de kans groot dat de schrijver als het ware naar een film toeschrijft. Suzanne Collins doet dit niet. The Ballad of Songbirds & Snakes is een geweldig verhaal met een originele insteek. Alhoewel muziek een grote rol speelt in het boek, dat waarschijnlijk beter tot uiting komt met geluid, wijst niks erop dat Collins de verfilming al in haar achterhoofd had tijdens het schrijfproces. Ze heeft de plot kundig uitgedacht, heeft een uniek verhaal geschreven geschikt voor papier en het is allesbehalve een kopie van de oorspronkelijke boeken. Sterker nog, het is giga boeiend en een welkome aanvulling aan de eerdere (of latere?) verhalen.

De Hongerspelen zijn nog in de ontwikkelingsfase. Het kent nog niet de moderne technieken van later, en ook de arena is een primitieve versie van het spektakel in de toekomst. Wat nog hetzelfde is, is het keiharde concept van de Hongerspelen, die in het leven zijn geroepen om de opstandige rebellen uit de twaalf districten te straffen. 24 tributen, een jongen en meisje uit elk district, worden in de arena gedropt om elkaar te vermoorden totdat er 1 winnaar overblijft. Dit alles wordt live uitgezonden in de hoofdstad van Panem. Het verhaal in The Ballad of Songbirds & Snakes focust zich niet zozeer op de strijd in de arena, maar meer om het gebeuren eromheen. Coriolanus Snow worstelt met zichzelf en met de spelletjes die hogerop worden gespeeld. Hij beseft dat de Hongerspelen een gruwel zijn, oneerlijk en ongepast. Maar anderzijds is winst van Lucy de enige manier om zijn familie te helpen. De ontwikkeling van Snow is intrigerend en subliem neergepend door Collins. We lezen over een hardwerkende knaap, die middels zijn charisma het publiek, maar ook Lucy voor zich weet te winnen. Het maakt hem kwetsbaar, maar ergens weet je dat hij aan zijn eigen winstbejag denkt. En de vraag die bij elke lezer rijst, is: wat gebeurt er met hem om uiteindelijk tot de Snow te komen die we kennen?

Ook Lucy is een karakter om in je armen te sluiten. Haar strijdbare en stoïcijnse houding zullen een voorbeeld voor velen zijn. Het is een protagonist waar je als lezer achter gaat staan en die je wilt aanmoedigen om door te gaan. Net als Katniss Everdeen is ook Lucy Gray Baird een personage om van te houden.

Vanzelfsprekend zal elke lezer de vergelijking maken met de oorspronkelijke trilogie. Logisch, want het heeft de meesten een onvergetelijke leeservaring bezorgd en dat wil je opnieuw ervaren. Maar na een aantal hoofdstukken laat je de vergelijking los en word je ondergedompeld in een spannende rollercoaster die op zichzelf ook gedenkwaardig is. De slechterik Snow heeft een aaibare kant en toont zich een charismatisch personage. Collins creëert begrip voor het latere handelen van Coriolanus, en dat werpt een nieuw inzicht op De Hongerspelen-trilogie. Hoewel we het einde al kennen, houdt Collins de spanning erin en verbluft ze de lezers met enkele fijne twists. We kunnen dus spreken van een geslaagd project. The Ballad of Songbirds & Snakes is een fantastisch boek, dat deels vaart op het succes van de voorgangers, maar dat bovenal een eigen koers heeft en de lezers opnieuw zal verrassen, vermaken en verbazen.