Wim Hendrikse (1958) woont en werkt in Vogelwaarde. Hij publiceerde sinds 2005 zeventien boeken en werkte mee aan vijf bundels korte verhalen. Begin 2016 publiceerde Uitgeverij Aspekt het veelgeprezen boek David Bowie – Biografie van een superster. De liefde voor muziek is een regelmatig terugkerend thema in het werk van deze veelzijdige schrijver. Rust zacht is zijn vijfde thriller en speelt zich volledig af in Zeeuws-Vlaanderen. Dit boek is tevens onderdeel van de Eyewitness-serie.

Na een complexe hartoperatie is Joop Hamelinks hoogbejaarde vader weggegleden in een diep coma, waardoor hij de touwtjes bij detectivebureau Eyewitness in handen krijgt. Omdat hij het niet alleen kan, roept hij de hulp van vriendin Carina en oud-rechercheur Theo de Rooy uit Terneuzen in.

Wanneer er een verontrustende e-mail binnenkomt, dat verband houdt met de laatste verdwijningszaak van Badrani Hassan, aarzelen ze dan ook geen moment. De mail brengt hen tot net buiten Philippine, in de Braakmanbossen om precies te zijn. Daar doen ze een macabere ontdekking. Vanaf dat moment worden ze nog een keer via de mail getipt. Zo stuit het team op de dood van een nauw betrokken schrijver. Na deze vondst houden de tips niet op. Wanneer ze de vrouw van deze schrijver halfdood aantreffen, realiseren de detectives dat ze met een zeer gewiekste moordenaar te maken hebben. Wat heeft de vrouw van de overleden auteur ermee te maken? Het blijft echter niet bij slechts enkele betrokkenen die de dood vinden. Zal het ze lukken om de moordenaar tijdig te pakken? En in welke richting zullen ze hiervoor moeten zoeken?

De lezer zit vrijwel meteen lekker in Rust zacht. Hendrikse kan meeslepend schrijven, en weeft er zonder moeite een portie spanning in, waardoor men onverhoopt moet doorlezen. Men wil dan ook weten wat de nieuwe Eyewitness-thriller zal brengen. Rust zacht heeft oudere, vooral ervaren personages, die op hun eigenzinnige manier toch een goed verhaal weten te vertellen. Ondanks dat er onderling wat af gekibbeld wordt; Joop Hamelink en Theo de Rooy zijn wat dat betreft opmerkelijke figuren.

Er gebeurt in snel tempo al behoorlijk veel. En na vijftig bladzijden gelezen te hebben, krijgt de lezer het gevoel al minstens op de helft te zijn. De auteur is een grondige verteller, laat geen detail ongemoeid, en dreigt daardoor wel in de herhaling te vallen met onder andere vergelijkingen en metaforen. Ondanks dat hij ook geen blad voor de mond neemt, zorgt hij ervoor dat de belangrijkste personages een passend achtergrondverhaal hebben. Én maakt hij de verbanden in de zaak die bureau Eyewitness behandeld kenbaar. Soms lijkt dit voor het gevoel wat te makkelijk te gaan: de detectives worden getipt, waardoor zij erop afgaan, en zo komen ze ineens aan nieuwe informatie. Ook een beetje twijfelachtig of een detectivebureau zonder hulp in te roepen, dan gelijk aan het graven kan slaan. Je zou zeggen dat ze een reputatie hoog hebben te houden, kortom, ze komen soms een beetje onprofessioneel over, en moeten het blijkbaar hebben van de tips. Het is dan ook erg knap dat ze de exacte plek wisten te vinden in een omvangrijke omgeving.

Hendrikse is ogenschijnlijk ook erg goed in research. Medische kennis en kennis over onder andere lijkschouwing weet hij feilloos met zijn lezers te delen. Daarnaast weet hij ook de omgeving van Terneuzen boeiend en erg levendig te omschrijven. Hij is daarmee een erg eigenzinnige auteur met een behoorlijk vrije stijl. Zelfs als alles op zijn plek gevallen is, blijft het spannend. Het is dan ook speurwerk op een interessant niveau.

Net als de lezer denkt dat het team de zaak heeft opgelost, heeft het nog een staartje, dat weleens een nieuwe Eyewitness-zaak kan openen. Al met al een behoorlijke boeiende detective.