Het is 1930, locatie Berlijn. De film is een stuk entertainment dat aan populariteit wint dus er worden films bij de vleet gemaakt. Een van de opkomende filmsterren is Betty Winter. Bij een filmopname gaat het gruwelijk verkeerd; een lamp van 30 kilo valt bovenop haar. Door de hitte verbrandt ze en in een poging haar te redden, wordt er water gebruikt waardoor ze geëlektrocuteerd wordt. Is er opzet in het spel?
Inspecteur Gereon Rath wordt op de zaak gezet en is ervan overtuigd dat er opzet in het spel is. Ze hebben al snel een verdachte op het oog, maar die is opeens verdwenen. En dan vallen er nog meer doden onder actrices, waardoor er een seriemoordenaar aan de slag lijkt. Rath duikt bovenop de zaak, maar maakt een aantal ongelukkige keuzes waardoor de relatie met zijn leidinggevende Bühm onder druk komt te staan. En tot overmaat van ramp moet hij voor een vriendendienst van zijn vader een privézaak oppakken, die hem nog meer in de problemen lijkt te brengen…
Volker Kutscher is in zijn thuisland een bekendheid. Na zijn studies (hij deed o.a. Duits en Filosofie) werkte hij voor een krant. In 2003 wierp hij zich volop op het schrijven en stopte hij als journalist. Zijn derde boek, Der nasse Fisch, werd in 2007 uitgebracht en vertaald naar het Nederlands. Het was de introductie van Gereon Rath, die in de Weimartijd (eind jaren twintig, begin jaren dertig) in Berlijn als politie-inspecteur werkt. In het Duits zijn er inmiddels zeven delen verschenen; in het Nederlands vooralsnog twee. Het eerste deel is Schaduw over Berlijn. Inmiddels is de serie ook in tv-vorm verschenen en wel als Babylon Berlin. Wij spraken Kutscher eind 2018 en hij vertelde dat het idee voor de Gereon Rath-serie kwam toen hij de film Road to Perdition van Sam Mendes zag. "Ik wilde Amerikaanse gangsters en de Weimar Republiek met elkaar verbinden".
De thrillers van Kutscher worden, net als die van genregenoot Philip Kerr, geprezen om hun historische accuraatheid. En dat straalt van elke pagina in De stille dood af. Alle details zijn minutieus uitgewerkt en het blijkt dat Kutscher voor bijna elk woord nadenktijd heeft gebruikt. Hij schotelt zijn lezers bijna een film voor, alleen dan in papiervorm. Dit zorgt ervoor dat de lezer móét genieten en de tijd moet nemen om het boek te lezen. Het is geen pulp of een snelle thriller, nee; De stille dood is een echte thriller noir zoals een boek in dit genre behoort te zijn.
Hoofdpersoon Gereon Rath is een bijzonder type. Het is een getalenteerde speurder, doet het goed bij de vrouwen, maar heeft ook een bizar talent om zichzelf in de problemen te brengen. Hij maakt regelmatig een verkeerde keuze en raakt hierdoor van de regen in de drup. Zelfs zover dat zijn leidinggevende zich genoodzaakt ziet Rath te schorsen. En dan maak je het toch bont…gelukkig weet Rath zich ook weer uit deze situaties te redden, al scheelt het een aantal keren niet veel of hij kan het zelf niet meer navertellen.
De moordzaak in De stille dood is goed uitgewerkt en de lezer zal tot ver in het boek gissen naar de dader. Je zult met Rath mee moeten speuren, puzzelstukjes verzamelen en leggen, en opnieuw leggen, om uiteindelijk bij persoon X uit te komen. En dat is een heerlijke reis, want tijdens de zoektocht wordt de lezer getrakteerd op een wereld in de jaren dertig die je nog niet kende. Duitsland is de Eerste Wereldoorlog nog niet te boven, bestaat uit meerdere vrijstaten, en nieuwe bedreigingen kloppen alweer op de deur. Zowel de nazi’s als de communisten proberen zieltjes te winnen in de straten van Berlijn en het is de tijd waarin mensen zich nog openlijk uitspraken over het gedrag van deze groeperingen. Kutscher is er bijzonder goed in geslaagd deze tijdsperiode tot leven te wekken. "Dat was ook mijn bedoeling," zo vertelde hij ons. "Het is een tijd waarin een dictator op komt. Het is daardoor niet slechts een thriller of misdaadverhaal. Deze boeken gaan over een land dat in een paar jaar in een totalitaire dictatorstaat verandert". Deze sfeer is overal in De stille dood voelbaar, als een naderende storm die achter de horizon ligt.
Zijn er dan geen kanttekeningen te maken over De stille dood? Jawel. Het boek telt 620 pagina’s en dat is op zich geen probleem, maar de plot duurt wel erg lang om op gang te komen. Dit komt doordat Kutscher zoals gezegd voor elk detail in zijn verhaal de tijd neemt. Echte gang zal er dan ook niet in het boek komen, maar dit hoort ook wel bij dit genre. Dit boek lees je niet voor de spanning of snelheid, maar om door de schrijver geboeid mee te worden genomen in een era die je nog niet eerder kende. Wees gewaarschuwd, je moet er de tijd voor nemen maar dan krijg je ook wat!
Lees hier het interview dat we met Volker Kutscher hadden.
Inspecteur Gereon Rath wordt op de zaak gezet en is ervan overtuigd dat er opzet in het spel is. Ze hebben al snel een verdachte op het oog, maar die is opeens verdwenen. En dan vallen er nog meer doden onder actrices, waardoor er een seriemoordenaar aan de slag lijkt. Rath duikt bovenop de zaak, maar maakt een aantal ongelukkige keuzes waardoor de relatie met zijn leidinggevende Bühm onder druk komt te staan. En tot overmaat van ramp moet hij voor een vriendendienst van zijn vader een privézaak oppakken, die hem nog meer in de problemen lijkt te brengen…
Volker Kutscher is in zijn thuisland een bekendheid. Na zijn studies (hij deed o.a. Duits en Filosofie) werkte hij voor een krant. In 2003 wierp hij zich volop op het schrijven en stopte hij als journalist. Zijn derde boek, Der nasse Fisch, werd in 2007 uitgebracht en vertaald naar het Nederlands. Het was de introductie van Gereon Rath, die in de Weimartijd (eind jaren twintig, begin jaren dertig) in Berlijn als politie-inspecteur werkt. In het Duits zijn er inmiddels zeven delen verschenen; in het Nederlands vooralsnog twee. Het eerste deel is Schaduw over Berlijn. Inmiddels is de serie ook in tv-vorm verschenen en wel als Babylon Berlin. Wij spraken Kutscher eind 2018 en hij vertelde dat het idee voor de Gereon Rath-serie kwam toen hij de film Road to Perdition van Sam Mendes zag. "Ik wilde Amerikaanse gangsters en de Weimar Republiek met elkaar verbinden".
De thrillers van Kutscher worden, net als die van genregenoot Philip Kerr, geprezen om hun historische accuraatheid. En dat straalt van elke pagina in De stille dood af. Alle details zijn minutieus uitgewerkt en het blijkt dat Kutscher voor bijna elk woord nadenktijd heeft gebruikt. Hij schotelt zijn lezers bijna een film voor, alleen dan in papiervorm. Dit zorgt ervoor dat de lezer móét genieten en de tijd moet nemen om het boek te lezen. Het is geen pulp of een snelle thriller, nee; De stille dood is een echte thriller noir zoals een boek in dit genre behoort te zijn.
Hoofdpersoon Gereon Rath is een bijzonder type. Het is een getalenteerde speurder, doet het goed bij de vrouwen, maar heeft ook een bizar talent om zichzelf in de problemen te brengen. Hij maakt regelmatig een verkeerde keuze en raakt hierdoor van de regen in de drup. Zelfs zover dat zijn leidinggevende zich genoodzaakt ziet Rath te schorsen. En dan maak je het toch bont…gelukkig weet Rath zich ook weer uit deze situaties te redden, al scheelt het een aantal keren niet veel of hij kan het zelf niet meer navertellen.
De moordzaak in De stille dood is goed uitgewerkt en de lezer zal tot ver in het boek gissen naar de dader. Je zult met Rath mee moeten speuren, puzzelstukjes verzamelen en leggen, en opnieuw leggen, om uiteindelijk bij persoon X uit te komen. En dat is een heerlijke reis, want tijdens de zoektocht wordt de lezer getrakteerd op een wereld in de jaren dertig die je nog niet kende. Duitsland is de Eerste Wereldoorlog nog niet te boven, bestaat uit meerdere vrijstaten, en nieuwe bedreigingen kloppen alweer op de deur. Zowel de nazi’s als de communisten proberen zieltjes te winnen in de straten van Berlijn en het is de tijd waarin mensen zich nog openlijk uitspraken over het gedrag van deze groeperingen. Kutscher is er bijzonder goed in geslaagd deze tijdsperiode tot leven te wekken. "Dat was ook mijn bedoeling," zo vertelde hij ons. "Het is een tijd waarin een dictator op komt. Het is daardoor niet slechts een thriller of misdaadverhaal. Deze boeken gaan over een land dat in een paar jaar in een totalitaire dictatorstaat verandert". Deze sfeer is overal in De stille dood voelbaar, als een naderende storm die achter de horizon ligt.
Zijn er dan geen kanttekeningen te maken over De stille dood? Jawel. Het boek telt 620 pagina’s en dat is op zich geen probleem, maar de plot duurt wel erg lang om op gang te komen. Dit komt doordat Kutscher zoals gezegd voor elk detail in zijn verhaal de tijd neemt. Echte gang zal er dan ook niet in het boek komen, maar dit hoort ook wel bij dit genre. Dit boek lees je niet voor de spanning of snelheid, maar om door de schrijver geboeid mee te worden genomen in een era die je nog niet eerder kende. Wees gewaarschuwd, je moet er de tijd voor nemen maar dan krijg je ook wat!
Lees hier het interview dat we met Volker Kutscher hadden.