‘Er klonk opnieuw geritsel, gevolgd door een korte grom, als van een hond. Jack stond meteen muisstil. Hij durfde nauwelijks nog te ademen. Er klonk een snuivend geluid onder het raam, alsof het beest Jacks lucht probeerde op te snuiven om te zien hoe hij zou smaken.’De politie, onder leiding van Jim (een rechercheur), gaat op zoek naar Jack. Maar ook het genootschap probeert hem te vinden. Gaandeweg Bloeddorst worden steeds nieuwe feiten onthuld, waardoor mensen anders blijken te zijn, dan je in eerste instantie dacht. Lugubere gebeurtenissen worden uitvoerig en bloederig beschreven, wat het lezen soms bijna onsmakelijk maakt.
‘Het was de eerste keer dat hij iemand zag ’zonder bovenlip en met maar één oor. Zijn dichtgeslagen oog en de ontbrekende voortand in de bloederige rij tanden, maakten dat hij het als zombie in een horrorfilm niet slecht zou hebben gedaan.’Tegelijk wordt het zo verteld, dat het ook bijna gewoon lijkt. Je wilt als lezer weten hoe het nu echt in elkaar steekt en vooral hoe het verder gaat met Jack. De laatste hoofdstukken spelen zich respectievelijk 12 en 22 jaar later af en deze maken Bloeddorst echt af! In het nawoord geeft de auteur aan wat hem tot dit verhaal geïnspireerd heeft en dat is een leuke toevoeging.
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Alle recensies van deze recensent‘Er klonk opnieuw geritsel, gevolgd door een korte grom, als van een hond. Jack stond meteen muisstil. Hij durfde nauwelijks nog te ademen. Er klonk een snuivend geluid onder het raam, alsof het beest Jacks lucht probeerde op te snuiven om te zien hoe hij zou smaken.’De politie, onder leiding van Jim (een rechercheur), gaat op zoek naar Jack. Maar ook het genootschap probeert hem te vinden. Gaandeweg Bloeddorst worden steeds nieuwe feiten onthuld, waardoor mensen anders blijken te zijn, dan je in eerste instantie dacht. Lugubere gebeurtenissen worden uitvoerig en bloederig beschreven, wat het lezen soms bijna onsmakelijk maakt.
‘Het was de eerste keer dat hij iemand zag ’zonder bovenlip en met maar één oor. Zijn dichtgeslagen oog en de ontbrekende voortand in de bloederige rij tanden, maakten dat hij het als zombie in een horrorfilm niet slecht zou hebben gedaan.’Tegelijk wordt het zo verteld, dat het ook bijna gewoon lijkt. Je wilt als lezer weten hoe het nu echt in elkaar steekt en vooral hoe het verder gaat met Jack. De laatste hoofdstukken spelen zich respectievelijk 12 en 22 jaar later af en deze maken Bloeddorst echt af! In het nawoord geeft de auteur aan wat hem tot dit verhaal geïnspireerd heeft en dat is een leuke toevoeging.
Schrijf jouw recensie!