Het zorgde voor nogal wat opschudding. Het nieuws dat er een nieuw deel zou worden geschreven in de legendarische Millennium-serie van wijlen Stieg Larsson. De een vond het geweldig, de ander vond het verschrikkelijk. David Lagercrantz (1962, Zweden) zou het boek gaan schrijven. De auteur, bekend van de biografie Ik, Zlatan, over Zlatan Ibrahimovic werkte al geruime tijd aan het boek. Het boek verscheen eind augustus, rond de tiende verjaardag van het eerste deel in de trilogie: Mannen die vrouwen haten. Lagercrantz gaf aan de onvoltooide scripts en aantekeningen van Larsson niet gebruikt te hebben, maar puur naar de plot van de drie boeken te hebben gekeken. Voor de volledigheid: deel twee in de trilogie heet De vrouw die met vuur speelde en deel drie is Gerechtigheid. Deel vier, nu natuurlijk geen trilogie meer, heet Wat ons niet zal doden. Dit is de letterlijke vertaling van de Zweedse titel. De Engelse titel heet The girl in the spider's web.
Mikael Blomkvist, journalist en mede-eigenaar van het tijdschrift Millennium, weet het allemaal niet meer. Zijn tijdschrift en kindje doet het niet goed meer, de verkoopcijfers lopen terug. Tot overmaat van ramp is Millennium overgenomen door een groot consortium. Die begint zich inmiddels ook te roeren. Dan wordt Blomkvist gebeld door wetenschapper Frans Balder, die op het gebied van artificiële intelligentie baanbrekende dingen heeft gedaan. Die geeft aan in de problemen te zitten; hij wordt bedreigd en vreest voor zijn leven. Wat is zijn geheim, en wat heeft de Amerikaanse inlichtingendienst NSA ermee van doen?
Aan de andere kant is ook Lisbeth Salander terug. Ze heeft net de NSA gehackt en doet weinig met haar leven. Dan heeft Blomkvist haar hulp weer nodig om de zaak rond Balder op te lossen. Doet ze mee?
De verwachtingen zijn groot voor Wat ons niet zal doden. De een kijkt er met vertrouwen naar, de ander met argusogen. Wij bevonden ons in de eerste groep, want Lagercrantz heeft al eerder laten zien dat hij kan schrijven. Maar de erfenis van Larsson doorzetten? Dat is wel heel veel hooi op de vork. Maar laten we direct met de deur in huis vallen: Wat ons niet zal doden is een heerlijke thriller in de geest van Stieg Larsson's trilogie. Zo maken de personages uit de trilogie weer hun opwachting. Naast Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander zien we bijvoorbeeld ook Holger Palmgren, maar ook Erika Berger en politieman Bublanski. Alleen hebben ze sinds de trilogie een karakterontwikkeling doorgemaakt en dat is naast realistisch ook interessant. Je waant je bijna direct weer in de wereld rondom het Millennium-tijdschrift, een wereld die Larsson zo perfect en rauw neerzette. Dat laatste ontbreekt een beetje in het boek van Lagercrantz. Het is snel en soms te flitsend, waar Larsson's wereld duister en heftig was. Lagercrantz benadert dat wel, maar net niet zo on the spot als de grootmeester zelf deed. Misschien is dat meer de stijl die hedendaagse thrillerauteurs hanteren en is ook de Millennium-wereld daarin mee geëvolueerd. Wij vonden het in elk geval niet storend.
De plot is erg aantrekkelijk en kent een aantal interessante twists. Zonder in detail te treden maken ook hier weer interessante en verrassende bekenden van de hoofdrolspelers hun opwachting. Dat zorgt voor de verrassingen waar ook Larsson zo dol op was. Wel is de plot wat grootser neergezet dan we van Larsson gewend waren: superwetenschap, geheime diensten, het zijn onderwerpen die we tegenwoordig in thrillers vaak terug zien komen. Ook hierin merk je dat Lagercrantz een moderne stijl heeft gebruikt.
David Lagercrantz schrijft overigens lekker vlot, waardoor Wat ons niet zal doden enorm lekker leest. In drie dagen lazen wij het boek uit (445 pagina's).
Resumé: wat ons betreft heeft Lagercrantz de belofte ingelost. Hij heeft de Millennium-serie op een zeer waardige manier voortgezet, heeft zich vrijheden veroorloofd en heeft het verhaal mee laten evolueren met de tijd. Het enige dat mist is de echte rauwheid van grootmeester Larsson. Petje af, op naar deel 5!
Mikael Blomkvist, journalist en mede-eigenaar van het tijdschrift Millennium, weet het allemaal niet meer. Zijn tijdschrift en kindje doet het niet goed meer, de verkoopcijfers lopen terug. Tot overmaat van ramp is Millennium overgenomen door een groot consortium. Die begint zich inmiddels ook te roeren. Dan wordt Blomkvist gebeld door wetenschapper Frans Balder, die op het gebied van artificiële intelligentie baanbrekende dingen heeft gedaan. Die geeft aan in de problemen te zitten; hij wordt bedreigd en vreest voor zijn leven. Wat is zijn geheim, en wat heeft de Amerikaanse inlichtingendienst NSA ermee van doen?
Aan de andere kant is ook Lisbeth Salander terug. Ze heeft net de NSA gehackt en doet weinig met haar leven. Dan heeft Blomkvist haar hulp weer nodig om de zaak rond Balder op te lossen. Doet ze mee?
De verwachtingen zijn groot voor Wat ons niet zal doden. De een kijkt er met vertrouwen naar, de ander met argusogen. Wij bevonden ons in de eerste groep, want Lagercrantz heeft al eerder laten zien dat hij kan schrijven. Maar de erfenis van Larsson doorzetten? Dat is wel heel veel hooi op de vork. Maar laten we direct met de deur in huis vallen: Wat ons niet zal doden is een heerlijke thriller in de geest van Stieg Larsson's trilogie. Zo maken de personages uit de trilogie weer hun opwachting. Naast Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander zien we bijvoorbeeld ook Holger Palmgren, maar ook Erika Berger en politieman Bublanski. Alleen hebben ze sinds de trilogie een karakterontwikkeling doorgemaakt en dat is naast realistisch ook interessant. Je waant je bijna direct weer in de wereld rondom het Millennium-tijdschrift, een wereld die Larsson zo perfect en rauw neerzette. Dat laatste ontbreekt een beetje in het boek van Lagercrantz. Het is snel en soms te flitsend, waar Larsson's wereld duister en heftig was. Lagercrantz benadert dat wel, maar net niet zo on the spot als de grootmeester zelf deed. Misschien is dat meer de stijl die hedendaagse thrillerauteurs hanteren en is ook de Millennium-wereld daarin mee geëvolueerd. Wij vonden het in elk geval niet storend.
De plot is erg aantrekkelijk en kent een aantal interessante twists. Zonder in detail te treden maken ook hier weer interessante en verrassende bekenden van de hoofdrolspelers hun opwachting. Dat zorgt voor de verrassingen waar ook Larsson zo dol op was. Wel is de plot wat grootser neergezet dan we van Larsson gewend waren: superwetenschap, geheime diensten, het zijn onderwerpen die we tegenwoordig in thrillers vaak terug zien komen. Ook hierin merk je dat Lagercrantz een moderne stijl heeft gebruikt.
David Lagercrantz schrijft overigens lekker vlot, waardoor Wat ons niet zal doden enorm lekker leest. In drie dagen lazen wij het boek uit (445 pagina's).
Resumé: wat ons betreft heeft Lagercrantz de belofte ingelost. Hij heeft de Millennium-serie op een zeer waardige manier voortgezet, heeft zich vrijheden veroorloofd en heeft het verhaal mee laten evolueren met de tijd. Het enige dat mist is de echte rauwheid van grootmeester Larsson. Petje af, op naar deel 5!