William R. Forstchen (11 oktober 1950) is schrijver en historicus. Hij publiceerde zijn eerste werk in 1978. Naast geschiedenis is hij ook geïnteresseerd in archeologie, en nam hij deel aan diverse excursies naar Mongolië, Roemenië en Rusland. Hij is een fervent liefhebber van de luchtvaart en bezit een vliegtuigje uit de tweede wereldoorlog. William Forstchen woont met zijn vrouw Robin bij Asheville, North Carolina.
Een seconde later is een post-apocalyptisch verhaal dat zich hoofdzakelijk afspeelt in het stadje Black Mountain, North Carolina. Alles gaat daar zijn gangetje, totdat Amerika getroffen wordt door een EMP (Electro Magnetische Puls), die alles uitschakelt wat met elektriciteit te maken heeft, en in één seconde, zonder waarschuwing, wordt het hele land teruggeworpen in de middeleeuwen. Wie de veroorzaker is van de puls (veroorzaakt door het afgaan van een nucleaire bom op grote hoogte), blijft onduidelijk, maar feit is wel dat de ontreddering groot is. Hoe overleef je zonder elektriciteit, zonder water, zonder transport? Koelkasten en vriezers werken niet, waardoor opslag van voedsel een groot probleem wordt. Het gebrek aan rijdende auto’s – want ook de boordcomputer van moderne wagens werkt niet meer – betekent dat levensreddende medicijnen en andere middelen niet meer worden aangevuld. Al gauw vervalt een beschaafde, geciviliseerde gemeenschap tot niet meer dan een barbaarse, ordeloze groep mensen.
Hoofdpersonage in Een seconde later is John Matherson, een geschiedenisprofessor en voormalig legerofficier. Ooit kon hij een promotie krijgen tot generaal, maar sloeg dit af om voor zijn zieke vrouw te zorgen, die later overleed aan kanker. Nu woont hij met zijn twee dochters en twee honden in Black Mountain waar hij les geeft op een christelijke universiteit.
Nadat de EMP is afgegaan duurt het nog een paar uur voordat John zich realiseert dat het geen normale stroomstoring is die zijn koelkast en zijn licht heeft doen uitvallen. De stilgevallen auto’s op de snelweg in de buurt doen hem algauw beseffen wat er werkelijk aan de hand is en de schrik slaat hem om het hart, niet alleen vanwege de te verwachten chaos, maar ook omdat zijn jongste dochter diabeticus is en afhankelijk is van insuline… In de weken die volgen stapelen de problemen zich op. Voedsel wordt op rantsoen gezet, evenals noodzakelijke medicijnen. Maar zonder nieuwe aanvoer raken de voorraden op; mensen krijgen steeds minder voedsel, infectieziekten breken uit, mensen sterven bij bosjes en uiteindelijk moeten John en een aantal vrienden alles op alles zetten om hun stad ervoor te behoeden dat ze geplunderd worden door een enorme groep losgeslagen rebellen.
Het verhaal dat in Een seconde later verteld wordt, is niet vrolijk. Wel is het realistisch. Regelrechte drama heeft Forstchen achterwege gelaten; alle horror die beschreven wordt doet plausibel aan en geen personage wordt gespaard om het verhaal mooier te doen lijken. Het is dan ook geen prettig idee dat een dergelijke ramp zomaar kan gebeuren.
Een seconde later is een spannend wat-als-verhaal, op een prettige manier verteld en laat je achter met de vraag: wat zou ík doen in zo’n situatie?
Recensie Mads Bruijnesteijn : 4 sterren
Dystopische verhalen; je houdt ervan of je schudt je hoofd bij elk nieuwe, opgebouwde wereld. Ze bestaan in diverse vormen en genres, maar 1q84, het meesterwerk van George Orwell, mag wel tot de standaard worden gerekend. Later verschenen er verscheidene variaties, in fantasieverhalen, romans en zelfs in stripverhalen. Ook thrillerauteurs wagen zich er veelvuldig aan. De Silo-trilogie van Hugh Howey bijvoorbeeld (aanrader!) en het recent verschenen Koorts van Deon Meyer. William R. Forstchen is de laatste in de rij thrillerauteurs die zijn versie vertelt. Een seconde later is het eerste deel van een trilogie.
John Materson is een voormalige legercommandant, die een promotie afsloeg om voor zijn zieke vrouw te zorgen. Na haar overlijden deelt John zijn kennis als geschiedenisprofessor op een school in het dorp Black Mountain, North Carolina. Hij woont daar met zijn twee dochters en twee honden, en leidt, ondanks het gemis, een vreedzaam leventje. En dan wordt Amerika getroffen door een EMP (Eletromagnetic Puls), een krachtige elektromagnetische stroomstoot die alle elektriciteit in één klap uitschakelt. Waar John eerst denkt dat het een normale stroomstoring is, beseft hij na een paar uur dat ze zijn getroffen door een verschrikkelijke ramp. Koelkasten staan uit, kraanwater is afgesloten, auto’s rijden niet meer. Kortom; chaos alom. Want zonder stroom en transport zijn bepaalde medicijnen niet meer voorradig en ook voedsel wordt schaars. In één seconde vervalt een verwende en moderne gemeenschap terug naar middeleeuwse praktijken.
Aangezien John een invloedrijk persoon is in de dorpsgemeenschap van Black Mountain neemt hij een leidende rol op zich om het hoofd te bieden aan de opstapelende problemen. De voedselvoorraden moeten worden verdeeld, zieke mensen moeten worden behandeld en uit de buurt worden gehouden van de rest, en er moet een oplossing komen voor de hard oplopende sterfgevallen. En dan zijn er ook rebellerende groepen actief die met plunderingen en moorden angst zaaien onder de bevolking.
Waar veel auteurs ervoor kiezen om de oorzaak van de vergane wereld zoals wij die kennen achterwege te laten, en zich direct te focussen op de ontwikkeling van een nieuwe samenleving, beschrijft Forstchen juist de aanleiding. Het is een ramp dat ook in het echte leven als een serieuze dreiging kan worden gezien. In het voorwoord, geschreven door Newt Gingrich, voormalig voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, wordt duidelijk dat een EMP als minder zorgwekkend wordt beschouwd dan bijvoorbeeld terrorisme, terwijl het een veel grotere impact zal hebben op de wereld en de kans reëel is dat het ons ooit kan overkomen. Lees Een seconde later en je zult het snappen. Dat besef is er inmiddels ook bij het Huis van Afgevaardigden, want nog voor verschijning werd het door Forstchen beschreven scenario besproken. Hopelijk zijn er voorbereidingen getroffen….
Een groot compliment aan Forstschen moet worden gegeven voor het realistische beeld dat hij schetst. Hij vertelt het alsof hij het allemaal al heeft meegemaakt. Nergens kom je een ongeloofwaardige situatie tegen en op die manier brengt hij het heel dichtbij. Hij bouwt zijn verhaal zorgvuldig op en neemt de lezer mee in de chaos die ontstaat.
Een seconde later is een zorgwekkend en realistisch spannend verhaal dat menigmaal tot nadenken stemt. Hoewel het fictie is, zou het zomaar eens waarheid kunnen worden. Door Forstchen zijn we in ieder geval voorbereid op de mogelijke gebeurtenissen, hoe vreselijk het ook is. Wat zou jij doen op zo’n moment? Dit eerste deel is veelbelovend; hoe ontwikkelt het zich in boek 2?
Recensie Linda Jansma : 4 sterren
William R. Forstchen (11 oktober 1950) is schrijver en historicus. Hij publiceerde zijn eerste werk in 1978. Naast geschiedenis is hij ook geïnteresseerd in archeologie, en nam hij deel aan diverse excursies naar Mongolië, Roemenië en Rusland. Hij is een fervent liefhebber van de luchtvaart en bezit een vliegtuigje uit de tweede wereldoorlog. William Forstchen woont met zijn vrouw Robin bij Asheville, North Carolina.
Een seconde later is een post-apocalyptisch verhaal dat zich hoofdzakelijk afspeelt in het stadje Black Mountain, North Carolina. Alles gaat daar zijn gangetje, totdat Amerika getroffen wordt door een EMP (Electro Magnetische Puls), die alles uitschakelt wat met elektriciteit te maken heeft, en in één seconde, zonder waarschuwing, wordt het hele land teruggeworpen in de middeleeuwen. Wie de veroorzaker is van de puls (veroorzaakt door het afgaan van een nucleaire bom op grote hoogte), blijft onduidelijk, maar feit is wel dat de ontreddering groot is. Hoe overleef je zonder elektriciteit, zonder water, zonder transport? Koelkasten en vriezers werken niet, waardoor opslag van voedsel een groot probleem wordt. Het gebrek aan rijdende auto’s – want ook de boordcomputer van moderne wagens werkt niet meer – betekent dat levensreddende medicijnen en andere middelen niet meer worden aangevuld. Al gauw vervalt een beschaafde, geciviliseerde gemeenschap tot niet meer dan een barbaarse, ordeloze groep mensen.
Hoofdpersonage in Een seconde later is John Matherson, een geschiedenisprofessor en voormalig legerofficier. Ooit kon hij een promotie krijgen tot generaal, maar sloeg dit af om voor zijn zieke vrouw te zorgen, die later overleed aan kanker. Nu woont hij met zijn twee dochters en twee honden in Black Mountain waar hij les geeft op een christelijke universiteit.
Nadat de EMP is afgegaan duurt het nog een paar uur voordat John zich realiseert dat het geen normale stroomstoring is die zijn koelkast en zijn licht heeft doen uitvallen. De stilgevallen auto’s op de snelweg in de buurt doen hem algauw beseffen wat er werkelijk aan de hand is en de schrik slaat hem om het hart, niet alleen vanwege de te verwachten chaos, maar ook omdat zijn jongste dochter diabeticus is en afhankelijk is van insuline… In de weken die volgen stapelen de problemen zich op. Voedsel wordt op rantsoen gezet, evenals noodzakelijke medicijnen. Maar zonder nieuwe aanvoer raken de voorraden op; mensen krijgen steeds minder voedsel, infectieziekten breken uit, mensen sterven bij bosjes en uiteindelijk moeten John en een aantal vrienden alles op alles zetten om hun stad ervoor te behoeden dat ze geplunderd worden door een enorme groep losgeslagen rebellen.
Het verhaal dat in Een seconde later verteld wordt, is niet vrolijk. Wel is het realistisch. Regelrechte drama heeft Forstchen achterwege gelaten; alle horror die beschreven wordt doet plausibel aan en geen personage wordt gespaard om het verhaal mooier te doen lijken. Het is dan ook geen prettig idee dat een dergelijke ramp zomaar kan gebeuren.
Een seconde later is een spannend wat-als-verhaal, op een prettige manier verteld en laat je achter met de vraag: wat zou ík doen in zo’n situatie?