Robert Ludlum is een fenomeen als het gaat om spionageboeken. Iedereen kent zijn naam en linkt die meteen aan spannende thrillers. Hij overleed ruim tien jaar geleden en had toen meer dan twintig titels op zijn naam staan, bijna allemaal bestsellers. Na zijn dood was het niet afgelopen met de naam Ludlum. Andere auteurs gingen onder dezelfde naam door. Denk aan Eric Lustbader die doorging met de Bourne franchise. Nu is het de beurt aan Kyle Mills in de Covert One serie met Jon Smith in de hoofdrol.

Het Ares akkoord begint flitsend. Een Amerikaans special forces team landt in de binnenlanden van Oeganda om een vechtersbaas op te pakken die al jarenlang dood en verderf zaait. Het lijkt een walk in the park te worden. De Amerikanen komen echter van een koude kermis thuis. Ze worden verslagen door de onverslaanbaar sterke volgelingen van de warlord.

Wat is hier aan de hand? Hoe kan het dat hongerig uitziende boeren en dorpelingen een groep goed getrainde soldaten weet te doden? Jon Smith, werkzaam voor de geheime dienst Covert One, wordt op de zaak gezet. Hij komt er al snel achter dat hier een geheim biologisch wapen in het spel is. Dit maakt de volgelingen van de warlord zo sterk. Het zaakje wordt voor de Verenigde Staten spannend als blijkt dat Iran dit virus in handen probeert te krijgen en dit tegen de Amerikanen wil inzetten als terreurwapen.Wat volgt is een spannend en snel geschreven race om het virus uit handen van Iran te houden en voert van de binnenlanden van Afrika naar de woestijnen van Iran.

Mills schrijft snel en goed leesbaar, iets wat Ludlum nog wel eens naliet. Jon Smith en Covert One vormen een concept dat inmiddels in een negental boeken terug is gekomen en het tiende staat voor dit jaar gepland. De serie staat garant voor spannende verhaallijnen en intrigerende plots. Altijd gaat het om biologische wapens die voor dood en verderf kunnen zorgen als ze in de verkeerde handen terechtkomen. Covert One is de enige dienst die dit kan voorkomen.

Toch is Het Ares Akkoord niet de sterkste uit de reeks. Het plot zou garant moeten staan voor een aantal avonden doortrekken qua lezen, maar niets in minder waar. Het verhaal kreeg mij op de een of andere manier gewoon niet te pakken. Het was allemaal te flitsend, ging te snel van de hak op de tak en te weinig de diepte in.

Jammer, misschien de volgende?