Het is 1986. Tom Clancy heeft net een dijk van een thriller geschreven met De jacht op de Red October. Larry Bond is bekend van de all out war books. Ze bundelen hun krachten: het is tijd voor de Derde Wereldoorlog.
Een stel moslimextremisten blazen een olieraffinaderij op in Siberië. Dit levert een enorme energiecrisis op in de Sovjet-Unie (ja, in ’86 was het nog steeds de Koude Oorlog!). De politiek leiders staan voor een dilemma. Gaat het land onder aan deze crisis of gebruiken ze het Rode Leger om een paar olievelden richting het Midden-Oosten te veroveren? De keuze valt op de laatste optie. Resultaat: Oost en West gaan een robbertje uitvechten.
De Russen vallen West-Europa binnen, waaronder IJsland. De oorlog woedt ter land, ter zee en in de lucht. Alle hens aan dek voor de hoofdpersonen dus. Tom Clancy stond bekend om zijn uitvoerige beschrijvingen van oorlogsmaterieel en in Operatie Rode Storm doet hij er nog een schepje bovenop. Hij en Bond laten een scenario zien waar het Westen decennia lang bang voor is geweest. Het boek doet dan ook enorm realistisch aan en biedt zelfs ruimte voor stealthvliegtuigen (die toen nog geheim waren, maar waarvan het bestaan wel vermoed werd).
Operatie Rode Storm draait niet om intermenselijke contacten, maar om de oorlogsvoering. Toch biedt Clancy ook ruimte voor 'kleine verhalen', zoals die van een op de vlucht zijnde Amerikaan op IJsland. Deze combinatie van beschrijvingen van complete veldslagen en kleinere verhaallijnen biedt veel afwisseling. En als de USS Pharris (een oorlogschip) dan ten strijde trekt, is de beschrijving ervan subliem. Het is spannend, snel en steeds is de vraag; redt het Westen zich uit deze penibele situatie en zo ja, hoe in hemelsnaam? Clancy en Bond hebben zich duidelijk verdiept in de strijdplannen en -ethos van de twee tegenstanders. De Amerikanen en bondgenoten moeten het hebben van improvisatie, terwijl Ivan niet eens een scheet laat als de generaal hiervoor geen order geeft. Natuurlijk hangt de dreiging van het gebruik van atoomwapens boven de markt, maar de auteurs laten zien dat ze het ook best redden met conventionele strijdkrachten.
In de tijdsgeest van de Koude Oorlog is Operatie Rode Storm een genot om te lezen. De dreiging die iedereen steeds stiekem voelde, komt tot uiting op de bladzijden van dit dikke boek. Het leest gemakkelijk, de actie is snel en heftig; kortom, deze oorlogsthriller is een aanrader voor doemdenkers en de liefhebbers van technothrillers.
Een stel moslimextremisten blazen een olieraffinaderij op in Siberië. Dit levert een enorme energiecrisis op in de Sovjet-Unie (ja, in ’86 was het nog steeds de Koude Oorlog!). De politiek leiders staan voor een dilemma. Gaat het land onder aan deze crisis of gebruiken ze het Rode Leger om een paar olievelden richting het Midden-Oosten te veroveren? De keuze valt op de laatste optie. Resultaat: Oost en West gaan een robbertje uitvechten.
De Russen vallen West-Europa binnen, waaronder IJsland. De oorlog woedt ter land, ter zee en in de lucht. Alle hens aan dek voor de hoofdpersonen dus. Tom Clancy stond bekend om zijn uitvoerige beschrijvingen van oorlogsmaterieel en in Operatie Rode Storm doet hij er nog een schepje bovenop. Hij en Bond laten een scenario zien waar het Westen decennia lang bang voor is geweest. Het boek doet dan ook enorm realistisch aan en biedt zelfs ruimte voor stealthvliegtuigen (die toen nog geheim waren, maar waarvan het bestaan wel vermoed werd).
Operatie Rode Storm draait niet om intermenselijke contacten, maar om de oorlogsvoering. Toch biedt Clancy ook ruimte voor 'kleine verhalen', zoals die van een op de vlucht zijnde Amerikaan op IJsland. Deze combinatie van beschrijvingen van complete veldslagen en kleinere verhaallijnen biedt veel afwisseling. En als de USS Pharris (een oorlogschip) dan ten strijde trekt, is de beschrijving ervan subliem. Het is spannend, snel en steeds is de vraag; redt het Westen zich uit deze penibele situatie en zo ja, hoe in hemelsnaam? Clancy en Bond hebben zich duidelijk verdiept in de strijdplannen en -ethos van de twee tegenstanders. De Amerikanen en bondgenoten moeten het hebben van improvisatie, terwijl Ivan niet eens een scheet laat als de generaal hiervoor geen order geeft. Natuurlijk hangt de dreiging van het gebruik van atoomwapens boven de markt, maar de auteurs laten zien dat ze het ook best redden met conventionele strijdkrachten.
In de tijdsgeest van de Koude Oorlog is Operatie Rode Storm een genot om te lezen. De dreiging die iedereen steeds stiekem voelde, komt tot uiting op de bladzijden van dit dikke boek. Het leest gemakkelijk, de actie is snel en heftig; kortom, deze oorlogsthriller is een aanrader voor doemdenkers en de liefhebbers van technothrillers.