Andy McNab behoeft geen introductie. De ex-SAS militair schreef na zijn militaire loopbaan al veertien actiethrillers met Nick Stone in de hoofdrol. Nu verschijnt de vijftiende, Doodse stilte genoemd.

Zoals we van McNab gewend zijn, start Doodse stilte in het verleden. In 1993 zien we Stone in het oerwoud van Costa Rica. Hij ligt daar als sluipschutter en heeft de missie om een notoire drugsbaron om te leggen. Deze missie voert hij samen met maatje Dino uit. De operatie slaagt, maar Nick wordt wel gezien door vrouw en kind van de gedode drugsbaas. Dit heeft verregaande gevolgen. Tegenwoordige tijd: Nick Stone heeft zijn rustige leventje opgepakt en woont samen met vriendin Anna in Moskou. Zijn eerdere missies hebben hem geen windeieren gelegd: hij kan, als ze het rustig aan doen, het de komende jaren zonder werk uitzingen. Maar er is een verandering op komst voor Stone: Anna is hoogzwanger en staat op het punt te bevallen. De lezer valt met de neus in de bevallingsboter, want Anna's vliezen breken tijdens een autoritje door de Russische hoofdstad. Meteen ziet Stone zich voor een uitdaging: de privékliniek waar ze willen bevallen, ligt te ver weg en zij krijgen geen contact. Oplossing: bevallen in een Russisch ziekenhuis en dat is geen pretje, zo leren we. Als Nick contact probeert te krijgen met hun privéverloskundige, komt hij erachter dat ze ontvoerd is. Tenminste, zo lijkt het. Katya is namelijk in geen velden of wegen te bekennen. Tot overmaat van ramp is het zoontje van Nick en Anna niet gezond en hebben ze haar hulp nodig. Stone gaat achter Katya aan. Het eerste spoor leidt naar Moldavië, niet een erg fijn oord zo kunnen we lezen. Het is een van de minst ontwikkelde landen in Europa en criminaliteit viert hoogtij. Een van de meest onsmakelijke vormen van illegale handel is die in menselijke organen. De zoektocht voert Nick vervolgens naar China, de Verenigde Staten en Zuid-Amerika waar Stone zich tegenover een oude bekende gesteld ziet.

McNab is de koning van de actiethriller. Zijn beschrijvingen van missies en de details van een undercoveroperatie of een sluipschuttersmissie zijn onnavolgbaar. Daarnaast is ook in Doodse stilte weer te zien dat McNab een wereldreiziger was in zijn dienstjaren, want de kennis van de landen waar Stone is, is niet uit een topografieboek af te leiden. Je moet er zijn geweest om bepaalde details aan het papier toe te vertrouwen. Het verhaal moet deze keer wel even op gang komen. Ongeveer tot 1/3 van het boek is Stone druk doende met de bevalling en de bijbehorende perikelen in Moskou. Maar als het verhaal dan eenmaal op gang komt, is het weer een ouderwets flitsende actiethriller met het welbekende McNab-sausje erover heen. Genieten dus voor de liefhebber.

Wat ook het vermelden waard is, is dat McNab erin is geslaagd een klein menselijk tintje in Doodse stilte te verwerken. Zo maken we op 3/4 van het boek weer kennis met dezelfde Dino uit 1993 als uit het begin van het boek, die inmiddels getormenteerd is door zijn dienstverleden. Post Traumatische Stress Syndroom (PTSS) is optima forma en McNab beschrijft dit zeer realistisch. Zoals in eerdere boeken, vraagt McNab ook in Doodse stilte voor enkele wereldproblemen weer de aandacht. Deze keer is dat de handel in menselijke organen en de allesvernietigende drugshandel. Maar ondanks dat blijft het boek een snel geschreven op-en-top actiethriller zonder veel andere pretenties en dat is wel zo fijn, want daar is McNab immers het beste in.