David Hewson is een bekende schrijver van thrillers. Inmiddels heeft hij meer dan twintig titels op zijn naam staan. Veelal speelt rechercheur Nic Costa de hoofdrol. Maar Hewson heeft ook enkele op zichzelf staande boeken geschreven. Dans van de doden uit 2011 is hier een voorbeeld van. In deze thriller speelt sidekick Teresa Lupo de hoofdrol.
We maken kennis met Lupo wanneer ze met haar moeder in Venetië arriveert. In deze wereldberoemde eilandstad woont haar tante Sofia. Middels een mysterieus bericht en een sleutel heeft ze Teresa gevraagd naar Venetië te komen. Zo gezegd, zo gedaan: in haar appartement is het een zooitje en van haar tante ontbreekt elk spoor. Aan Teresa de schone opdracht haar tante op te sporen. En dat is niet gemakkelijk, want Sofia reist wel vaker onaangekondigd van hot naar her. Wat er precies aan de hand is, is dus een raadsel.
Hewson heeft natuurlijk jarenlang ervaring met het schrijven van spannende boeken. Dat is te merken. Wat vooral opvalt zijn de geweldige sfeerbeschrijvingen van de taferelen in en om Venetië. Het is op dat moment carnaval, een wereldberoemd festijn en tegelijkertijd een prachtige achtergrond voor Dans van de doden. Daarnaast is het guur weer. De kou, sneeuw en regen trekken vanuit het boek de lezer in en doet bij tijd en wijlen de rillingen over je rug gaan. Je waant je in de ranzige steegjes en op de golven van de Canal Grande om samen met Teresa de zoektocht naar Sofia voort te zetten. Ook de geschiedenis van de stad spat letterlijk van het papier af. Hewson heeft zijn huiswerk uitstekend gedaan en bestookt de lezer met gave weetjes. Zo krijgt de lezer eindelijk te horen waar carpaccio, het gerecht, vandaan komt. Hewson kent zijn geschiedenis en presenteert dit appetijtelijker dan bijvoorbeeld Dan Brown, die Venetië ook gebruikte in zijn Inferno. Daarnaast zijn de personages uitstekend uitgewerkt. Ze doen levensecht aan.
Maar al deze zaken staan natuurlijk niet sterk wanneer het boek niet spannend is. Immers, we hebben het wel over een thriller. Hewson is er gedeeltelijk in geslaagd een sterke thriller neer te zetten. Genoeg plotwendingen waardoor de lezer een aantal keren in het duister tast. Maar geen moment zaten we op het puntje van de stoel omdat we benieuwd waren naar de whereabouts van tante Sofia. Integendeel, het deed ons maar weinig. Ook het eind is voor sommige lezers waarschijnlijk niet helemaal bevredigend. Toch heeft Hewson, door met name sterk in te zetten op de sfeer en geschiedenis, wel degelijk een goed boek neergezet. Of het dan een thriller is, een roman of er tussenin, dat laten we in het midden. Het maakt ons in elk geval nieuwsgierig naar het andere werk van de Brit.
We maken kennis met Lupo wanneer ze met haar moeder in Venetië arriveert. In deze wereldberoemde eilandstad woont haar tante Sofia. Middels een mysterieus bericht en een sleutel heeft ze Teresa gevraagd naar Venetië te komen. Zo gezegd, zo gedaan: in haar appartement is het een zooitje en van haar tante ontbreekt elk spoor. Aan Teresa de schone opdracht haar tante op te sporen. En dat is niet gemakkelijk, want Sofia reist wel vaker onaangekondigd van hot naar her. Wat er precies aan de hand is, is dus een raadsel.
Hewson heeft natuurlijk jarenlang ervaring met het schrijven van spannende boeken. Dat is te merken. Wat vooral opvalt zijn de geweldige sfeerbeschrijvingen van de taferelen in en om Venetië. Het is op dat moment carnaval, een wereldberoemd festijn en tegelijkertijd een prachtige achtergrond voor Dans van de doden. Daarnaast is het guur weer. De kou, sneeuw en regen trekken vanuit het boek de lezer in en doet bij tijd en wijlen de rillingen over je rug gaan. Je waant je in de ranzige steegjes en op de golven van de Canal Grande om samen met Teresa de zoektocht naar Sofia voort te zetten. Ook de geschiedenis van de stad spat letterlijk van het papier af. Hewson heeft zijn huiswerk uitstekend gedaan en bestookt de lezer met gave weetjes. Zo krijgt de lezer eindelijk te horen waar carpaccio, het gerecht, vandaan komt. Hewson kent zijn geschiedenis en presenteert dit appetijtelijker dan bijvoorbeeld Dan Brown, die Venetië ook gebruikte in zijn Inferno. Daarnaast zijn de personages uitstekend uitgewerkt. Ze doen levensecht aan.
Maar al deze zaken staan natuurlijk niet sterk wanneer het boek niet spannend is. Immers, we hebben het wel over een thriller. Hewson is er gedeeltelijk in geslaagd een sterke thriller neer te zetten. Genoeg plotwendingen waardoor de lezer een aantal keren in het duister tast. Maar geen moment zaten we op het puntje van de stoel omdat we benieuwd waren naar de whereabouts van tante Sofia. Integendeel, het deed ons maar weinig. Ook het eind is voor sommige lezers waarschijnlijk niet helemaal bevredigend. Toch heeft Hewson, door met name sterk in te zetten op de sfeer en geschiedenis, wel degelijk een goed boek neergezet. Of het dan een thriller is, een roman of er tussenin, dat laten we in het midden. Het maakt ons in elk geval nieuwsgierig naar het andere werk van de Brit.
Image
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
We maken kennis met Lupo wanneer ze met haar moeder in Venetië arriveert. In deze wereldberoemde eilandstad woont haar tante Sofia. Middels een mysterieus bericht en een sleutel heeft ze Teresa gevraagd naar Venetië te komen. Zo gezegd, zo gedaan: in haar appartement is het een zooitje en van haar tante ontbreekt elk spoor. Aan Teresa de schone opdracht haar tante op te sporen. En dat is niet gemakkelijk, want Sofia reist wel vaker onaangekondigd van hot naar her. Wat er precies aan de hand is, is dus een raadsel.
Hewson heeft natuurlijk jarenlang ervaring met het schrijven van spannende boeken. Dat is te merken. Wat vooral opvalt zijn de geweldige sfeerbeschrijvingen van de taferelen in en om Venetië. Het is op dat moment carnaval, een wereldberoemd festijn en tegelijkertijd een prachtige achtergrond voor Dans van de doden. Daarnaast is het guur weer. De kou, sneeuw en regen trekken vanuit het boek de lezer in en doet bij tijd en wijlen de rillingen over je rug gaan. Je waant je in de ranzige steegjes en op de golven van de Canal Grande om samen met Teresa de zoektocht naar Sofia voort te zetten. Ook de geschiedenis van de stad spat letterlijk van het papier af. Hewson heeft zijn huiswerk uitstekend gedaan en bestookt de lezer met gave weetjes. Zo krijgt de lezer eindelijk te horen waar carpaccio, het gerecht, vandaan komt. Hewson kent zijn geschiedenis en presenteert dit appetijtelijker dan bijvoorbeeld Dan Brown, die Venetië ook gebruikte in zijn Inferno. Daarnaast zijn de personages uitstekend uitgewerkt. Ze doen levensecht aan.
Maar al deze zaken staan natuurlijk niet sterk wanneer het boek niet spannend is. Immers, we hebben het wel over een thriller. Hewson is er gedeeltelijk in geslaagd een sterke thriller neer te zetten. Genoeg plotwendingen waardoor de lezer een aantal keren in het duister tast. Maar geen moment zaten we op het puntje van de stoel omdat we benieuwd waren naar de whereabouts van tante Sofia. Integendeel, het deed ons maar weinig. Ook het eind is voor sommige lezers waarschijnlijk niet helemaal bevredigend. Toch heeft Hewson, door met name sterk in te zetten op de sfeer en geschiedenis, wel degelijk een goed boek neergezet. Of het dan een thriller is, een roman of er tussenin, dat laten we in het midden. Het maakt ons in elk geval nieuwsgierig naar het andere werk van de Brit.