Een Nederlander die een thriller schrijft die in de Vietnamoorlog afspeelt. Niet alledaags, wel interessant. Roel Thijssen, pseudoniem voor Jeroen Kuypers en inmiddels heet hij weer anders, waagde zich eraan met de Graham Marquand-reeks. Na het boek verscheidene malen te hebben zien liggen in de boekwinkel, na een impuls toch gekocht. En zie hier, de recensie. 

Graham Marquand is een militair die de kantjes ervan af loopt. Hij dient in Vietnam, maar wel in de achterhoede. Hij rommelt wat met konvooien en komt al handelend aan zijn geld. Hier en daar wat sigaretten, ook wat wiet en soms wat andere zaken: Marquand spekt zijn bankrekening voor na de oorlog. Hij doet deze handel samen met collega-sergeant Sedgwick, al snel zo glad als Marquand zelf. Voor hem kan de oorlog niet lang genoeg duren en dat is nogal een schril contrast met zijn collega’s aan het front. Die lijden aan ontberingen waar je u tegen zegt: de onzichtbare vijand maar ook de natuur die zich tegen de Amerikanen lijkt te keren. En laat nu net de broer van Graham, Paul Marquand, zich vrijwillig te hebben gemeld voor de strijd in Vietnam. Daarvoor brak hij een veelbelovende studie af en nu zit hij aan het front. Een groentje eersteklas, iemand die alles nog moet leren en ondertussen moet zien te overleven. Graham hoort dat zijn broer in Vietnam dient en wil met hem in contact komen. Die kans laat niet lang op zich wachten: de autoriteiten komen achter de louche handel van Graham en achtervolgen hem. Er zit niets anders op dan naar het front te vluchten. Hij komt in hetzelfde peloton terecht als Paul, ergens in de hooglanden van Zuid-Vietnam. Daar komen ze onder vuur te liggen van een vijand die in grote getale op de Amerikanen afkomt. Komen beide broers ongehavend uit de strijd? 

Thijssen heeft een fijne schrijfstijl, dat is al na één pagina duidelijk. Broederbloed leest als een tussendoortje en voor je het weet is het boek uit. Dat kan ook makkelijk, want het telt net 250 pagina’s. Thijssen biedt een interessante inkijk op de Vietnamoorlog en alles wat over de Amerikanen werd gestort. De ontberingen zijn zo beschreven dat je je er zelf bij waant. En dat is geen pretje, want die mieren en bloedzuigers zorgen voor een ongemakkelijke kriebel op je rug. 

Op de kaft staat dat Broederbloed een spionageroman is, maar dat is het eigenlijk niet. Het is meer een beschrijving van twee kanten van dezelfde oorlog. De een aan het front, de ander achter het front met elk hun eigen dynamiek. Het zorgt voor een mooie afwisseling, maar spannend wordt het boek nergens. Of dat jammer is, moet de lezer zelf bepalen. Wat wel echt jammer is, is het ongeloofwaardige slot. En dan heb ik het niet over de gebeurtenissen, maar over de keuze die Marquand maakt ten opzichte van zijn broer. Familie zou dit waarschijnlijk niet zo aanpakken en dat maakt deze keuze onrealistisch. Verder een leuke oorlogsroman die het strijdperk belicht van meerdere kanten. Voor ons echter niet meer dan een appetijtelijk tussendoortje, daarvoor ontbeert het boek spanning.