Harlan Coben is geen onbekende in de schrijverswereld. Hij is namelijk de man die alle grote Amerikaanse thrillerprijzen op zijn naam schreef. Zijn boeken gaan werkelijk waar over de gehele wereld als warme broodjes over de toonbank. En zelf zorgt hij er ook voor om snel weer met nieuwe content te komen. Inmiddels zijn er al meer dan 20 titels uitgekomen van Coben. Zijn beroemdheid dankte hij met name aan de serie waarin Myron Bolitar het hoofdpersonage is. Die boeken vielen in Amerika zo goed dat ze van Harlan Coben een begrip in de Amerikaanse thrillerscene hebben gemaakt.
Vermist is zo'n titel met Myron in de hoofdrol. Als Coben-maagd voor mij dan maar eens een goed idee om te kijken wat er volgens die Amerikanen zo goed is aan de reeks omtrent Myron Bolitar.
Myron Bolitar was ooit een veelbelovende basketbalspeler. Hij was voorbestemd om de absolute top te halen en in die top dan ook de sterspeler te zijn. De NBA zou zijn thuis moeten worden en niemand die daar iets aan zou kunnen doen. Toch liep het voor Myron allemaal iets anders. Een zware blessure zorgde er voor dat hij nooit meer op niveau terug kon keren en maakte een einde aan al zijn illusies. Aangezien sport alles is waar Myron voor leefde nam hij zijn toevlucht in het sportmanagement. Hij heeft zich toegelegd op het zijn van spelersmakelaar en is op die manier in ieder geval nog bij de sport betrokken.
Naast deze werkzaamheden was Myron ook nog in het verleden FBI-agent. En aan dat soort werkzaamheden heeft hij nu nog altijd heel veel. Hij weet namelijk als geen ander zaken op te lossen zonder dat daar eventueel politie bij betrokken hoeft te worden. Extreem handig. Zeker als hij wordt gebeld door de voorzitter van de New Jersey Dragons. De sterspeler van dit basketbalteam is vermist en Myron moet gaan uitzoeken waar hij uithangt. Zonder hun sterspeler kunnen de Dragons het namelijk wel vergeten in de play-offs. Dan is de titel ver uit zicht.
Als klapper op de vuurpijl en om zijn onderzoek zo goed mogelijk te kunnen uitvoeren zegt de voorzitter dat Myron deel moet gaan uitmaken van het team. Kortom de glansrijke carrière die ooit in het verschiet lag voor Myron komt weer wat dichterbij. Tien jaar na zijn ernstige blessure is hij alsnog onderdeel van een basketbalteam uit de NBA. Bankzitter weliswaar, maar toch.
Wat zich vervolgens afspeelt in de vlotgeschreven thriller van Harlan Coben is een aaneenschakeling van actie en humor. De zoektocht naar de basketballer is nog niet zo makkelijk en leidt Bolitar naar een gevaarlijk gedeelte van Amerika, de onderwereld. Waar gokkers en afpersers het voor het zeggen hebben en waar grenzen duidelijk vervagen.
Heel diepzinnig is het verhaal van Coben niet, maar dat is ook zeker zijn bedoeling niet. Vermist is een boek waar je lekker in de zomer op vakantie van kan genieten. Je hoeft niet al te veel na te denken en het verhaal gaat in een lekker tempo. Het maakt van Vermist een zeer vermakelijk boek.
Zelf heb ik echter wat moeite met het sportgedeelte. Het is absoluut onmogelijk om voor te stellen dat iemand die al tien jaar zijn sport niet meer beoefend zomaar weer een kans krijgt bij een basketbalteam. Zonder dat daar ook in de huidige wereld door media, spelers, sponsors raar tegenaan zou worden gekeken. Het lijkt haast de normaalste zaak van de wereld dat Myron weer in de NBA zit. Goed dat hij een dramatisch slechte basketballer is geworden komt er nog leuk in uit, maar welke supporter zou het pikken dat een vergeten basketballer zomaar weer mee doet bij zijn of haar team?
Uiteindelijk blijkt dat het niet zonder reden is dat Myron zijn comeback moest maken bij de Dragons. Naast dat hij zo dichter bij de waarheid komt van de vermissing maakt het ook zijn eigen verleden duidelijk. Het was voor het verhaal een absolute must dat Myron dus weer in het team terecht kwam, alleen had Coben dan wat mij betreft iets meer de nadruk kunnen leggen op de reacties vanuit de omgeving. Zoals ik al eerder noemde lijkt het nu alsof iedereen zomaar pikt dat je na 10 jaar afwezigheid even mee doet op het allerhoogste niveau. Dat lijkt mij onvoorstelbaar.
Image
Serie
Myron Bolitar
Auteur(s)
Harlan Coben
Uitgeverij(en)
Boekerij
Publication year
Thrillzone score
Review date
19 June 2014
Categories
Thriller
Share this review
Image
Richard de Vries
Mijn naam is Richard de Vries - Douma, 30+ en getrouwd met Mandy. Samen hebben wij in 2021 ons zoontje Ben gekregen. Vanaf de start van Thrillzone en de voorloper De Thriller ben ik als recensent aanwezig. In de beginjaren vrij fanatiek, maar toen ik fulltime voor de klas kwam te staan werd er veel leestijd afgesnoept. En met de komst van Ben is er nog wat meer leestijd afgesnoept. Toch blijft lezen by far mijn meest ontspannen hobby. Lekker onderuitgezakt op de bank in een goede Grisham duiken is toch nog altijd het summum. De andere spaarzame vrije tijd gaat op aan het kijken naar voetbal en NBA.
Vermist is zo'n titel met Myron in de hoofdrol. Als Coben-maagd voor mij dan maar eens een goed idee om te kijken wat er volgens die Amerikanen zo goed is aan de reeks omtrent Myron Bolitar.
Myron Bolitar was ooit een veelbelovende basketbalspeler. Hij was voorbestemd om de absolute top te halen en in die top dan ook de sterspeler te zijn. De NBA zou zijn thuis moeten worden en niemand die daar iets aan zou kunnen doen. Toch liep het voor Myron allemaal iets anders. Een zware blessure zorgde er voor dat hij nooit meer op niveau terug kon keren en maakte een einde aan al zijn illusies. Aangezien sport alles is waar Myron voor leefde nam hij zijn toevlucht in het sportmanagement. Hij heeft zich toegelegd op het zijn van spelersmakelaar en is op die manier in ieder geval nog bij de sport betrokken.
Naast deze werkzaamheden was Myron ook nog in het verleden FBI-agent. En aan dat soort werkzaamheden heeft hij nu nog altijd heel veel. Hij weet namelijk als geen ander zaken op te lossen zonder dat daar eventueel politie bij betrokken hoeft te worden. Extreem handig. Zeker als hij wordt gebeld door de voorzitter van de New Jersey Dragons. De sterspeler van dit basketbalteam is vermist en Myron moet gaan uitzoeken waar hij uithangt. Zonder hun sterspeler kunnen de Dragons het namelijk wel vergeten in de play-offs. Dan is de titel ver uit zicht.
Als klapper op de vuurpijl en om zijn onderzoek zo goed mogelijk te kunnen uitvoeren zegt de voorzitter dat Myron deel moet gaan uitmaken van het team. Kortom de glansrijke carrière die ooit in het verschiet lag voor Myron komt weer wat dichterbij. Tien jaar na zijn ernstige blessure is hij alsnog onderdeel van een basketbalteam uit de NBA. Bankzitter weliswaar, maar toch.
Wat zich vervolgens afspeelt in de vlotgeschreven thriller van Harlan Coben is een aaneenschakeling van actie en humor. De zoektocht naar de basketballer is nog niet zo makkelijk en leidt Bolitar naar een gevaarlijk gedeelte van Amerika, de onderwereld. Waar gokkers en afpersers het voor het zeggen hebben en waar grenzen duidelijk vervagen.
Heel diepzinnig is het verhaal van Coben niet, maar dat is ook zeker zijn bedoeling niet. Vermist is een boek waar je lekker in de zomer op vakantie van kan genieten. Je hoeft niet al te veel na te denken en het verhaal gaat in een lekker tempo. Het maakt van Vermist een zeer vermakelijk boek.
Zelf heb ik echter wat moeite met het sportgedeelte. Het is absoluut onmogelijk om voor te stellen dat iemand die al tien jaar zijn sport niet meer beoefend zomaar weer een kans krijgt bij een basketbalteam. Zonder dat daar ook in de huidige wereld door media, spelers, sponsors raar tegenaan zou worden gekeken. Het lijkt haast de normaalste zaak van de wereld dat Myron weer in de NBA zit. Goed dat hij een dramatisch slechte basketballer is geworden komt er nog leuk in uit, maar welke supporter zou het pikken dat een vergeten basketballer zomaar weer mee doet bij zijn of haar team?
Uiteindelijk blijkt dat het niet zonder reden is dat Myron zijn comeback moest maken bij de Dragons. Naast dat hij zo dichter bij de waarheid komt van de vermissing maakt het ook zijn eigen verleden duidelijk. Het was voor het verhaal een absolute must dat Myron dus weer in het team terecht kwam, alleen had Coben dan wat mij betreft iets meer de nadruk kunnen leggen op de reacties vanuit de omgeving. Zoals ik al eerder noemde lijkt het nu alsof iedereen zomaar pikt dat je na 10 jaar afwezigheid even mee doet op het allerhoogste niveau. Dat lijkt mij onvoorstelbaar.