Tja, iedereen weet inmiddels wel wie Andy McNab is. Een gedecoreerde ex-militair die maar nipt een missie in Irak (Bravo Two Zero) overleefde en daarna aan het schrijven sloeg. Zijn hoofdpersoon Nick Stone, misschien wel zijn alter ego, gaat al tig boeken mee. En ook Oorlogswond is er een met Stone in de hoofdrol.
Het spreekt tot de verbeeldingen: de geheimen en schatten van overleden dictatoren roepen romantische plaatjes op. Zo schijnt Hitler een complete trein met goud verstouwd te hebben, maar niemand heeft de trein ooit gevonden. En ook rondom Saddam Hoessein gaan dergelijke verhalen. In Oorlogswond ligt veel van zijn goud (deuren) opgestapeld in een loods in een buitenwijk in Dubai. Helaas gaat de kraak niet zoals gepland. Twee maten van Stone worden gedood. Stone is pissig en wil wraak. Samen met een Russische journaliste gaat hij op jacht naar de daders en komt uiteindelijk op een wapenbeurs in Iran uit. Op een verlaten Sovjet-vliegveld gaat hij de strijd aan…
Oorlogswond is de twaalfde thriller in de Nick Stone-reeks en zeker een van de betere. Zo is de actie wederom rauw, maar heeft McNab ook niet zoveel tijd nodig om op te warmen. In andere boeken duurt dat langer, wat afdoet aan het leesplezier. Maar in Oorlogswond gaat de versnelling direct in de zes en gaat pas in de vrij wanneer Stone’s machinegeweer nog na rookt.
Het verhaallijn is aardig, maar natuurlijk niet meer dan een kapstok waaraan de actie wordt opgehangen. Het is afwisselend genoeg om interessant te blijven en er wordt een wereldprobleem aangestipt; de globale wereldhandel waarin letterlijk miljarden omgaan en die honderdduizenden mensen uiteindelijk het leven kost. De plekken die worden bezocht in Oorlogswond zijn plaatsen waar McNab wellicht zelf ook heeft gestaan in zijn diensttijd en doet authentiek aan. En dat is direct McNab’s grootste kwaliteit; de verhalen ademen authenticiteit uit.
Toch is het allemaal ook wel weer veel van hetzelfde. Stone op jacht naar de waarheid; aan zijn zijde een vrouw; en het lood is niet aan te voeren, zoveel wordt er verschoten. Maar toch is het nog steeds verdomd lekker!
Het spreekt tot de verbeeldingen: de geheimen en schatten van overleden dictatoren roepen romantische plaatjes op. Zo schijnt Hitler een complete trein met goud verstouwd te hebben, maar niemand heeft de trein ooit gevonden. En ook rondom Saddam Hoessein gaan dergelijke verhalen. In Oorlogswond ligt veel van zijn goud (deuren) opgestapeld in een loods in een buitenwijk in Dubai. Helaas gaat de kraak niet zoals gepland. Twee maten van Stone worden gedood. Stone is pissig en wil wraak. Samen met een Russische journaliste gaat hij op jacht naar de daders en komt uiteindelijk op een wapenbeurs in Iran uit. Op een verlaten Sovjet-vliegveld gaat hij de strijd aan…
Oorlogswond is de twaalfde thriller in de Nick Stone-reeks en zeker een van de betere. Zo is de actie wederom rauw, maar heeft McNab ook niet zoveel tijd nodig om op te warmen. In andere boeken duurt dat langer, wat afdoet aan het leesplezier. Maar in Oorlogswond gaat de versnelling direct in de zes en gaat pas in de vrij wanneer Stone’s machinegeweer nog na rookt.
Het verhaallijn is aardig, maar natuurlijk niet meer dan een kapstok waaraan de actie wordt opgehangen. Het is afwisselend genoeg om interessant te blijven en er wordt een wereldprobleem aangestipt; de globale wereldhandel waarin letterlijk miljarden omgaan en die honderdduizenden mensen uiteindelijk het leven kost. De plekken die worden bezocht in Oorlogswond zijn plaatsen waar McNab wellicht zelf ook heeft gestaan in zijn diensttijd en doet authentiek aan. En dat is direct McNab’s grootste kwaliteit; de verhalen ademen authenticiteit uit.
Toch is het allemaal ook wel weer veel van hetzelfde. Stone op jacht naar de waarheid; aan zijn zijde een vrouw; en het lood is niet aan te voeren, zoveel wordt er verschoten. Maar toch is het nog steeds verdomd lekker!