Greet Ilegems komt uit Londerzeel, België. Ze is dertig, burgerlijk ingenieur en ex-model en Hybrid is haar debuut als auteur. Ze geeft haar roman uit in eigen beheer. Het is de bedoeling dat het uiteindelijk een zesdelige serie wordt. Wat vonden wij van Hybrid?

Amina is een meisje dat is opgegroeid in een weeshuis in Cartier, een van de arme buitenwijken in het hoge noorden. Ze vluchtte al op jonge leeftijd uit het weeshuis om te ontkomen aan een leven als fabrieksmedewerkster, die onder erbarmelijke, onmenselijke omstandigheden werken en leven,. Ze leeft met andere wezen op straat, wat geen makkelijk bestaan is, aangezien “De Jagers” proberen hen op te pakken. Het leven als wees op straat en hun hoop op een beter leven wordt erg mooi verwoord in de zin: “Fantasie gaf hun net kracht en leerde hun vechten, op zoek naar die ene realiteit die hun dromen misschien ooit een heel klein beetje zou kunnen raken.” Tijdens een vlucht voor De Jagers, schuilen Amina en de andere wezen in een school. Amina ziet daar een portable met daarop een overheidswedstrijd. De prijs: een beurs aan het presidentieel college; deze opleiding is normaal gesproken alleen voor de elite beschikbaar. Amina neemt onder een valse achternaam deel aan de wedstrijd en tot haar verbazing wint zij de beurs. Gedurende de opleiding blijft ze vanwege haar achtergrond een buitenbeentje, maar ze weet zich goed aan te passen. Ze maakt zelfs enkel vrienden. Maar dan in het vierde jaar, aan het einde van de opleiding van het college voelt Amina dat er ineens een soort afstand begint te groeien tussen haar en haar medeleerlingen. Ze heeft geen idee waarom dit is. Tijdens een uitstapje met de klas lopen de zaken tussen haar en de medeleerlingen uit de hand. Dit gebeurt na de mysterieuze verdwijning van Amina die zij zelf niet kan verklaren na haar terugkomst. Ze heeft ook geen herinneringen aan de verdwijning. Deze verdwijning (en de terugkomst) zetten gebeurtenissen in gang, die de rest van haar leven zullen gaan beïnvloeden. En niet alleen dat van haar, maar dat van de gehele wereld.

Laat ik met de deur in huis vallen: wat een avontuur! Ik heb genoten van Hybrid. Het is origineel, bevat meerdere mysterieuze verhaallijnen die uiteindelijk met elkaar in verband blijken te staan. Het leven van Amina op straat bijvoorbeeld. Het is zo beeldend geschreven, je ziet haar bijna letterlijk voor je. Het samenleven met de andere wezen, de angst voor De Jagers, de erbarmelijke omstandigheden waarin ze leeft, de hartkloppingen die ik had tijdens haar vluchten; je zit er als lezer midden in. Je voelt met Amina mee tijdens haar opleiding op een prestigieuze school, je voelt haar onzekerheid als buitenbeentje, maar ook de wilskracht om door te gaan. Vooral als het tijdens het uitstapje naar het meer volledig uit de hand loopt, voel je haar wanhoop en verwarring waarom de andere leerlingen en zelfs schoolleiding haar ineens heel anders gaan behandelen. De plotselinge meedogenloosheid van de medeleerlingen voelt verschrikkelijk, je zou Amina een hart onder de riem willen steken op dat moment. De schrijfster weet je helemaal in het verhaal te trekken. Dit komt mede ook doordat de schrijfster het verhaal niet rechtlijnig vertelt. Je krijgt steeds kleine stukjes informatie toegespeeld, wat het verhaal spannend maakt, omdat je wilt weten hoe alles in elkaar past. Als voorbeeld: er komt een hoofdstukken in voor, die over iets volledig anders gaan: twee jongens, Marien en Lucas uit de hoofdstad, zijn bezig aan een wereldreis en besluiten met vrienden naar een reservaat te gaan. Mijn eerste reactie was: waarom deze plotselinge en onverwachte verandering in de verhaallijn? Ik vind het achteraf een geniale zet van de schrijfster, je blijft alert en wilt verder lezen wat deze zo verschillende verhaallijnen met elkaar te maken kunnen hebben.

Als ik een zin moet noemen die mij als meeste pakte en intrigeerde, dan is het er één uit het hoofdstuk dat Amina plotseling verdwenen is tijdens het uitstapje met haar klas: “Maar toen zag hij ook hoe men de verbindingen tussen haar en het netwerk in een ijltempo moest hebben losgetrokken.” Ik was gelijk gegrepen door deze mooie frase. Wat gebeurt er toch allemaal op de achtergrond waar ik als lezer tot op dat moment nog geen weet van heb? Ilegems daagt de lezer uit om door te lezen.

Toen uiteindelijk alle verhaallijnen bij elkaar kwamen en alle stukjes informatie gingen passen, zat ik op het puntje van mijn stoel. En wat blijkt? Alle kleine, terloopse zaken blijken van groot belang te zijn geweest. Niet alle vragen worden beantwoord in dit eerste deel, maar dat is niet storend. Het boek eindigt op een originele, onverwachte en magische wijze en doet je verlangen naar meer.

Ik kijk vol verwachting uit naar deel twee en hoop dat Greet Ilegems uiteindelijk haar droom weet waar te maken : alle zes delen schrijven en uit geven. Ik schaf ze aan!