Michael Connelly draait al heel wat jaartjes mee in het genre van de legal thriller: boeken waar advocatuur en rechtzaken de dienst uitmaken. John Grisham is de grootmeester, Connelly een goede tweede. De Amerikaan heeft inmiddels meer dan twintig titels op zijn naam staan. En in De interne jury is de Lincoln Lawyer terug, een personage dat zijn weg ook al vond naar het witte scherm. Michael Haller, de Lincoln-advocaat, bedrijft zijn vak vanaf de achterbank van een Lincoln Town Car. Vandaar zijn bijnaam. Zal wel overhead schelen...

Haller krijgt een kort en duidelijk smsje: 187 - neem contact op. 187 staat voor moord. Zijn aandacht is getrokken, helemaal als blijkt dat het lijdend voorwerp een oude bekende is: Glory Days, een prostituee die hij ooit uit de slop haalde. Ze staat momenteel bekend als Giselle en is nog steeds niet gered uit het vak. Nu is ze dood, in koelen bloede vermoord en de dader lijkt haar pooier André te zijn. Tenminste, de politie heeft hem opgepakt als verdacht. Haller neemt de verdediging van André op zich, want Giselle/Glory Days had hem bij haar aanbevolen. Wat in het begin nog een simpele moordzaak lijkt, blijkt al snel een enorme beerput te zijn. Vol met corrupte agenten, oude vijanden, een jury die al partij lijkt te hebben gekozen, een drugskanon á la Pablo Escobar die zijn vijanden in de brand steekt en ondertussen ook enkele andere zaken die er tussendoor fietsen. Haller heeft zijn handen vol, maar gelukkig heeft hij zijn team nog om hem bij te staan in deze juridische jungle. Cisco is zijn contraspionage-expert, Lorna zijn ex-vrouw en manusje-van-alles en dan is er nog de veelbelovend jonge advocate die slimmer is dan Haller. Lukt het de Lincoln-advocaat om André uit de bajes te houden?

Michael Connelly heeft met De interne jury (iedereen heeft zijn eigen schuldgoden, of interne jury) een puike legal thriller neergezet. Het plot is uitdagend genoeg en ook de personages zijn kleurrijk. Michael Haller lijkt nog het meest op legeradvocaat Sean Drummond uit de boeken van Brian Haig: vol met zelfspot, humor, maar ondertussen in zijn hoofd steeds twee stappen verder dan de rest. En de vijanden waar Haller tegen op moet boksen zijn geweldig fout; de schijnbaar corrupte agent, zijn linkerhand die niet al te snugger is, de chagrijnige rechter die verdeelt en heerst in de rechtzaal: heerlijke karakters waar de lezer van kan genieten.

Een kritisch puntje is wel dat de vraag whodunnit al redelijk snel oor de oplettende lezer kan worden beantwoord. Van veel spanning is dus geen sprake, al is het in dit soort boeken altijd onzeker wat de uitspraak van de rechter zal zijn. Ondanks dit minpuntje is De interne jury een heerlijke legal thriller die alles bevat wat een dergelijk boek moet hebben. Alles is zeg maar afgevinkt op de ingrediëntenlijst die John Grisham ooit opstelde. Niet erg spannend, maar door alle randvoorwaarden die geweldig zijn ingevuld zoals de kleurrijke karakters, heeft Connelly toch een zeer onderhoudende thriller geschreven.