De enorme mediahype rondom Lisa Hilton en haar roman Maestra kan maar weinigen zijn ontgaan. Ze mocht op bezoek in Nederland zo’n beetje bij iedereen aanschuiven om over haar boek te vertellen. De fotogenieke verschijning van Lisa en de ondeugende avontuurtjes van de vrouwelijke hoofdpersoon in Maestra zullen daar ongetwijfeld aan hebben bijgedragen.
In Maestra werkt Judith Rashleigh voor een veilinghuis in Londen waar ze als een sloofje wordt behandeld. Per ongeluk stuit ze op een fraudegeval waar het veilinghuis bij is betrokken. Als ze hiermee naar haar baas stapt, staat ze in no time op straat. Ondertussen werkt ze gelukkig in een seksclub waar ze kennis maakt met een dikke en rijke man. Deze man ziet wel wat in Judith en neemt haar mee naar Zuid Frankrijk om daar met haar de bloemetjes buiten te zetten. Als de man onder verdachte omstandigheden overlijdt, besluit Judith ervan door te gaan en trekt door incognito door half Europa terwijl ze allerlei foute en rijke mannen ontmoet en opeens allerlei mensen besluit te vermoorden.
Of zoiets. De inhoud van het boek is na een bladzijde of veertig eigenlijk al niet meer bij te houden, zo incoherent is het verhaal.
Laat ik vooropstellen dat ik nooit een van de 50 tinten grijs of vergelijkbare vrouwenreeksen heb gelezen, maar desalniettemin is het verleidelijk om een link te leggen met deze pseudo erotische pulplectuur. Hier is een vrouw aan het woord die zich alleen op waarde weet geschat als ze eens in de zoveel tijd eens flink wordt doorgeneukt door de een of andere vreemde kerel (mits deze er uiteraard wel een beetje appetijtelijk uitziet). Zo wordt er door het hele boek heen heel wat gepijpt, gebeft, gevingerd en heel wat ingewikkelde standjes expliciet beschreven en vliegen de woorden kut, eikel en lul je om de oren. Natte schaamlippen vormen ook een soort van rode leidraad door het boek heen. Als deze expliciete beschrijvingen nog een doel zouden dienen en ten dienste zouden staan van het verhaal dan zou dat nog enigszins te doen zijn geweest. Probleem is dat er nauwelijks een verhaal lijkt te zijn. Misschien dat er ergens een onderliggend thema is geweest of een ingenieuze plot, maar dat is mij dan compleet ontgaan. Maestra is echt incoherente nonsens.
Doet u zichzelf een plezier en pak dit boek niet op. De inhoud en de kwaliteit van het boek is de hype zeker niet waard. Aan het einde van het boek staat dat het verhaal wordt vervolgd. Dat is niet bepaald iets om naar uit te kijken. U bent gewaarschuwd.
In Maestra werkt Judith Rashleigh voor een veilinghuis in Londen waar ze als een sloofje wordt behandeld. Per ongeluk stuit ze op een fraudegeval waar het veilinghuis bij is betrokken. Als ze hiermee naar haar baas stapt, staat ze in no time op straat. Ondertussen werkt ze gelukkig in een seksclub waar ze kennis maakt met een dikke en rijke man. Deze man ziet wel wat in Judith en neemt haar mee naar Zuid Frankrijk om daar met haar de bloemetjes buiten te zetten. Als de man onder verdachte omstandigheden overlijdt, besluit Judith ervan door te gaan en trekt door incognito door half Europa terwijl ze allerlei foute en rijke mannen ontmoet en opeens allerlei mensen besluit te vermoorden.
Of zoiets. De inhoud van het boek is na een bladzijde of veertig eigenlijk al niet meer bij te houden, zo incoherent is het verhaal.
Laat ik vooropstellen dat ik nooit een van de 50 tinten grijs of vergelijkbare vrouwenreeksen heb gelezen, maar desalniettemin is het verleidelijk om een link te leggen met deze pseudo erotische pulplectuur. Hier is een vrouw aan het woord die zich alleen op waarde weet geschat als ze eens in de zoveel tijd eens flink wordt doorgeneukt door de een of andere vreemde kerel (mits deze er uiteraard wel een beetje appetijtelijk uitziet). Zo wordt er door het hele boek heen heel wat gepijpt, gebeft, gevingerd en heel wat ingewikkelde standjes expliciet beschreven en vliegen de woorden kut, eikel en lul je om de oren. Natte schaamlippen vormen ook een soort van rode leidraad door het boek heen. Als deze expliciete beschrijvingen nog een doel zouden dienen en ten dienste zouden staan van het verhaal dan zou dat nog enigszins te doen zijn geweest. Probleem is dat er nauwelijks een verhaal lijkt te zijn. Misschien dat er ergens een onderliggend thema is geweest of een ingenieuze plot, maar dat is mij dan compleet ontgaan. Maestra is echt incoherente nonsens.
Doet u zichzelf een plezier en pak dit boek niet op. De inhoud en de kwaliteit van het boek is de hype zeker niet waard. Aan het einde van het boek staat dat het verhaal wordt vervolgd. Dat is niet bepaald iets om naar uit te kijken. U bent gewaarschuwd.
Image
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
In Maestra werkt Judith Rashleigh voor een veilinghuis in Londen waar ze als een sloofje wordt behandeld. Per ongeluk stuit ze op een fraudegeval waar het veilinghuis bij is betrokken. Als ze hiermee naar haar baas stapt, staat ze in no time op straat. Ondertussen werkt ze gelukkig in een seksclub waar ze kennis maakt met een dikke en rijke man. Deze man ziet wel wat in Judith en neemt haar mee naar Zuid Frankrijk om daar met haar de bloemetjes buiten te zetten. Als de man onder verdachte omstandigheden overlijdt, besluit Judith ervan door te gaan en trekt door incognito door half Europa terwijl ze allerlei foute en rijke mannen ontmoet en opeens allerlei mensen besluit te vermoorden.
Of zoiets. De inhoud van het boek is na een bladzijde of veertig eigenlijk al niet meer bij te houden, zo incoherent is het verhaal.
Laat ik vooropstellen dat ik nooit een van de 50 tinten grijs of vergelijkbare vrouwenreeksen heb gelezen, maar desalniettemin is het verleidelijk om een link te leggen met deze pseudo erotische pulplectuur. Hier is een vrouw aan het woord die zich alleen op waarde weet geschat als ze eens in de zoveel tijd eens flink wordt doorgeneukt door de een of andere vreemde kerel (mits deze er uiteraard wel een beetje appetijtelijk uitziet). Zo wordt er door het hele boek heen heel wat gepijpt, gebeft, gevingerd en heel wat ingewikkelde standjes expliciet beschreven en vliegen de woorden kut, eikel en lul je om de oren. Natte schaamlippen vormen ook een soort van rode leidraad door het boek heen. Als deze expliciete beschrijvingen nog een doel zouden dienen en ten dienste zouden staan van het verhaal dan zou dat nog enigszins te doen zijn geweest. Probleem is dat er nauwelijks een verhaal lijkt te zijn. Misschien dat er ergens een onderliggend thema is geweest of een ingenieuze plot, maar dat is mij dan compleet ontgaan. Maestra is echt incoherente nonsens.
Doet u zichzelf een plezier en pak dit boek niet op. De inhoud en de kwaliteit van het boek is de hype zeker niet waard. Aan het einde van het boek staat dat het verhaal wordt vervolgd. Dat is niet bepaald iets om naar uit te kijken. U bent gewaarschuwd.