Het slechte pad is het derde deel uit de Cormoran Strike-reeks van J.K. Rowling dat zij onder haar pseudoniem Robert Galbraith uitbracht. J.K. Rowling is natuurlijk bekend van haar Harry Potter-reeks en behoeft alleen al om die reden geen nadere introductie meer. Alleen de mensen die de afgelopen decennia onder een steen hebben geleefd zullen nooit eerder van haar hebben gehoord.
Cormoran Strike is een oud-militair uit het Britse leger die helaas zo onfortuinlijk was om tijdens een missie in Afghanistan met een legervoertuig op een bermbom te rijden. Sindsdien moet hij met een beenprothese door het leven en is hij uit leger getreden om vervolgens zijn geld te gaan verdienen met een privé-detective bureau. Samen met Robin Ellacott, zijn intelligente en doortastende assistente, lost hij problemen voor klanten op die verwikkeld zijn in echtscheidingen, last hebben van stalkers of problemen hebben met zakenpartners en werknemers. Soms krijgen ze echter te maken met serieuzere zaken, zoals moord. In Het slechte pad krijgt Robin tot haar grote schrik een been toegestuurd. Al snel blijkt dat er een vijand uit het verleden van Cormoran rondloopt die nog een rekening met hem te vereffenen heeft en daarvoor Robin als doelwit uitkiest.
Dat J.K. Rowling voor een pseudoniem heeft gekozen voor de Corcoran Strike reeks valt te begrijpen. De naam J.K. Rowling zal wel voor altijd geassocieerd blijven worden met de Harry Potter reeks. Net zoals er voor acteurs het risico van typecasting ontstaat, kan een auteur een boekenreeks erg lang worden nagedragen. Met de Strike reeks toont Rowling aan dat ze heel wel in staat is om in verschillende genres te schrijven. Het slechte pad is gewoon een goede thriller, waar eigenlijk maar weinig op valt aan te merken. Als een bekwame vakvrouw beitelt ze een prima verhaal in elkaar. De personages Strike en Ellacot zijn bovendien raak getroffen en zullen menig lezer aanspreken.
Toch had Het slechte pad met zijn 575 pagina’s echt wel iets dunner gekund. Het verhaal kent een bijzonder lange aanloop die weliswaar zorgt voor fraaie beschrijvingen van de couleur locale van diverse Engelse plaatsjes en diverse personages de tijd geeft om tot ontwikkeling te komen, maar er eveneens voor zorgt dat de echte spanning lange tijd uitblijft. Ook valt achteraf gezien op dat niet elk draadje tot iets leidt dat daadwerkelijk heeft bijgedragen aan het verhaal. Dat hoeft op zichzelf niet altijd problematisch te zijn, want het echte leven kent natuurlijk ook zat rafelrandjes. Het doet echter wel des te meer beseffen dat een iets dunner boek het verhaal zeker strakker had gemaakt.
Het voorgaande neemt niet weg dat J.K. Rowling met de Cormoran Strike reeks een nieuw universum heeft weten te creëren die een groot publiek zeker zal aanspreken. De persoonlijke besognes en achtergronden van de aansprekende protagonisten en de soepele vertelstijl zullen ongetwijfeld veel mensen nog reikhalzend doen uitkijken naar volgende delen.
Het slechte pad is het derde deel uit de Cormoran Strike-reeks van J.K. Rowling dat zij onder haar pseudoniem Robert Galbraith uitbracht. J.K. Rowling is natuurlijk bekend van haar Harry Potter-reeks en behoeft alleen al om die reden geen nadere introductie meer. Alleen de mensen die de afgelopen decennia onder een steen hebben geleefd zullen nooit eerder van haar hebben gehoord.
Cormoran Strike is een oud-militair uit het Britse leger die helaas zo onfortuinlijk was om tijdens een missie in Afghanistan met een legervoertuig op een bermbom te rijden. Sindsdien moet hij met een beenprothese door het leven en is hij uit leger getreden om vervolgens zijn geld te gaan verdienen met een privé-detective bureau. Samen met Robin Ellacott, zijn intelligente en doortastende assistente, lost hij problemen voor klanten op die verwikkeld zijn in echtscheidingen, last hebben van stalkers of problemen hebben met zakenpartners en werknemers. Soms krijgen ze echter te maken met serieuzere zaken, zoals moord. In Het slechte pad krijgt Robin tot haar grote schrik een been toegestuurd. Al snel blijkt dat er een vijand uit het verleden van Cormoran rondloopt die nog een rekening met hem te vereffenen heeft en daarvoor Robin als doelwit uitkiest.
Dat J.K. Rowling voor een pseudoniem heeft gekozen voor de Corcoran Strike reeks valt te begrijpen. De naam J.K. Rowling zal wel voor altijd geassocieerd blijven worden met de Harry Potter reeks. Net zoals er voor acteurs het risico van typecasting ontstaat, kan een auteur een boekenreeks erg lang worden nagedragen. Met de Strike reeks toont Rowling aan dat ze heel wel in staat is om in verschillende genres te schrijven. Het slechte pad is gewoon een goede thriller, waar eigenlijk maar weinig op valt aan te merken. Als een bekwame vakvrouw beitelt ze een prima verhaal in elkaar. De personages Strike en Ellacot zijn bovendien raak getroffen en zullen menig lezer aanspreken.
Toch had Het slechte pad met zijn 575 pagina’s echt wel iets dunner gekund. Het verhaal kent een bijzonder lange aanloop die weliswaar zorgt voor fraaie beschrijvingen van de couleur locale van diverse Engelse plaatsjes en diverse personages de tijd geeft om tot ontwikkeling te komen, maar er eveneens voor zorgt dat de echte spanning lange tijd uitblijft. Ook valt achteraf gezien op dat niet elk draadje tot iets leidt dat daadwerkelijk heeft bijgedragen aan het verhaal. Dat hoeft op zichzelf niet altijd problematisch te zijn, want het echte leven kent natuurlijk ook zat rafelrandjes. Het doet echter wel des te meer beseffen dat een iets dunner boek het verhaal zeker strakker had gemaakt.
Het voorgaande neemt niet weg dat J.K. Rowling met de Cormoran Strike reeks een nieuw universum heeft weten te creëren die een groot publiek zeker zal aanspreken. De persoonlijke besognes en achtergronden van de aansprekende protagonisten en de soepele vertelstijl zullen ongetwijfeld veel mensen nog reikhalzend doen uitkijken naar volgende delen.