Het kan snel gaan. En zo was het ook voor defensievoorlichter Wouter Helders. In 2016 debuteerde hij met Machtsstrijd, het eerste deel met journalist Sofie Lafleur (lees de recensie hier). Het was een schot in de roos, want het boek werd Hebban Debuutthriller van het Jaar. Het vervolg, Verraad, verscheen een jaar later en werd bij ons genomineerd voor de Beste Nederlandstalige Thriller 2017. Toch was het daarna even stil rond Helders. Zijn contract bij uitgeverij Karakter werd niet verlengd en het was even zoeken naar een nieuwe uitgever. Die was snel gevonden: Letterrijn, bekend als uitgever van Nederlandstalig thrillerwerk, pakte Wouter Helders op. En maar goed ook, want onlangs verscheen Opgejaagd wild. Met opnieuw Lafleur in een (bij)rol.
Sam de Wild is een Nederlandse commando die op jungletraining in Frans-Guyana is. Daar wordt hij beschoten door Chinese mannen. Hij doodt er eentje en overleeft het ternauwernood. In plaats van dat ze er blij mee zijn, wordt hij door Defensie naar huis gestuurd én ontslagen. Dit blijkt al snel onder druk te zijn van het Franse leger. Maar waarom? Sam komt thuis te zitten en ziet het nogal hopeloos in. Totdat Special Forces Solutions, een privaat militair bedrijf, op de deur klopt. De Wild wordt gevraagd om voor SFS aan de slag te gaan in een natuurpark op de grens van Zuid-Afrika en Mozambique. De beloning is groot, dus al snel zit hij in Afrika om het natuurreservaat te beschermen tegen stropers en ander gespuis. Wanneer een van de tuskers, de grootste olifanten, wordt gestroopt, blijkt er veel meer aan de hand te zijn dan een simpele beschermingsopdracht…
Helders heeft inmiddels drie thrillers geschreven en allen hebben ze, naast een zelfde rol voor Sofie Lafleur, nog iets overeenkomstig; het zijn stuk voor stuk thrillers met een nadruk voor militaire actie. Niet gek natuurlijk, omdat Helders zelf jarenlang voor Defensie in alle windrichtingen van de wereld werd uitgezonden. Dat is te merken, want de actie en inhoud van Opgejaagd wild komt waarheidsgetrouw over. Met name de beschrijvingen van wapentuig, schietpartijen en achtervolgingen zijn accuraat. En razendsnel, want het lezen van Opgejaagd wild is als een achtbaanrit; je wordt heen en weer geschud en voor je het weet is de rit voorbij en heb je van alles gezien en meegemaakt. Wat Helders goed doet, is het tot leven brengen van de omgevingen waar het verhaal zich afspeelt. Zo is de Zuid-Amerikaanse jungle er eentje die bekruipt en is het Zuid-Afrikaanse reservaat er eentje waar de zweet van op je voorhoofd verschijnt. Een compliment voor Wouter Helder is dan ook zeker op zijn plaats en daarin helpt zijn scherpe, heldere schrijfstijl zeker.
Sofie Lafleur speelt in Opgejaagd wild een bescheiden rol. Ze zit in Antwerpen en heeft last van lichamelijke klachten, opgelopen in Verraad. Via via komt ze op het spoor van het verhaal rond Sam de Wild en besluit ze zich erin vast te bijten. Toch draait het verhaal vooral rond de Wild, die als een soort rauwdouwer aan het papier is toevertrouwd. De lezer zal enige sympathie kunnen opbrengen voor de Amsterdammer, maar het is er ook eentje met een scherp rafelrandje. De hoofdrolspelers hebben elk een plek in een boek dat is opgedeeld in kleine hoofdstukken, beschreven vanuit steeds een afwisselende plek. Dit zorgt voor een nog hoger gevoel van snelheid dan Opgejaagd wild al was.
Al met al heeft Wouter Helders met deze derde thriller laten zien een blijvertje te zijn op de Nederlandse thrillermarkt. Sterker nog, met Opgejaagd wild heeft hij zich aan de top genesteld in het genre van de Nederlandstalige actiethriller!
Sam de Wild is een Nederlandse commando die op jungletraining in Frans-Guyana is. Daar wordt hij beschoten door Chinese mannen. Hij doodt er eentje en overleeft het ternauwernood. In plaats van dat ze er blij mee zijn, wordt hij door Defensie naar huis gestuurd én ontslagen. Dit blijkt al snel onder druk te zijn van het Franse leger. Maar waarom? Sam komt thuis te zitten en ziet het nogal hopeloos in. Totdat Special Forces Solutions, een privaat militair bedrijf, op de deur klopt. De Wild wordt gevraagd om voor SFS aan de slag te gaan in een natuurpark op de grens van Zuid-Afrika en Mozambique. De beloning is groot, dus al snel zit hij in Afrika om het natuurreservaat te beschermen tegen stropers en ander gespuis. Wanneer een van de tuskers, de grootste olifanten, wordt gestroopt, blijkt er veel meer aan de hand te zijn dan een simpele beschermingsopdracht…
Helders heeft inmiddels drie thrillers geschreven en allen hebben ze, naast een zelfde rol voor Sofie Lafleur, nog iets overeenkomstig; het zijn stuk voor stuk thrillers met een nadruk voor militaire actie. Niet gek natuurlijk, omdat Helders zelf jarenlang voor Defensie in alle windrichtingen van de wereld werd uitgezonden. Dat is te merken, want de actie en inhoud van Opgejaagd wild komt waarheidsgetrouw over. Met name de beschrijvingen van wapentuig, schietpartijen en achtervolgingen zijn accuraat. En razendsnel, want het lezen van Opgejaagd wild is als een achtbaanrit; je wordt heen en weer geschud en voor je het weet is de rit voorbij en heb je van alles gezien en meegemaakt. Wat Helders goed doet, is het tot leven brengen van de omgevingen waar het verhaal zich afspeelt. Zo is de Zuid-Amerikaanse jungle er eentje die bekruipt en is het Zuid-Afrikaanse reservaat er eentje waar de zweet van op je voorhoofd verschijnt. Een compliment voor Wouter Helder is dan ook zeker op zijn plaats en daarin helpt zijn scherpe, heldere schrijfstijl zeker.
Sofie Lafleur speelt in Opgejaagd wild een bescheiden rol. Ze zit in Antwerpen en heeft last van lichamelijke klachten, opgelopen in Verraad. Via via komt ze op het spoor van het verhaal rond Sam de Wild en besluit ze zich erin vast te bijten. Toch draait het verhaal vooral rond de Wild, die als een soort rauwdouwer aan het papier is toevertrouwd. De lezer zal enige sympathie kunnen opbrengen voor de Amsterdammer, maar het is er ook eentje met een scherp rafelrandje. De hoofdrolspelers hebben elk een plek in een boek dat is opgedeeld in kleine hoofdstukken, beschreven vanuit steeds een afwisselende plek. Dit zorgt voor een nog hoger gevoel van snelheid dan Opgejaagd wild al was.
Al met al heeft Wouter Helders met deze derde thriller laten zien een blijvertje te zijn op de Nederlandse thrillermarkt. Sterker nog, met Opgejaagd wild heeft hij zich aan de top genesteld in het genre van de Nederlandstalige actiethriller!
Image
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Sam de Wild is een Nederlandse commando die op jungletraining in Frans-Guyana is. Daar wordt hij beschoten door Chinese mannen. Hij doodt er eentje en overleeft het ternauwernood. In plaats van dat ze er blij mee zijn, wordt hij door Defensie naar huis gestuurd én ontslagen. Dit blijkt al snel onder druk te zijn van het Franse leger. Maar waarom? Sam komt thuis te zitten en ziet het nogal hopeloos in. Totdat Special Forces Solutions, een privaat militair bedrijf, op de deur klopt. De Wild wordt gevraagd om voor SFS aan de slag te gaan in een natuurpark op de grens van Zuid-Afrika en Mozambique. De beloning is groot, dus al snel zit hij in Afrika om het natuurreservaat te beschermen tegen stropers en ander gespuis. Wanneer een van de tuskers, de grootste olifanten, wordt gestroopt, blijkt er veel meer aan de hand te zijn dan een simpele beschermingsopdracht…
Helders heeft inmiddels drie thrillers geschreven en allen hebben ze, naast een zelfde rol voor Sofie Lafleur, nog iets overeenkomstig; het zijn stuk voor stuk thrillers met een nadruk voor militaire actie. Niet gek natuurlijk, omdat Helders zelf jarenlang voor Defensie in alle windrichtingen van de wereld werd uitgezonden. Dat is te merken, want de actie en inhoud van Opgejaagd wild komt waarheidsgetrouw over. Met name de beschrijvingen van wapentuig, schietpartijen en achtervolgingen zijn accuraat. En razendsnel, want het lezen van Opgejaagd wild is als een achtbaanrit; je wordt heen en weer geschud en voor je het weet is de rit voorbij en heb je van alles gezien en meegemaakt. Wat Helders goed doet, is het tot leven brengen van de omgevingen waar het verhaal zich afspeelt. Zo is de Zuid-Amerikaanse jungle er eentje die bekruipt en is het Zuid-Afrikaanse reservaat er eentje waar de zweet van op je voorhoofd verschijnt. Een compliment voor Wouter Helder is dan ook zeker op zijn plaats en daarin helpt zijn scherpe, heldere schrijfstijl zeker.
Sofie Lafleur speelt in Opgejaagd wild een bescheiden rol. Ze zit in Antwerpen en heeft last van lichamelijke klachten, opgelopen in Verraad. Via via komt ze op het spoor van het verhaal rond Sam de Wild en besluit ze zich erin vast te bijten. Toch draait het verhaal vooral rond de Wild, die als een soort rauwdouwer aan het papier is toevertrouwd. De lezer zal enige sympathie kunnen opbrengen voor de Amsterdammer, maar het is er ook eentje met een scherp rafelrandje. De hoofdrolspelers hebben elk een plek in een boek dat is opgedeeld in kleine hoofdstukken, beschreven vanuit steeds een afwisselende plek. Dit zorgt voor een nog hoger gevoel van snelheid dan Opgejaagd wild al was.
Al met al heeft Wouter Helders met deze derde thriller laten zien een blijvertje te zijn op de Nederlandse thrillermarkt. Sterker nog, met Opgejaagd wild heeft hij zich aan de top genesteld in het genre van de Nederlandstalige actiethriller!