Peter Sagan is een van de beroemdste wielrenners van deze tijd. De winnaar van driemaal de regenboogtrui, tig groene truien in de Tour de France, winnaar van De Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix én Gent-Wevelgem, is een markante persoonlijkheid. Hij is een vrije vogel die zegt wat hij denkt en altijd in is voor een lolletje. Dat weggezet tegen koude kikkers als Chris Froome, is het logisch dat Sagan een grote schare fans heeft. Zijn boek Peter Sagan - Mijn wereld gaat over zijn wielercarrière tot nu toe. En dat gaat nogal ergens over!

De Slowaak Peter Sagan begint zijn carrière als mountainbiker. Al snel maakt hij de overstap naar de weg en daar komt zijn talent pas echt tot wasdom. Hij wint veel bij de jeugd, wordt nog beter bij de junioren en als hij begin twintig is en debuteert in de Tour de France bij Liquigas, gaat hij meteen naar huis met een groene trui. Het is het begin van een carrière waarin hij tot nu toe meer dan 100 profoverwinningen behaalde. De meest markante -en unieke- overwinningen zijn die van de Monumenten tot nu toe (de Vlaamse voorjaarsklassiekers) maar meer nog zijn drie achtereenvolgende wereldkampioenschappen; de zogenaamde regenboogtrui. Hij is de eerste renner die dit drie keer achter elkaar doet. Over de wereldtitel in Richmond:

Ik stopte midden op de weg, liet mijn fiets zelfstandig doorrollen en gooide mijn helm omhoog. Tom Boonen kruiste mijn blik. Het pleitte voor de geweldenaar dat hij vanwege de gemiste kans niet uit frustratie op zijn stuur beukte, maar me breed grijnzend een high five gaf.

We doen het boek echter tekort om het alleen te bestempelen als een wielerboek pur sang. Het boek gaat ook over opoffering, kameraadschap en lol hebben in wat je doet. En in relativeren, want daarin is Sagan een koning. Een dag niet winnen is logisch, zegt hij. Er gebeurt namelijk van alles tijdens een rit en de kans op te winnen 'hangt er vanaf'.

Een peloton bestaat uit 100 renners en dus 100 verhalen.

Puur genot om te lezen zijn de hoofdstukken waarin hij teruggrijpt op zijn meest memorabele overwinningen. Hij beschrijft van minuut tot minuut wat er gebeurde en daarmee waant de lezer zich op het zadel van Sagan. Daarin is de anekdote van Parijs-Roubaix 2018 leuk om te benoemen. Daarin merkt hij dat zijn stuurpen los zit. De ploegauto zit te ver naar achteren om hem te helpen.

Hoe krijg ik in hemelsnaam mijn stuurpen weer vast? Dan zie ik degene die voor mij rijdt. Als ik mijn voorwiel tegen zijn frame bots, gaat mijn stuurpen wellicht weer vast...

Wat vervolgens gebeurt, is om te gieren. Dillier, zijn concurrent, wordt kwaad en weet niet wat hem over komt. Sagan voelt medelijden en besluit na de race zijn excuses aan te bieden. Maar alleen al de gebeurtenis; het kan alleen Sagan overkomen.

Sagan heeft lol in het wielrennen, dat blijkt wel. De humor spat van de pagina's af en daarmee onderscheidt Mijn leven zich van andere sportboeken; Sagan neemt het allemaal niet altijd even serieus en maakt, naast het racen, ook een hoop lol. Ook bijzonder; hij maakt van de gelegenheid gebruik om her en der nog wat reclame te maken voor zijn sponsoren. Dat zou normaal tot ergernis leiden, maar uit de mond van Sagan klinkt het als opportunisme en leidt het tot een glimlach. Heerlijk.

Overigens heeft hij altijd respect voor zijn tegenstanders. Die passeren in Mijn leven allemaal in meer of mindere mate de revue: Greg van Avermaet, Tom Boonen, Cancellara, maar ook Tom Dumoulin en Niki Terpstra. Ook gaaf; hij refereert naar de Olympische race in Rio waar Annemiek van Vleuten zeker was van de wegtitel en toen in een afdaling gruwelijk crashte.

Mijn wereld is een sportboek die je met een glimlach en ook respect leest. Het is een boek over toewijding, opoffering, lol en kameraadschap. Het is overigens wel een boek dat zich erg toespitst op het wielrennen. De liefhebbers van de sport zullen het boek verorberen, voor de rest is het een geweldig inkijkje in de sport.