Dario Correnti, één naam, twee auteurs. Achter dit pseudoniem gaan twee auteurs schuil. Nog voor Heimwee naar bloed in Italië verscheen was de internationale belangstelling al heel groot. En terecht: het verhaal is gebaseerd op feiten, zeer goed geschreven en ongekend spannend. Heimwee naar bloed is inmiddels in zestien landen verschenen.

Vincenzo Verzeni is binnen Italië wereldberoemd. De Italianen en zeker de burgers uit de stad Bergamo in de provincie Lombardije, kennen hem als de Vampier van Bergamo. In de 19e eeuw (rond 1870) had deze Noord-Italiaanse stad te maken met een heuse seriemoordenaar. Hij wordt als de 1e nationale seriemoordenaar gezien. Hij voorziet al zijn slachtoffers van zijn eigen misselijkmakend kenmerk en laat ze daarmee achter. Gelukkig is hij gearresteerd en natuurlijk inmiddels overleden maar…. …… het lijkt erop dat de geschiedenis zich herhaalt want nu zijn er in de gemeente Bottanuco, een plaatsje in de provincie Bergamo, slachtoffers gevonden die dezelfde kenmerken hebben als de vroegere slachtoffers van Verzeni.

De 58-jarige onderzoeksjournalist Marco Besana heeft grote belangstelling in de moordzaken en krijgt van zijn hoofdredacteur toestemming een onderzoek te starten en met een unieke scoop te komen. Aan zijn zijde krijgt hij de nog jonge (27 jaar) en pas afgestudeerde Ilaria Piatti. Beiden moeten flink wat energie investeren om de werkrelatie niet kansloos te laten zijn.

++ ‘Wat glinstert daar? Langzaam komt ze naderbij. Plotseling laat ze haar fototoestel vallen, het kan haar niet schelen dat hij kapotgaat, het kan haar niet schelen dat ze hem kwijt is. Laat maar liggen. Ze heeft genoeg gezien’ ++

Correnti heeft met Heimwee naar bloed een interessante misdaadroman aan het papier toevertrouwd. Tegen een achtergrond die werkelijk is gebeurd, laat hij het meest opmerkelijke onderzoeksduo van de laatste jaren, proberen helder te krijgen wat er aan het gebeuren is in Bottanuco. Het koppel Marco & Ilaria is een gouden keuze gebleken want het zijn precies hun tegenstellingen en het rugzakje dat Ilaria meezeult dat het succes en een positief onderzoeksresultaat langzaam laat groeien. Een uitermate goed overwogen en doordacht idee van de auteur. Maar dat is zeker niet het enige wat goed is aan het verhaal. Lopende hun onderzoek wordt een bijna wetenschappelijke studie naar genetische-, hersen- en DNA-afwijkingen bij moordenaars gedaan. Met overigens zeer verrassende en interessante resultaten.

++ ‘Het is niet het putje in de mediaanlijn van het achterhoofdsbeen dan Lombroso in de schedel van bandiet Villella had ontdekt, een veronderstelde anomalie in de ontwikkeling van de kleine hersenen die terug zou gaan op de primitieve mens, maar iets wat er erg op leek’ ++

Maar ook de spanning wordt niet vergeten. Langzaam komt steeds meer informatie beschikbaar en het net waarin de moordenaar zich beweegt, sluit zich bijna onzichtbaar. Om het helemaal dicht te kunnen trekken moeten voordien nog enkele gevaarlijke situaties beslecht worden. Heimwee naar bloed is een kanjer van een boek dat gelezen moet worden!