Verhalen vertellen van mensen met bijzondere levens en die mensen daarmee een gezicht geven, dat is waar journalist en antropoloog Hugo Verkley goed in is. En dat de Utrechtse auteur dat ook werkelijk is, bewijzen de prijzen en nominaties van eerder werk wel. Zijn doel om in dit verhaal de mensen achter de levensgebeurtenis van Arine Prins en Peet van Es met hun gezin een gezicht te geven mag ook nu weer als geslaagd beschouwd worden, na het lezen van Moord in Zuid-Afrika. Een levensfase die begon met een overweldigende lading optimisme en idealisme maar helaas voortijdig moest worden afgebroken door ongewild onderdeel te worden van een onvoorstelbaar en door anderen geregisseerd rampscenario. 

Peter van Es en Arine Prins zijn ervan overtuigd dat ze voor elkaar op de wereld zijn gekomen en alleen mét elkaar gelukkig kunnen zijn. Nadat hun gezinnetje volledig is geworden met de geboorte van Beer en Sterre, lonkt het buitenland als nieuwe thuisbasis. De bestemming wordt uiteindelijk Zuid-Afrika dat aantrekkelijk lijkt door haar weidsheid, natuur en vrijheid die ze daar denken te kunnen omarmen. Zonder vastomlijnd plan zetten ze in 1999 de grote stap en komen uiteindelijk in het zuidelijk gelegen plaatsje Barberton terecht. Een huis dat voldoet aan hun wensen wordt hun nieuwe thuisbasis en het startpunt voor een nieuw leven. Een leven dat begint als invulling van een lang gekoesterde wens maar achttien jaar later plotsklaps eindigt in een bloedige, zinloze moordpartij.

++ ‘Ga nu alsjeblieft weg, laat ons met rust en verdwijn. Alsjeblieft, kom nooit meer terug. Laat ons leven, laat ons verdomme toch leven’ ++

In een realistisch ooggetuigenverslag van Arine Prins, als een van de onschuldige slachtoffers, tekent Hugo Verkley de belangrijkste punten op van het 18-jarig verblijf in Zuid-Afrika. Daarin komen gelukkig veel mooie gebeurtenissen aan de orde maar gaandeweg groeit het vermoeden van de onbetrouwbaarheid van de locals. Het gezinsleven wordt in hoogtepunten beschreven waarin voortdurend de financiële situatie een rol speelt. Maar als er concrete plannen zijn om Zuid-Afrika te gaan verlaten, slaat het noodlot toe met een barbaarse overval die alle mooie momenten in een klap wegvaagt. Onverwacht en volledig uit het niets, doemt een groep mannen op die als moordcommando hun ding doen waarbij levens van een aantal mensen letterlijk en figuurlijk worden vernietigd.

++ ‘Het is of ik in het drijfzand loop, er iedere keer weer een schepje bovenop wordt gedaan en ik verder wegzak’ ++

Moord in Zuid-Afrika is als verhaal volledig geslaagd, het is mooi en vol emoties waarbij de nadrukkelijke aantekening geldt dat iedere lezer overtuigd is een, helaas, waargebeurd relaas te hebben gelezen waarbij een harmonieus gezinsleven volledig uit elkaar wordt getrokken. Het enige wat nog rest zijn de foto’s over dit onderwerp, in dit geval zijn er enkele van achter in het boek opgenomen. Het verhaal verbleekt mettertijd maar het verdere leven van de nabestaanden laten een diepe en permanente indruk achter op deze lezer.